هر مشکلی که راه‌حلش پیدا شود حل می‌شود

                        مشارکت مکتوب از لژیون هفتم، راهنما همسفر سعیده  

همسفر لیلا        
باید بدانیم که هیچ انسانی به‌اندازه خود انسان، خودش را نمی‌شناسد و خودش هم باید مشکلات و مسائل خود را حل کند. من قبل از ورود به کنگره همیشه انسانی بودم که از همه توقع داشتم و انتظار داشتم مشکلاتم را دیگران حل کنند، توانایی‌ها و قابلیت‌های خودم را باور نداشتم و نیروی درون خودم را دست‌کم می‌گرفتم، اعتمادبه‌نفس ضعیفی داشتم، می‌گفتم؛ چون شرایط آماده نبود، اطرافیانم من را حمایت نکردند و یا حتی مسافرم مقصر است که پیشرفت نکرده‌ام و بهانه‌هایی ازاین‌قبیل... اما وقتی آگاهی من باتوجه‌به دانش کنگره بالا رفت و دیگرکسی را مقصر ندانستم متوجه شدم اگر شناختم را از خودم، توانایی‌ها و قابلیت‌هایم تقویت کنم و در جهت درست قدم بردارم قطعاً نتیجه مطلوب و دلخواه را دریافت می‌کنم و مشکلاتم با شناخت نیروی درونی‌ام ذره‌ذره کمتر می‌شود و به صلح، آرامش و آسایش نسبی خواهم رسید و این مسائل در گرو شناخت خودم صورت می‌گیرد.

همسفر زهره
وادی سوم به ما می‌گوید: باید دانست هیچ موجودی به‌اندازه خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. در اینجا جمله با باید شروع می‌شود؛ یعنی ما باید این را بدانیم که هیچ‌کس به‌اندازه خودمان به ما فکر نمی‌کند؛ یعنی هیچ‌کس نمی‌تواند به‌اندازه خودمان در مسائل مهم زندگی تصمیم بگیرد؛ چون هیچ‌کس به‌اندازه خود ما از زندگی ما خبر ندارد. هر کسی بخواهد کارهایش را به عهده دیگران بگذارد همیشه درگیر است ما باید مسئولیت مسائل و مشکلات زندگی خود را خودمان بپذیریم. ما باید از طبیعت درس بگیریم؛ چون خیلی از مسائل را انسان از طبیعت الگوبرداری می‌کند ما اگر به طبیعت نگاه کنیم می‌بینیم همه چیز در طبیعت در حال تغییر است و ما باید (کلید اصلی) راه خود را پیدا کنیم؛ یعنی خودمان با تفکر، راه خودمان را پیدا کنیم هر مشکلی اگر راه‌حلش باشد به‌راحتی حل می‌شود. این وادی به ما می‌آموزد که خودمان باید کارهایمان را انجام بدهیم اگر همه جمع شوند و به ما کمک کنند یا به‌جای ما فکر کنند ما به جایی نمی‌رسیم مگر اینکه خودمان تفکر کنیم و راه‌حل را پیدا کنیم و درست تفکرکردن و درست زندگی‌کردن را یاد بگیریم و از دیگران توقعی نداشته باشیم.

همسفر مریم
هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند، هر مشکل و مسائلی که در زندگی ما وجود دارد ما دانسته یا ندانسته باعث به‌وجودآمدن آن شده‌ایم، باید بدانیم که مسئولیت تمام این مسائل فقط به عهده خود ما است و خود ما هستیم که باید کلید و راه‌حل هر مسئله را پیدا کنیم تا حل آن برای ما راحت‌تر باشد، اگر ما انتظار داشته باشیم که دیگران مشکلات ما را حل کنند سخت در اشتباه هستیم. در برابر پذیرش مسائل و مشکلات اصولاً انسان‌ها به‌صورت متفاوت واکنش نشان می‌دهند. شخصی می‌گوید: من بدشانس هستم، شخص دیگری می‌گوید: قسمت من این بوده است و دیگری به زمین و آسمان ناسزا می‌گوید و همه را مقصر می‌داند، درصورتی‌که ما در کنگره ۶۰ یاد گرفته‌ایم برای حل هر مسئله و مشکل اول باید درست فکر کنیم و هیچ‌کس را مقصر ندانیم، از هیچ‌کس انتظاری نداشته باشیم و مسئولیت کلیه مشکلات و سختی‌ها را خودمان بر عهده بگیریم، در این مسیر می‌توانیم از افراد باتجربه مشورت بگیریم؛ ولی در نهایت تصمیم‌گیرنده خودمان هستیم و من خدا را شاکر هستم که در این مسیر قرار گرفتم این آموزش‌ها به من داده شد تا من هم بتوانم با تفکر و پذیرفتن مسئولیت‌های کار خود بتوانم راه‌حل مسائل و مشکلات خود را پیدا کنم.

رابط خبری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر سعیده (لژیون هفتم)
ویراستاری و ارسال: همسفر پریسا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی البرز کرج