در سفر اول خواسته درونی مطرح نیست و تنها خواسته ما خلاص شدن از نیروهای شیطانی و رهایی از مواد است. در سفر دوم است که ما خواستههای درونی خود را پیدا میکنیم؛ خواستهای که ما در وجود خودمان داریم خیلی مهم است و زمانی که ما فراموش میکنیم خواسته درونمان چیست با مسائل و موانعها روبرو میشویم و سریع شروع میکنیم به قیاس کردن و حالمان بد میشود. قیاس بین دو انسان با یکدیگر مثل قیاس کردن یک کیلو پرتقال با یک متر پارچه است؛ شاید در ظاهر یکی باشند؛ اما در باطن با یکدیگر متفاوت هستند. در قیاس بهتر است که خودمان را با خودمان قیاس کنیم مثلاً الانمان را با قبل خودمان قیاس کنیم که الان با کنگره آشنا هستیم و قبلاً نبودیم؛ بهتر است بهجای قیاس انسانها را الگو قرار دهیم؛ الگو قرار دادن با مقایسه کردن متفاوت است بنابراین ما در الگو قرار دادن از قوانینی که سایر انسانها استفاده کردهاند و موفق بودهاند استفاده میکنیم مثل زمانی که ما در لژیون قرار میگیریم و راهنما را الگوی خودمان قرار میدهیم؛ اگر انسانها بدانند هر چیزی که در زندگی به دست میآورند بهای ذره ذرهاش را پرداخت کردهاند دیگر قیاس نمیکنند و نیروهایشان را متوجه خودشان میکنند.
خلاصه سیدی: علم ۱
نویسنده: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر ملیحه (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر الهام رهجوی راهنماهمسفرملیحه (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر سعیده مرزبان خبری
همسفران نمایندگی آزادشهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
34