کنگره فقط درمان اعتیادنیست بلکه درست زندگی کردن هم آموزش میگیریم

یازدهمین جلسه از دوره شانزدهم از سری کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی دلیجان با استادی پهلوان مسافرمحمد، نگهبانی موقت مسافر جمشید و دبیری مسافر علیمردان، با دستورجلسه : "در استحکام پایه های علمی و مالی کنگره من چه کرده‌ام" درروز دوشنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۴ راس ساعت۱۷ آغازبکار نمود.

سخنان استاد:

اول از همه، خدا را شکر می‌کنم که توانستم در این جلسه شرکت کنم و آموزش ببینم. سپس از راهنمای لژیون چهارم آقاسعید، تشکر می‌کنم که به من اجازه دادند در این جایگاه خدمت کنم. همچنین از ایجنت محترم، مرزبانان و تمام عزیزان خدمت‌گزار در هر شعبه سپاسگزارم. 

همان‌طور که می‌دانید، موضوع صحبت من امروز درباره تقویت پایه‌های علمی و مالی کنگره ۶۰ است. این موضوع را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد: مالی و علمی. 

بخش مالی: 
پایه‌های مالی کنگره ۶۰ شامل موارد بسیاری می‌شود، مثل شرکت در لژیون سردار یا مشارکت در سبد حمایتی. حتی اگر کسی در سفر اول اجازه ندارد در لژیون سردار شرکت کند، می‌تواند از همین حالا به استحکام مالی کنگره کمک کند. چگونه؟ با درست سفر کردن و مدیریت هزینه‌ها. مثلاً در سفر اول یا جلسه چهارم، با انتخاب یک لژیون و مصرف بهینه منابع (مثل برق، آب و سایر هزینه‌ها)، می‌تواند به پایه‌های مالی کنگره کمک کند. 

حتی مشارکت در سبد حمایتی (چه ۲ تومان، ۵ تومان، ۱۰ تومان یا ۱۰۰ تومان) یا صرفه‌جویی در مصرف قند و چایی می‌تواند مؤثر باشد. یک حبه قند برای چایی کافی است، ولی اگر کسی چهار یا پنج حبه مصرف کند، این اضافه‌خوری است. با صرفه‌جویی در همین موارد کوچک، می‌توانیم قدم‌به‌قدم پایه‌های مالی کنگره را محکم کنیم، همان‌طور که در درمان اعتیاد، پله‌پله پیش می‌رویم تا به رهایی برسیم. 

بخش علمی: 
وقتی به پایه‌های علمی کنگره فکر می‌کردم، ابتدا گمان می‌کردم که نمی‌توانم نقشی داشته باشم، چون علم کنگره از طریق سی‌دی‌ها و آموزش‌های آقای مهندس منتقل می‌شود. اما بعد متوجه شدم که ما هم می‌توانیم در تقویت این پایه‌ها نقش داشته باشیم. چگونه؟ با کاربردی کردن آموزه‌ها در خانواده و جامعه. 

اگر اخلاق، رفتار، طرز صحبت کردن یا حتی لباس پوشیدن ما تغییر کند، این نشان‌دهنده تأثیر علم کنگره است. وقتی کسی از ما می‌پرسد: «چرا این‌قدر تغییر کرده‌ای؟» و ما پاسخ می‌دهیم: «کنگره»، در واقع علم کنگره را به دیگران معرفی می‌کنیم. کنگره فقط برای درمان اعتیاد نیست؛ برای درست زندگی کردن است. 

من خودم بارها فکر کرده‌ام و هیچ عیبی در کنگره ندیده‌ام. حتی در دوران کرونا، وقتی بسیاری از مردم درگیر بیماری بودند، اعضای کنگره با استفاده از داروی دیسپ که آقای مهندس اختراع کردند، توانستند جان خود و اطرافیانشان را نجات دهند و بدون مشکل به زندگی عادی ادامه دهند.یادم هست در دوران کرونا، وقتی ادارات و مراکز تعطیل بودند و حتی مهمانی‌های کوچک هم غیرممکن شده بود، ما در کنگره با جمعیت‌های ۵۰، ۱۰۰ یا حتی ۲۰۰ نفره در هر شعبه دور هم جمع می‌شدیم بدون هیچ مشکلی. تا جایی که من به خاطر دارم، حتی یک مورد فوت ناشی از کرونا در بین اعضای کنگره گزارش نشد (شاید بوده و من خبر ندارم). 

این را فراموش نکنیم که در آن دوران، حتی تهیه یک اسپری ضدعفونی‌کننده با دردسر و هزینه‌های گزاف (مثلاً ۱٫۵ میلیون تومان) همراه بود. اما امروز، وقتی می‌خواهیم از کنگره حمایت کنیم، گاهی دست‌مان می‌لرزد. خوب است نگاهی به گذشته بیندازیم و ببینیم آقای مهندس چه نقش نجات‌بخشی در زندگی ما داشتند. 

 
در مورد جشن دیدبانی، اگرچه جایگاه من اجازه توضیح مفصل نمی‌دهد، اما می‌دانم که دیدبان‌ها کسانی هستند که خدمت را اولویت اول خود قرار داده‌اند—حتی قبل از خانواده و کار. همان‌طور که آقای سلامی در شعبه هاتف می‌گفت: *«دیدبان‌ها ابتدا خدمت می‌کنند، سپس به خانواده و کار خود می‌رسند.»* 

این عزیزان با از خودگذشتگی، پایه‌های کنگره را محکم نگه داشته‌اند. جشن دیدبانی نه‌تنها برای تقدیر از آن‌هاست، بلکه فرصتی است تا نظم و انضباط کنگره را یادآوری کنیم. مهم نیست یک شعبه ۲۰ نفر عضو دارد یا ۲۰۰ نفر؛ آنچه اهمیت دارد، هماهنگی و احترام متقابل است. 

نکته دیگر این است که دیدبان‌ها از میان خود ما هستند—کسانی که روزی مصرف‌کننده بودند، سفر اولشان را آغاز کردند، و امروز با عشق خدمت می‌کنند. آن‌ها نه بادیگارد دارند، نه امتیاز خاصی؛ فقط با اخلاص پیشرفت کرده‌اند.   
کنگره به من آموخت که تشکر کردن چه ارزشی دارد. قبلاً همیشه حس طلبکاری داشتم: *«اگر کسی کاری برایم می‌کند، حتماً انتظار چیزی دارد!»* اما اینجا فهمیدم تشکر قلبی است—چه با کادو، چه با یک کلام ساده. این کار نه‌تنها به طرف مقابل انرژی می‌دهد، بلکه برکت زندگی‌مان را هم زیاد می‌کند. 

امسال، پس از ۳-۴ سال محرومیت از جشن‌ها (نه به خاطر ناسپاسی، بلکه شاید به عنوان یک آزمون الهی)، شاهد شور و نشاط بی‌نظیری در جشن دیدبانی بودم. امیدوارم این روز به یادماندنی باشد و همه از آن بهره ببریم.

برگزاری جلسه راهنمایان:

نشان دوسال رهایی مرزبان محترم مسافراحمد:

برگزاری آزمون داخلی: 

عکس و تایپ : مرزبان خبری

ارسال خبر : مسافرامیرحسین

نمایندگی دلیجان