سلام دوستان مجید هستم یک مسافر.
موضوع: «وادی سوم باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمیکند.»
وادیها در کنگره همانند کلیدی هستند که با آموزش راهنما و سفر درست، در مسیر تعیین شده باعث میشود که فرد شیر درنده درون خود را که به بند کشیده بود رها سازد تا دوباره به مشکلات حمله کند و با اراده قویتر و بنیانی محکمتر جایگاه خود را در جامعه و خانواده باز یابد.
حال که فهمیدیم باید تفکر کنیم تا لذت رهایی را در یک زندگی سالم لمس کنیم و نیز آموختیم که به هیچ نیستیم و هر کدام از ما جایگاه، ارزش و پتانسیل مخصوص خود را دارا هستیم، حال باید دانست: که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر می کند؛ یعنی درمانگری وجود ندارد که اعتیاد من را درمان کند تنها تو باید به فکر خودت باشی؛ چون کسی دلسوزتر از تو برای خودت نیست و باید کمر همت به درمان اعتیاد خود را محکم ببندی و حرکت کنی، حرکت به سوی درمان اعتیاد و خروج از تاریکیها و مشکلات.
در ابتدا سفر اول من مجید توقعی پیدا کرده بودم که در آن خانواده، اطرافیان و همکاران دیگر نباید کاری به من داشته باشند و باعث رنجش من شوند و مشکلات و گرفتاریها هم نباید به سراغ من بیایند که حتی وادار به فکر کردن بشوم؛چون میخواهم مصرف مواد را کنار بگذارم. تا موقعی که مصرفکننده در این حالت باشد نباید توقع هیچ پیشرفت و تغییری را داشته باشد. وادی سوم به ما میگوید که اگر میخواهید برای همیشه با دنیای تاریک اعتیاد خداحافظی کنی منتظر کمک دیگران نباش که برای درمان تو اقدامی یا فکری بکنند یا همه در خدمت تو باشند؛ چون مصرفکننده همیشه خود را عقل کُل می داند و در مصرفکننده شدنش همه را مقصر میداند و میگوید: کوتاهی و بیتوجهی خانواده و جامعه بوده و حتی خواست خداوند مقرر شده که من معتاد شوم.
همه میدانیم که اصلاً این گونه نیست این وادی تأکید میکند که ما بپذیریم تخریب را خودمان انجام دادیم و خودمان هم باید آن را به بهترین شکل بازسازی کنیم؛ وقتی به این مرحله رسیدهایم تازه وارد مسیر درست و اصلی شدهایم و باید در اولین حرکت با درون خودمان ارتباط برقرار کنیم، به خودمان دروغ نگوییم، برای اشتباهاتمان توجیه نیاوریم، هزاران دلیل برای سر وقت نیامدن به کنگره میآوریم در صورتی که یک دلیل کافیست، برای آمدن سر وقت، آن هم درمان اعتیاد خودم است (که مهمترین مسئله زندگی مصرفکننده محسوب می شود.)
عزیزترین اطرافیان مثل همسر، پدر و مادر، فرزند یا دوستان صمیمی نمیتوانند به جای تو فکر کنند و مشکل اعتیاد تو را حل کنند خودت باید فکر کنی، تصمیم بگیری، در مسیر درست حرکت کنی تا به مقصد اصلی رهایی برسی؛ البته ناگفته نماند که خانواده و همسفران بهترین همراهان در این سفر هستند که تشویقها و انرژی آنها هم در طول سفر بسیار مهم است؛ ولی به هر حال مسیر رهایی را مهندس دژاکام عزیز به وسیله راهنمایان محترم نشانهگذاری کرده است. نقشه راه (وادیها) را هم به دست ما داده است. حال اگر راه را گم کنیم یا عمداً به بیراه برویم این چیزی نیست جز اینکه آن شیر درنده درون خود را دوباره به بند بکشیم و وادار به علف خوردن کنیم. که اگر منتظر این هستید کسی برای رهایی از اعتیاد تو کاری بکند این روز هرگز نخواهد آمد. از راهنمای خوبم علی آقا تشکر میکنم که بیمنت، عاشقانه همیشه در کنارم بودند. با تشکر مسافر مجید از لژیون ۱۱ سمنان
نگارش متن: مسافر مجید لژیون یازدهم
ارسال مطلب: مسافر مجید لژیون یازدهم
مرزبان خبری: مسافر رامین
- تعداد بازدید از این مطلب :
167