هیچ گاه نباید از دیگران توقع زیادی داشته باشیم

وادی سوم «باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی کند» آیات متعددی در قرآن وجود دارد که به خود انسان اشاره می کند و به جنبه های مختلف وجودی او، از خلقت تا مسئولیت ها و وظایفش، می پردازد، یکی از معروف ترین این آیات، آیه ۳۰ سوره بقره است که درباره جایگاه انسان به عنوان خلیفه خدا در زمین سخن می گوید: إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً. این آیه نشان می دهد که خداوند انسان را به عنوان جانشین و حاکم در زمین قرار داده و او را به تدبیر امور و مدیریت زمین مأمور کرده است.

آیات دیگری نیز در سوره های مختلف قرآن وجود دارد که به خلقت انسان از نطفه، استعدادهای درونی او و همچنین مسئولیت های او در قبال خود و دیگران اشاره می کنند و همچنین به اهمیت خودسازی، شناخت نفس و تلاش برای رسیدن به کمال انسانی اشاره دارند. آدم ها تنها که می شوند؛ در لاک خودشان فرو می روند، واقع بین می شوند، زیاد می فهمند، محتاط تر عمل می کنند و تصمیمات مهمی می گیرند و به این امر پی می برند.

تنها کسی که همیشه همراه ما است و می تواند به ما کمک کند خودمان هستیم و هیچ گاه نباید از دیگران توقع زیادی داشته باشیم، نداشتن انتظار از دیگران باعث می شود ما قویتر باشیم و از کوچکترین بی مهری دیگران نرنجیم در این وادی یاد می‌گیریم که پاسخ درستی به افکار خودمان دهیم، پاسخ درستی به توقعات خودمان نسبت به دیگران، خیلی وقت‌ها همین توقع داشتن و مقصر دانستن دیگران باعث می شود ارتباطات ما با اطرافیان ضعیف شود و نتوانیم حتی از مشورت آنها استفاده کنیم.

ما باید این را بدانیم اگر مشکلی در زندگی ما وجود دارد بنا بر تصمیماتی است که در گذشته گرفته‌ایم و این تصمیمات باعث شده است تا زندگیمان درگیر چالش شود و خودمان موظف هستیم مشکلاتی که به وجود آورده‌ایم را حل کنیم. این مثال که درختان ایستاده می‌میرند یعنی باید به تلاش خودمان ادامه بدهیم و با امیدواری تمام به زندگی نگاه کنیم و تا جایی که بتوانیم، سدها و موانع را یکی پس از دیگری از میان برداریم، چون نا امیدی، جز سیه روزی و غم و اندوه که مانند موریانه تمامی وجود ما را خواهد خورد، چیز دیگری برای ما به ارمغان نخواهد آورد.

برای برداشتن موانع، عقل سلیم حکم می‌‌کند به آرامی و به دور از هر گونه تشنج و شتاب زدگی عمل کنیم و نردبانی را که پله پله به مرور زمان بالا رفته‌ایم به آرامی و در طول زمان، پله پله پایین بیایم. برای رشد کردن در تمام مراحل زندگی باید نیرو‌های خود را بشناسیم و از آنها در مسیر رشد خود استفاده کنیم. برای دستیابی به ثروت و علم باید از تمام نیرو خود استفاده کنیم نه اینکه بنشینیم و بر این باور باشیم که خدا روزی رسان است یا همین که سواد نوشتن و خواندن را یاد گرفتم کافی است.

در تمام مسیر تا جایی که توان داریم باید تلاش کنیم تا به تک تک خواسته های خود برسیم چرا که ما مسئول زندگی خود هستیم نه دیگران. در مسیر کنگره علم رشد کرده است و مشکل مالی وجود ندارد و در حال تشخیص انواع بیماری ها هستیم، چرا که کنگره جوری برنامه ریزی شده است که فقط از اعضای خود کمک بگیرد نه از دولت و دیگر ارگان ها و این عمل باعث شده روز به روز در حال پیشرفت است.

چرا که به این امر واقعا در کنگره توجه شده است و موضوع را ما به خوبی فهمیده‌ایم، این را که هیچکسی به غیر از اعضای کنگره به خود فکر نمی کند. ما با این ایده موفق شدیم که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی کند.

منابع: کتاب عشق و آیات قرآن

نویسنده و تایپ و ویرایش: راهنما همسفر فرشته (لژیون هشتم)

ارسال: همسفر فرنوش رهجوی راهنما همسفر مهین ( لژیون ششم) نگهبان سایت 

همسفران نمایندگی حکیم هیدجی