عنوان وادی سوم می‌گوید: «باید دانست؛ هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند». آقای مهندس حسین دژاکام در لایو روز چهارشنبه فرمودند: «وادی سوم آب پاکی را روی دست ما می‌ریزد؛ درواقع از ما خواهش نمی‌کند، بلکه به صورت قطعی کلمه باید را بیان می‌کند که هیچ موجودی، حتی گیاهان و حیوانات هم نمی‌توانند به اندازه خود انسان به خویشتن خویش کمک کند».
ما با شروع در این وادی قصد داریم، برای خود زندگی تازه‌ای بسازیم. امیدوار هستیم که شما هم با نگاه کردن به طبیعت، به ابعاد گسترده‌ای برسید و چون اصوات موسیقی در جهان خود بدرخشید و خود کلید مسیر اصلی راه را بیابید. ما نیک می‌دانیم که انسان اگر خود جستجو نکند؛ حتی اگر با همه کاوشگران ماهر همنشین باشد، به موضوع واقعی نمی‌رسد. در این وادی تمام مسئولیت‌ها را بر عهده خود ما می‌گذارد؛ درصورتی‌که هیچ دست غیبی در کار نیست.
در کنگره ۶۰، چهارده وادی برای ما طراحی شده است؛ بنابراین بایستی مطالب آن را مطالعه کنیم، عمل کنیم و در سرتاسر زندگی به قلب و جان خود بسپاریم. ما در وادی اول یاد گرفتیم که برای هر کاری که می‌خواهیم انجام دهیم؛ باید تفکر کنیم.
ابتدا همه چیز از یک صفحه سفید نقاشی شروع می‌شود و این بستگی به خود ما دارد که چگونه صفحه را نقاشی کنیم؟ نقشه‌ای بکشیم که راه به عقب نداشته باشد. در وادی دوم یاد گرفتیم که هیچ‌کس و هیچ‌چیز در جهت بیهودگی خلق نشده است و هر موجودی که خداوند آن را خلق کرده است، رسالتی را بر عهده دارد؛ اما وادی سوم یک قانون است و در سرتاسر وادی از کلمه باید استفاده می‌شود؛ البته نکته مهم این وادی در این است که اگر می‌خواهیم مسئله‌ای را در صورپنهان یا صورآشکار خود حل کنیم؛ باید تلاش و کوشش کنیم.
اگر با بزرگ‌ترین اندیشمندان همراه باشیم، آن‌ها هم هیچ کمکی نمی‌توانند به ما کنند؛ چراکه این خود من هستم که از درون خودم خبر دارم که به چه مسائلی فکر می‌کنم یا چه مسائلی برای من مهم نیست؛ به‌عنوان مثال من اگر خودم خواسته درمان سیگار را نداشتم، هیچ‌کس نمی‌توانست در حل این مشکل به من کمک کند؛ حتی اگر در کنگره۶۰ مشغول آموزش باشم. درحقیقت خواسته باید در درون من کاشته شود.
در زمان گذشته فکر می‌کردم که اعتیاد یک بیماری مرموز، لاعلاج و پیشرونده است و همیشه توقع داشتم که دیگران یا افراد خانواده مشکل اعتیاد همسر و فرزندم را برطرف کنند؛ با این وجود همه را مقصر می‌دانستیم و هیچ‌وقت انگشت اشاره را به سمت خودم نمی‌گرفتم و با این طرز تفکر، روحیه طلبکارانه و متوقع بودن از دیگران را در خودم ایجاد کرده بودم؛ اما در کنگره آقای مهندس حسین دژاکام به ما یاد دادند که این تفکر، از نوع بازدارنده و منحرف‌کننده بوده است.
با ورود به سیستمی به نام کنگره۶۰، من عاطفه یاد گرفتم که درمانگر واقعی خودم هستم که سال‌ها بر اثر مصرف نیکوتین در شهر وجودی و جسم خودم تخریب به‌وجود آورده بودم و جبران خسارت برعهده خودم است؛ البته به این شرط که سعی و تلاش کنم تا به حال خوش مد‌نظر کنگره برسم و سپس شروع به تسویه حساب کنم.
به یاد داشته باشم که در این راه نیروهای تخریبی برای بازدارندگی من هیچ‌گاه ساکت نمی‌نشینند؛ بنابراین باید با هوشیاری و آگاهی کامل آن نیروها را بشناسیم تا نقشه ما دوباره به عقب باز نگردد و شکست نخوریم.
اگر در کنگره به جایگاه‌هایی برای خدمت کردن رسیدیم و از بند مواد و ضدارزش‌ها رها شدیم، یادمان نرود که کجا بودیم و الآن در چه نقطه‌ای قرار گرفته‌ایم؟ پس باید همیشه سپاسگزار آقای مهندس حسین دژاکام باشیم که این راه را جلوی پای مسافران و همسفران گذاشتند تا بتوانند به صلح، آرامش و آسایش برسند.
ناگفته نماند که باید در این وادی‌ها خود را محک بزنیم و ببینیم وادی سوم چه تأثیری روی من داشته است؟ آیا توانسته‌ام آن را کاربردی کنم یا فقط مثل حمار حمل‌ونقل کرده‌ام و هنوز هم دچار مشکلات روزمرگی هستم. در این وادی پذیرش بالاترین و بزرگ‌ترین مسئله این است که مسئولیت تمام کارها را خود انسان به‌عهده بگیرد؛ باید آغازی تازه (تولدی دوباره) برای زندگی خود داشته باشیم.
درحقیقت باید بدانیم که کنگره۶۰ عشقی وصف‌ناپذیر است تا برای بهتر زیستن پایداری را بپذیرم؛ اما اگر در وجود ما رخنه کند، نابود شدنی نیست و این عشق الهی است؛ باید در قلبمان به جای کینه و نفرت بذرهای محبت، عشق و امید را بکاریم و با شروع تازه قدم به دنیایی زیبا بگذاریم و در این وادی به تفکرات خود سروسامان بدهیم. در پایان صحبت‌هایم از آقای مهندس حسین دژاکام و خانواده محترم ایشان سپاسگزاری می‌کنم.
نویسنده: راهنمای ویلیام همسفر عاطفه
ویرایش: همسفر مژگان رهجوی راهنما همسفر راضیه (لژیون سوم) دبیر سایت
عکس و ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر حمیده نگهبان سایت
همسفران نمایندگی جواد گلپایگان
- تعداد بازدید از این مطلب :
154