چاره مصرف کنندگان فقط مرگ نیست

هرگز یادم نمی‌رود روزی را که با حال خراب و کلی یأس و ناامیدی وارد کنگره۶۰ شدم. همیشه این جمله همسرم در گوشم مثل زنگ صدا می‌زد که: «شخصی که معتاد شد، دیگر نمی‌تواند از اعتیاد رها شود مگر با مرگ».

بعد از گذشت نزدیک به ۱۱ ماه، روزی که مسافرم گل رهایی را از دستان جناب استاد امین گرفت، دیدم که می‌شود و چاره مصرف‌کنندگان فقط مرگ نیست، بلکه مکانی مقدس به نام کنگره۶۰ است.

یک NGO مردمی، یعنی فقط با کمک اعضا بود که در جریان بود و اگر این کمک‌های مالی و علمی نبود، پایان خوشی به نام رهایی هرگز صورت نمی‌گرفت.

اگر زمانی که جناب مهندس از بند موادمخدر رها شد، به دنبال کار خود می‌رفت، تکلیف هزاران نفر مانند من و مسافرم چه می‌شد؟

در ابتدای تأسیس، کنگره۶۰ حتی مکانی از خود نداشت و گاه کلاس‌ها در پارک برقرار می‌شد ولی با تدابیری که جناب مهندس مانند همیشه در سر داشت، سبد قانون یازدهم را برنامه‌ریزی کرد و بعداً با گذشت زمان، لژیون سردار سپس دنوری، پهلوانی و اکنون نیز نشان بی‌نشانی، بسط و گسترش پیدا کرد.

زمانی که پایه‌های مالی مستحکم و قوی باشد، تمام امکانات آموزشی فراهم می‌شود. با پایه‌های مالی محکمی که کنگره۶۰ دارد و با آموزش‌های ناب جناب مهندس، کنگره۶۰ توانست هم کارگاه‌های خود را در بیشتر نقاط ایران گسترش دهد و هم راهنمایانی خوب تربیت کند تا مسافران بیشتری در کنگره پذیرش شوند.

در کنگره آموختم که در کائنات برای هر چیزی باید بهایی را پرداخت نمود و اگر بهای آن را نپردازیم، مطمئناً آن را از دست می‌دهیم. من امروز، بهای این آرامش و حال خوبی را که در کنگره به دست آورده‌ام، باید بپردازم.

وقتی جناب مهندس، که خود بنیان‌گذار کنگره۶۰ می‌باشد با وجود این همه خدمات مالی و علمی که به کنگره داشته، می‌فرماید: «من به کنگره مدیون هستم». زبان من از صحبت کردن قاصر است.

هر شخصی باید آنچه در توان دارد، دریغ نکند تا نور کنگره همچنان پرفروغ بتابد و این صندلی‌ها برقرار باشند و همه از آموزش‌ها بهره ببرند و طعم شیرین رهایی را بچشند.

من در کنگره آموختم که همیشه برای اندک‌ها هم شکرگزار خداوند باشم.

خداوند را شکر می‌کنم که من هم توانستم در لژیون سردار، صندلی برای نشستن داشته باشم و قطره کوچکی باشم از این اقیانوس بیکران و سعی می‌کنم هر خدمتی که در توان دارم انجام دهم، چرا که این خدمت‌ها، خدمت به خودم است، نه دیگران.

دیگران کاشتند و ما خوردیم؛ ما بکاریم تا دیگران بخورند.

نویسنده: همسفر صدیقه رهجوی راهنما همسفر ملیحه (لژیون یازدهم)
ویراستاری: همسفر نیلوفر رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
ارسال: همسفر ساحل رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی پرستار