«باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمیکند.» در وادی سوم به این مطلب اشاره میکند که هیچ انسانی به اندازه خود او مسئول کارها و مشکلات بهوجود آمده در زندگی خودش نیست و جز خودش کسی نمیتواند به او کمک کند و باید در مورد مسائل مهم زندگیش تصمیم بگیرد. اگر شخصی مسئله و مشکلی دارد؛ باید برای حل آن وارد عمل شود و دست از تلاش و کوشش بر ندارد و از اینکه مرتب بنشیند و با طرح پرسشهای منفی که سرنوشت من اینگونه بوده و خداوند اینطور برایم رقم زده، این شانس من بوده، یا اینکه تقصیر خانوادهام بوده که الان در این شرایط هستم و کل مشکلات را گردن خداوند بیندازیم و بنشینیم و دست از تلاش و کوشش برداریم و منتظر بمانیم که دیگران برای ما تصمیمگیری کنند و در نهایت منتظر زمان مرگ خودمان بنشینیم.
در اینجا به این مطلب اشاره میشود؛ کشش نیروهای منفی و انسانهای منفیباف که دائماً در حال القاء و الهام پیامهای منفی خود میباشند و از ما میخواهند که دست از تلاش و کوشش خود برداریم و بهقولی در خلوت خویش منتظر مرگ و نابودی خودمان باشیم. این قضیه در تمام مراحل زندگی میتواند برای تمام عموم رخ بدهد؛ البته ممکن است در مورد هر فردی این گذرگاهها متفاوت باشد برای عدهای پول، مقام، منیت و همچنین برای کسانیکه در کنگره۶۰ هستند نیز، مسئله اعتیاد است. برای عبور از این گذرگاهها باید بدانیم همهکاره خود ما هستیم و خودمان باید چارهای برای حل این مسئله پیدا کنیم. باید بدانیم که دیگران باعث بیماری ما نیستند و اگر هم بخواهند کاری برای ما انجام بدهند بیهوده است.
اگر ما از سهوادی اول به این درک برسیم که با تفکر صحیح در ساختارها و همچنین بدانیم که هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمینهد؛ هیچکدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمیکند؛ پس مسئولیت کارهایمان را بر عهده بگیریم و با فکر کردن درست و پیدا کردن راهحل مناسب و صحیح برای مشکلات به این نتیجه برسیم که هیچکس جز خود ما نمیتواند به ما کمک کند و هیچ انسانی به اندازه خودش دلسوزتر به خودش نیست؛ حتی اگر با کاوشگران ماهر بنشیند. تا زمانیکه خود را جستوجو نکند به موضوع واقعی نمیرسد.
ما باید بدانیم که خودکرده را تدبیر هست و این قانون در همهجا صادق است چه بخواهیم و چه نخواهیم قبول کنیم. پس برای حل مشکلات به وجود آمده؛ باید بدانیم این مشکلات به یکباره به وجود نیامده، کمکم و پلهپله و به مرور زمان به وجود آمده و برای حل آن باید تصمیمگیری درست داشته باشیم و بدون هیچ عجله و شتابزدگی و با توجه به عقل سلیم به آرامی و در طول زمان پلهها را پایین بیاییم و سعی کنیم از نظرات و مشورت سایر انسانهای صالح و عاقل استفاده کنیم و در نهایت تصمیمگیری نهایی را خود ما انجام دهیم. کنگره60 یک تشکل درمانی است که بهمنظور کمک به افراد معتاد و خانوادههای آنان شکل گرفته است. این کنگره فلسفه خاصی به فرد برای درمان اعتیاد دارد که بر اساس وادیها و آموزشهای خاصی هم بنا شده است.
وادی سوم یکی از مهمترین وادیها به شمار میآید؛ در حقیقت پیدا کردن خود است که فرد معتاد باید خود را پیدا کند و به شناخت عمیقتری برسد. در این وادی تأکید بر این است که اعتیاد نه یک مشکل سمی است؛ بلکه یک مشکل روانی نیز هست. پس در نتیجه برای درمان کامل فرد باید با خود ارتباط برقرار کند و به خودشناسی برسد. اولین گام در درمان اعتیاد خود آگاهی است؛ یعنی شناخت خود و آگاهی از مشکلات و نیازهای فرد است. فرد باید بداند که چه چیزهایی او را به سمت اعتیاد سوق داده و چه چالشهایی در زندگی او وجود دارد و دیگری هم مسئولیتپذیری است. در وادی سوم؛ مسئولیتپذیری برای تغییر و بهبود زندگی از اهمیت بالایی برخوردار است فرد باید قبول کند که تنها او است که میتواند نسبت به آیندهاش تصمیم بگیرد و اقدامات لازم را انجام دهد.
مسئله دیگر تغییر نگرش به زندگی و به دست آوردن دیدگاههای مثبت است که باید یاد بگیرد و مشکلات را فرصتی برای رشد و یادگیری ببیند. پس نتیجهگیری میکنیم در وادیسوم، کنگره۶۰ به عنوان یکی از ارکان بنیادین درمان اعتیاد، فرد را به سمت خودشناسی و مسئولیتپذیری هدایت میکند. با بهرهمندی از آموزشهای این وادی؛ افراد معتاد میتوانند به بهبودی کامل برسند. پس باید دانست هیچکس به اندازه خودش به خویشتن خویش فکر نمیکند و در برابر اعمال و رفتار خودش مسئول است.
منابع: کتابها و سایت کنگره۶۰
رابط خبری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دهم)
نویسنده: همسفر نوشین رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دهم)
عکس: همسفر شهزاد رهجوی راهنما همسفر ناهید (لژیون دوازدهم)
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما ندا (لژیون پنجم) دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی وحید
- تعداد بازدید از این مطلب :
522