نقش اصلی در زندگی بر عهده خودمان می‌باشد

تیتر وادی می‌گوید: «باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند». وادی‌ها در واقع، اصول جهان‌بینی را بیان می‌کنند و هدف از آموزش آن‌ها، یادگیری قوانین زندگی و بهره‌مندی از آن و رسیدن به آرامش و آسایش می‌باشد. هر چقدر وادی‌ها را در زندگی خود کاربردی کنیم، زندگی سالم‌‌تر، شادتر و بهتری خواهیم داشت.
با رسیدن به این وادی، دو وادی را پشت سر گذاشته‌ایم، وادی اول تفکر صحیح، مثبت و سازنده را به ما آموزش داد و در وادی دوم یاد گرفتیم که امیدوار باشیم و بدانیم که خلقت ما بی‌هدف نبوده است؛ بنابراین باید سعی و تلاش کنیم تا به هدفمان برسیم.

ابتدای وادی سوم با کلمه «باید» شروع می‌شود، دیگر جای هیچ تردیدی برای ما باقی نمی‌گذارد و آب پاکی را روی دست ما می‌ریزد که من باید بدانم، هیچ موجودی به اندازه خود من نمی‌تواند به من کمک کند و روی تصورات قبلی ما خط بطلان می‌کشد و آغازی تازه را پیش روی ما قرار می‌دهد و به ما می‌گوید؛ سپردن مسئولیت و مشکلات زندگی خود به دیگران و مقصر دانستن آنها در به‌وجود آمدن بدبختی و مشکلات ما تصوری کاملاً اشتباه است. ما باید خودمان مشکلاتمان را حل کنیم و منتظر نباشیم دیگران آنها را حل کنند؛ زیرا این امر‌ جز زیاد شدن مشکلات و باقی‌ماندن آن‌ها نتیجه‌ای نخواهد داشت.

در واقع باید بدانیم و آگاه باشیم که مشکلات، رنج‌ها و سختی‌هایی که امروز درگیر آن هستیم، همان بذرهایی است که در گذشته کاشته‌ایم و حال به ناچار باید آن را برداشت کنیم. حال باید واقع‌بین باشیم و بدانیم که مشکلات خواسته یا ناخواسته، عمداً و یا سهواً به‌وجود آمده‌ باشند، بهتر است، دنبال راه‌حلی برای رفع آنها باشیم و بدانیم که مسئولیت زندگی و مشکلات ما فقط بر عهده خودمان می‌باشد و این ما هستیم که نقش اصلی را در زندگی خود ایفا می‌کنیم و هیچ‌کس به اندازه خودم از وضعیت زندگی و مشکلات من آگاه نیست.

اطرافیان‌ تنها گاهی‌اوقات می‌توانند به ما در حل مشکلات کمک کنند و نقش نیروی کمکی را در زندگی‌ ما ایفا کنند؛ اما نقش اصلی و اساسی بر عهده خودمان می‌باشد. برای حل هر مشکلی کلیدی وجود دارد و کلید آن در دستان من می‌باشد، کافی است، حرکت کنیم و تصورات پوچ گذشته را از ذهن‌مان پاک کنیم، تلاش و کوشش کنیم و سختی‌ها را تحمل کنیم، مسئولیت حل مشکلات و زندگی خودمان را بر عهده بگیریم و بدانیم خود کرده را تدبیر هست، باید تفکر کنیم و امیدوار باشیم؛ چرا که پایان شب سیه، سپید است.

در این وادی آغازی تازه را شروع می‌کنیم، اگر مشکلاتی مانند اعتیاد و بیماری داریم، همگی آن‌ها قابل حل و درمان می‌باشند؛ زیرا آن‌ها را پذیرفته‌ایم و قدمی رو به جلو برداشته‌ایم. در این مسیر باید نیروهای خود و نیروهای بازدارنده و تخریبی را بشناسیم، در واقع نقاط ضعف و قوت خود را شناسایی کنیم و بدانیم که در مسیر زندگی برای رسیدن به درمان، سلامتی و رفع مشکلات که قدم برداشته‌ایم، نیروهای بازدارنده و تخریبی دست از تلاش برای ایجاد موانع و ناامید کردن ما بر نمی‌دارند و شیطان همیشه به زیباترین شکل و حتی گاهی در قالب انسان دلسوز و مهربان ظاهر می‌شود تا مانع ما شود؛ بنابراین کافی است آن‌ها را بشناسیم تا عملکرد بهتری داشته باشیم.

خداوند در وجود ما نیرویی عظیم قرار داده که کافی است با سعی و تلاش خود حرکت کنیم و امیدوار باشیم. شرط قدم برداشتن در مسیر آموزش خواست خودمان و پذیرفتن مشکلات و حرکت است؛ چرا که اگر تمام انسان‌ها دست به دست هم بدهند تا به ما کمک کنند، مادامی که ما نخواهیم، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. در درمان اعتیاد نیز اگر تمامی راهنماها و اعضای کنگره کمک کنند؛ اما فرد مصرف‌کننده نخواهد، درمان صورت نمی‌گیرد؛ زیرا تصمیم نهایی با خود فرد مصرف‌کننده می‌باشد.

مسافر و همسفر با هم در مسیر درمان کنگره قرار می‌گیرند؛ اما هر کس مسئولیت خودش را باید بپذیرد؛ چرا که هر شخص مسئول اعمال، رفتار و مشکلات خودش می‌باشد و باید روی آموزش و درمان خود متمرکز شود تا در پایان به نتیجه مطلوب و حال خوش برسند.

نویسنده: راهنمای تازه‌واردین همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون دهم)
رابط خبری و ویراستار: همسفر بهاره رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون دهم)
عکاس: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر ثریا (لژیون نهم)
ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر رضوانه (لژیون سوم)
همسفران نمایندگی امین قم