برای حل مشکلات باید از خودمان شروع کنیم

وادی سوم، وادی پذیرش از سوی انسان است. این ویژگی انسان است که اگر نتیجه ی کارش مثبت باشد، خودش انجام داده است و اگر  منفی شد، مقصر دیگران هستند؛ این به دلیل عدم آگاهی ما است. همه ی انسان‌ها خواسته دارند، برای برداشتن موانع عقل سلیم حکم می‌کند به آرامی و به دور از هرگونه تشنج و شتاب زدگی عمل کنیم و نردبانی که پله پله و به مرور زمان بالا رفته‌ایم، به آرامی و در طول زمان پله پله به پایین بیاییم و سعی کنیم از نظر انسان‌های آگاه و صالح استفاده کنیم؛ اما تصمیم نهایی با خودمان است.

خداوند به انسان اختیار داده است که از دو مسیر، یکی را به انتخاب خود طی کند. ما باید با تفکر درست مشکلات خود را بپذیریم و برای حل آن اقدام کنیم.«باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند؛» ما با شروع زندگی در این وادی برای خود آغازی تازه داریم. آغازی که ما را به سلامتی صلح آرامش و آسایش برساند.من همیشه در مشکلات زندگی، خودم را بی‌ تقصیر می‌دانستم؛ طرز فکر من با مسافرم یکی بود، برای توجیه کارهایش من و دیگران را مقصر می‌دانست؛ اما  بعد از ورود به کنگره، جایگاه خودم و مسافرم را پیدا کردم و یاد گرفتم؛ باید آرامش داشته باشم و این را بدانم او هم یک انسان است و خودش بیشتر از من به فکر خویش است.

مالک اصلی خداوند است، خداوند به انسان اختیار داد و انسان با داشتن اختیار مسئول فکر و کارهای خودش است؛ هیچکس به اندازه خودمان مسئول کارهای ما نیست؛ باید از تجربیات خودمان و دیگران به درستی استفاده کنیم. ما همیشه همه چیز را در هر موضوعی، مقصر مسافرمان می دانیم، هیچگاه عیب‌های خودمان را ندیده‌ایم! باید از خداوند بخواهیم ما را هدایت کند و با توکل به خداوند عملکرد درستی داشته باشیم؛ مشکلات همیشه در زندگی وجود دارد.

من در گذشته اکثر مشکلاتم را تقصیر؛ جامعه، تقدیر، سرنوشت و دیگران می‌دانستم؛ اما برای حل مشکلات باید از خودمان شروع کنیم، این خودمان هستیم که می‌توانیم، مشکلاتمان را حل کنیم. من یاد گرفتم که هر چیزی که در ذهن من است، مسئولیت آن با من است؛ فقط خودم می‌توانم به خودم کمک کنم، من یاد گرفتم؛ نباید منتظر کمک کسی باشم، این منم که باید کارهای خودم را انجام بدهم؛ اگر کسی بیاید و کارهای مرا انجام دهد، آن موقع همیشه درگیرم و زمانی هم کارها به درستی انجام نشود، حس بدشانسی به سراغم می‌آید.

از وادی سوم متوجه شدم؛ خودم را ببینم، برای خودم ارزش قائل شوم  و به دیگران کاری نداشته باشم. من در کنگره خودم را پیدا کردم و باید روی خودم کار کنم. این وادی در تمام مراحل زندگی کاربرد دارد به ما آموزش می‌دهد که نباید مسئولیت کارهایمان را به گردن دیگران بیندازیم ،کسی که مسئولیت نمی‌پذیرد مرتکب اشتباه شده است.

این وادی به من نشان می‌دهد که تمام تخریب‌های مسافرم مسبب آن خودش بوده است، خودش خراب کرده و خودش باید همه چیز را درست کند؛ اکنون وظیفه من چیست؟ من از کنگره یاد گرفتم که اگرچه مسافرم مسئول اعتیادش است؛ من و خانواده هم بی تقصیر نبوده ایم، بستری فراهم کردیم که باعث شده تخریب  بیشتری وارد شود ، اکنون باید در کنار او، قدم به قدم سفر کنم تا کمک کنم رها شود و هر دو از تاریکی‌ به سمت روشنایی‌ها حرکت کنیم.

نویسنده: همسفر مهسا رهجوی راهنما همسفر پروانه (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر محبوبه رهجوی راهنما همسفر پروانه (لژیون دوم)
ارسال: راهنما همسفر پروانه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی آبیک