گروه خانواده- مسئولیت‌پذیری اصل حیاتی در امر درمان

وادی سوم یکی از کلیدی‌ترین وادی‌های کنگره ۶۰ است که پیامی عمیق و تعیین‌کننده برای هر مسافر و همسفری دارد. در این وادی، مسئولیت‌پذیری به‌عنوان یک اصل حیاتی در فرآیند درمان مطرح می‌شود. بسیاری از ما قبل از ورود به کنگره، در شرایطی بودیم که توقع داشتیم دیگران مشکلات ما را حل کنند. گمان می‌کردیم اگر خانواده، جامعه، یا حتی خداوند به ما توجه بیشتری می‌کردند، مسیر زندگی‌مان متفاوت می‌شد، اما حقیقت این است که هیچ‌کس، حتی نزدیک‌ترین افراد زندگی‌مان، نمی‌توانند به‌اندازه خود ما برای نجات و رشد ما مؤثر باشند.

در این وادی یاد می‌گیریم که اگر حال ما خوب نیست، اگر شرایط زندگی‌مان نابسامان است، قبل از هر چیز باید درون خودمان را جست‌وجو کنیم. منتظر کمک‌های بیرونی بودن، بیشتر شبیه به تعویق انداختن حل مسئله است. کمک‌های بیرونی فقط زمانی مؤثر خواهند بود که ما خودمان خواسته و حرکت کرده باشیم. کنگره ۶۰ با نگاهی عمیق به مسائل اعتیاد و جهان‌بینی افراد، باور دارد که درمان اعتیاد بدون پذیرش مسئولیت شخصی ممکن نیست. مصرف‌کننده باید خودش بخواهد، خودش بایستد و خودش حرکت کند. راهنما می‌تواند کمک کند، آموزش می‌تواند مسیر را روشن کند، خانواده می‌تواند پشتیبان باشد؛ اما تنها کسی که می‌تواند تصمیم بگیرد و عمل کند، خود شخص است. این وادی می‌خواهد ما را از حالت انتظار خارج کند. تا زمانی که منتظریم کسی بیاید ما را تغییر دهد در حقیقت اختیار را از خود گرفته‌ایم. اما اگر بپذیریم که هیچ‌کس به اندازه خودمان نمی‌تواند به فکر ما باشد، آن‌گاه گام اول برای ساختن یک زندگی جدید را برداشته‌ایم.
این وادی به ما می‌آموزد که هیچ‌کس قادر نیست آن‌طور که باید، ما را درک کند. دیگران ممکن است نیت خیر داشته باشند، اما تنها خود ما هستیم که می‌دانیم در درون‌مان چه می‌گذرد؛ پس راه نجات هم از درون ما آغاز می‌شود، نه از بیرون. در مسیر درمان و رسیدن به آرامش، مسئولیت‌پذیری نقش کلیدی دارد. وقتی بپذیریم که ما مسئول وضعیت امروزمان هستیم، دیگر دنبال مقصر نمی‌گردیم. به‌جای آن، دنبال راهکار می‌گردیم. این تغییر نگرش، آغاز تغییرات بزرگ در زندگی‌مان خواهد بود. در نهایت، وادی سوم نه فقط در مسیر درمان اعتیاد، بلکه در تمام ابعاد زندگی کاربرد دارد. برای رشد، موفقیت، تربیت فرزند، روابط خانوادگی، پیشرفت کاری و آرامش ذهنی؛ همه جا باید این اصل را به‌کار ببریم که: من باید به فکر خودم باشم، چون هیچ‌کس دیگر نمی‌تواند نقش من را بازی کند.

نویسنده: همسفر هانیه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ارومیه