شیرین ترین سفر زندگی

آغاز هفته دیده‌بان را خدمت آقای مهندس دژاکام، خانواده محترم ایشان و دیده‌بان‌های عزیز تبریک عرض می‌کنم .

من به‌جرئت، با شوق فراوان و باکمال افتخار می‌گویم؛ شیرین‌ترین سفر من در زندگی که تجربه کردم، سفر به بهشت زمینی یعنی کنگره ۶۰ بود .

هر زمان که وارد کنگره می‌شوم، سختی‌ها و تلخی‌های زندگی را فراموش می‌کنم. زمانی که مسافران و همسفران را با چشمانی پر از شادی، انرژی، و با نور امید و همچنین بر لب‌هایشان، لبخند نقش بسته را می‌بینم، خوشحال می‌شوم. همسفران و دوستان در کنگره به من محبت بی‌کران و عشق بلاعوض می‌دهند، من حال خوش امروزم را مدیون کنگره و تلاش‌های بی‌وقفه عزیزان می‌دانم. با خود می‌اندیشم در برابر همه این‌ها من چه کرده‌ام؟ آیا می‌توانم تلاش‌ها و زحمت‌های این عزیزان را جبران کنم؟ گاهی از خود می‌پرسم: این عزیزان به چه دلیل این خدمات را انجام می‌دهند؟

همه ما باید به این سیستم کمک کنیم به هر اندازه که توان داریم؛ با حرف‌شنوی داشتن از راهنما، خدمت‌کردن، تفکر، اندیشه درست و دوری‌کردن از ضد ارزشی‌ها؛ باید خود را در قبال این سیستم مسئول بدانیم و به‌گونه‌ای رفتار کنیم که روی پاهای خودمان بایستیم و نیازی به دیگران نداشته باشیم، ما بیرون از کنگره هیچ کمکی را نمی‌پذیریم. سؤال من از خودم این است: من در استحکام پایه‌های مالی و علمی کنگره چه کرده‌ام؟

تنها جوابی که می‌توانم بیان کنم این است؛ در قبال آنچه دریافت کرده‌ام هیچ کاری انجام نداده‌ام. کنگره نیازی به من ندارد و بدون وجود من هم به کار خودش ادامه می‌دهد؛ از بحث کمک بزرگی که کنگره به من کرده بگذریم، بحثی که مورد توجه است این است؛ همان‌طور که یک چشمه برای جوشان بودن باید منابع آب کافی داشته باشد، من هم زمانی توانم به استحکام پایه‌های مالی و علمی کنگره کمک کنم که خودم در شرایط مطلوبی باشم؛ ابتدا باید پایه‌های مالی و علمی خودم را قوی کنم که این هم کمک بزرگی از سوی کنگره به من است .

در پایان امیدوارم که همه ما مردم ایران قدر و ارزش این موهبت الهی را بدانیم و در جهت تعالی و اهداف آن گامی هر چند کوچک برداریم.

نویسنده : همسفر مینو رهجوی راهنما همسفر فاطمه(لژیون اول)
رابط خبری: همسفر گوهر رهجوی راهنما همسفر فاطمه(لژیون اول)
ارسال: راهنمای تازه واردین همسفر مریم (دبیر سایت)
همسفران نمایندگی آبیک