در استحکام پایه‌های مالی و علمی کنگره، من چه کرده‌ام؟

ششمین جلسه از دوره چهل و یکم کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره۶٠ نمایندگی عمان سامانی شهرکرد به استادی  مسافر مسعود، نگهبانی مسافر مسلم و دبیری مسافر سپهر با دستور جلسه "در  استحکام پایه‌های مالی و علمی کنگره من چه کرده‌ام " سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ در ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

سلام دوستان مسعود هستم یک مسافر
خدا را شاکر و سپاسگزارم در این جایگاه خدمتی هستم برای اینکه آموزش بگیرم و خدمت کنم.
از ایجنت محترم، گروه مرزبانی و بخش OT تشکر می‌کنم.
دستور جلسه این هفته "در استحکام پایه‌های مالی و علمی کنگره، من چه کرده‌ام؟" می‌باشد.
هدف اول خدمت کردن این است که حال خودم خوب شود و به این دلیل است که ما هر چیزی را که بخواهیم به دست آوریم باید بهایش را پرداخت کنیم و اگر پرداخت نکنیم کائنات از ما خواهد گرفت و این یک قانون است. زمانی که من وارد کنگره شدم، یک تصادف سنگین کرده بودم و نزدیک ۴ الی ۵ ماه با کمربند و عصا به کنگره می‌آمدم‌. یکبار در مورد آرامش با هم لژیون‌هایم صحبت می‌کردیم، یکی از بچه‌ها گفت: دوست دارم به جای اینکه پشت موتور سیکلت گریه کنم، در ماشین لندکروز بمیرم و این جمله مصداق اضداد است.
آقای مهندس می‌فرمایند: " ما قدر همین سلامتی را که داریم نمی‌دانیم تا زمانی که یک اتفاقی برایمان بیافتد، تازه قدر آن را می‌دانیم."
من گفتم: حاضر هستم همه دارایی خود را ببخشم فقط یک شب راحت بخوابم و از درد بیدار نشوم.
کنگره به ما حیات و سلامتی دوباره بخشید‌ه است. اکنون بی‌انصافی است لطفی که کنگره در حق ما کرده است را بی‌جواب بگذاریم. پس خدمت کردن ما در هر سطحی که باشد و یا در هر جایگاهی که باشد، به این دلیل است که لطف کنگره را به نحوی جبران کنیم و سلامتی و آرامشی که به خانواده ما برگشت را جبران کنیم.
همانطور که در پیام‌ها خوانده می‌شود کنگره به هیچ ارگانی وابسته نیست، یعنی همه چیز آن، دست خود اعضا کنگره می‌باشد. همین می‌تواند دلیلی برای سرپا ماندن کنگره باشد.
آقای مهندس می‌فرمایند: " خیلی از دانشگاه‌های تحقیقاتی دنیا از کار می‌افتند و قسمت مالی آن‌ها وابسته به دیگر ارگان‌ها می‌باشد‌ و بودجه‌ای برایشان تخصیص داده می‌شود یا یک حامی دارند. اما در کنگره ۶۰ خدا را شکر ما مشکلی از این بابت نداریم و از طرف اعضای کنگره‌۶۰ تأمین می‌شود. این می‌تواند کوچکترین کاری باشد که ما برای جایی که به ما حیات دوباره بخشید انجام دهیم.
سلامتی می‌تواند مهم‌ترین مقوله برای هر فرد باشد. آقای مهندس می‌فرمایند: "من هنوز مدیون کنگره هستم." پس ما باید کلاه خود را قاضی کنیم که چنین فردی با این بار علمی و با این همه CD و کتاب که برای ما گذاشته‌اند و چنين بستری برای ما فراهم کرده‌اند چقدر باید مدیون باشیم؟
ما باید بدانیم در چه جایگاهی قرار گرفته‌ایم. من در این دو سال که در کنگره بودم توفیق این را داشتم عضو لژیون سردار باشم. انشالله تلاشم را می‌کنم در دنوری شرکت کنم. من در زمان مصرف بعد از به دست آوردن پول، اول پول مواد خود را کنار می‌گذاشتم بعد باقی مانده را خرج خانه می‌کردم. اگر دقت کنید کنگره چه مخارجی از دوش ما برداشته است و در مقابل سلامتی به ما برگردانده است.
از اینکه به صحبت‌های بنده توجه نمودید از همه‌ی شما متشکرم.

نگارنده: مسافر علی لژیون بیست و یکم
ویراستار: مسافر امیر‌حسین لژیون نوزدهم
عکاس: مسافر صادق لژیون هشتم
تنطیم: مسافر منوچهر لژیون دوم
ارسال: مرزبان خبری مسافر وحید