درمان از درون آغاز می‌شود نه از بیرون

این وادی همچون شمشیری بُرنده، حقیقتی را با صراحت به ما مخلوقات خداوند، گوشزد می‌کند و تکلیف ما را روشن می‌سازد: باید بدانیم که هیچ موجودی به اندازه خود انسان، برای خویش نمی‌اندیشد و دغدغه‌ای به عمق نگرانی‌های فرد نسبت به خودش ندارد.

در ابتدای این وادی از واژه «باید» استفاده شده که نشانه‌ای از تأکید و ضرورت است؛ بی‌آنکه اهمیتی داشته باشد که ما آن را می‌پذیریم یا نه. این باید به ما هشدار می‌دهد که هیچ‌کس به اندازه خودمان، دلسوز ما نیست و هیچ‌کس جز خود ما نمی‌تواند گره از مشکلاتمان بگشاید. حتی نزدیک‌ترین افراد مانند پدر، مادر یا همسر نیز قادر نیستند به جای ما فکر کنند یا مشکلات ما را حل نمایند. ما هستیم که باید تصمیم بگیریم، گام برداریم و مسیر را طی کنیم تا به مقصد برسیم. در غیر این صورت، هرگز به مقصد نخواهیم رسید.

اگر نمونه‌ای از دنیای اعتیاد بیاوریم، در کنگره برای درمان اعتیاد، راهنما وجود دارد؛ اما وظیفه‌اش تنها راهنمایی است. نه راهنما و نه هیچ‌کس دیگر نمی‌تواند درد و خماری مصرف‌کننده را تحمل کند یا بار مشکلات او را به دوش بکشد. این بار تنها بر دوش خود اوست. اوست که باید آن را تاب بیاورد، در مسیر درست قدم بگذارد و آرام‌آرام بار گناه و درد را زمین بگذارد؛ چرا که از مسیر الهی منحرف شده و به تاریکی پناه برده است.

با آغاز این وادی، زندگی ما رنگ و بویی تازه به خود می‌گیرد. زیرا به ما یادآوری می‌شود که نقش اصلی در حل مشکلات، از جمله اعتیاد، بر عهده خود ماست. ما باید برخیزیم، تلاش کنیم و در مسیر رهایی قدم برداریم.

نتیجه‌ای که از این وادی می‌توان گرفت آن است که باید تمام مسئولیت‌های خود را بپذیریم و بکوشیم تا با تفکر، راه‌حلی برای مشکلاتمان بیابیم.

نویسنده:  راهنما همسفر معصومه
رابط‌خبری: راهنما همسفر اعظم(لژیون‌چهارم)
عکس: همسفر عاطفه رهجوی راهنما همسفر عطیه(لژیون‌‌اول)
ویرایش و ارسال: همسفرالین نگهبان سایت
همسفران نمایندگی محمدی‌پور قم