مشارکت مکتوب

سلام دوستان حسین هستم مسافر
مشارکت مکتوب: در استحکام پایه‌های مالی و علمی کنگره ۶۰ من چه کرده‌ام؟
کنگره ۶۰ فقط یک اسم نیست، یک‌راه و مسیر سالم یک خانواده بزرگ به سمت صراط مستقیم است .
وقتی وارد این مسیر می‌شویم، کم‌کم متوجه می‌شویم که چیزی که این ساختار را نگه‌داشته، فقط آموزش‌ها و جلسات نیست، بلکه  تعهدی  که هرکس، به‌اندازه خودش، به این مجموعه دارد است.
اگر از خودم بپرسم که من باید ازنظر علمی و مالی برای کنگره ۶۰ چه‌کارهایی انجام بدم؟ جوابش ساده است: هر کاری که از دستم برمی‌آید.
ازنظر علمی اولین و شاید مهم‌ترین کاری که می‌توانم انجام بدهم، این است که خودم را رشد بدهم. اطلاعاتی که کسب می‌کنم، تجربه‌هایی که به دست میاورم، فهمی که نسبت به مسیر پیدا می‌کنم، همه این‌ها رو می‌توانم به شکل صحبت، یا حتی یک گفت‌وگوی ساده با یک تازه‌وارد انتقال بدم. 
مشارکت کنم و حتی یک جمله که به کسی انگیزه بدهد، این‌ها همه کمک‌هایی هستند که به چراغ این مسیر نور بیشتری می‌دهد.
حالا ازنظر مالی، داستان یک مقدار فرق دارد. پول در این مسیر اصل نیست، اما یک وسیله است که کمک می‌کند این ساختار سرپا بماند، گسترش پیدا کنه، امکاناتش بهتر بشود. 
مشارکت مالی از یک اسکناس کوچک تا کمک‌های بزرگ‌تر، از خرید سی دی و جزوه‌ها تا حمایت از سبد و شرکت در لژیون سردار همه و همه یک‌جور مسئولیت و تعهد است. هرکس به‌اندازه توانش کمک می‌کند، نه کمتر، نه بیشتر. 
پس وقتی فکر می‌کنم که وظیفه من چه است؟به این می‌رسم که باید یک تعادل قشنگ بین یادگرفتن، آموزش دادن، و حمایت مالی برقرار کنم. 
کنگره یک جاده یک‌طرفه نیست، یک مسیر دوطرفه است.من ازاینجا آموزش امید به زندگی کردن را  می‌گیرم، و در مقابل، باید به سهم خودم یک‌چیزی پس بدم. 
پس، هم چراغ دانش خودم را روشن نگه می‌دارم، هم ازنظر مالی تا حد توانم مشارکت می‌کنم، و هم با قلبی روشن این مسیر را ادامه می‌دهم چون اینجا جای حرکت و ساختن است، نه‌فقط استفاده کردن و رفتن.
یک جمله بسیار زیبا است که می‌گوید: 
کسی که چراغی را برای دیگری روشن کند، مسیر خودش هم روشن‌تر می‌شود.
با احترام و تشکر از راهنمای خوب و گران‌قدرم آقای روح‌الله فراهانی
حسین لژیون یازدهم
نمایندگی صادق قم