دیگران کاشتند تا امروز ما برداشت کنیم و امروز ما بکاریم تا آیندگان استفاده کنند

پنجمین جلسه از دوره شانزدهم سری کارگاه‌های خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی بنیان به نگهبانی مسافر رامین، استادی مسافر محمدرضا و دبیری مسافر حسین با دستور جلسه «در استحکام پایه‌های مالی و علمی کنگره، من چه کرده ام» سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز شد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان محمدرضا هستم یک مسافر؛ ابتدا از ایجنت محترم، لژیون مرزبانی و راهنمای عزیزم صمیمانه تشکر می‌کنم که اجازه دادند تا در این جایگاه خدمت کنم و آموزش ببینم. در مورد دستور جلسه امروز، استحکام پایه‌های مالی و علمی کنگره من چه کرده ام؛ اولین چیزی که در ذهن من تداعی می‌شود این است که وقتی به گذشته بر می‌گردم یک موضوع انشا داشتیم که سؤال می‌کرد، علم بهتر است یا ثروت؟ در آن زمان قطعاً باتوجه‌به سن کمی که داشتیم، علم را انتخاب می‌کردیم. کم‌کم که سن ما بالاتر رفت گفتیم که نه؛ ثروت بهتر است. جلوتر که آمدیم و شرایط جدید را تجربه کردیم، متوجه شدیم که علاوه بر علم و ثروت تجربه هم مهم است؛ لذا بحث پایه‌های مالی و علمی را در سه بخش به‌صورت خلاصه خدمت شما عرض می‌کنم.
اول این که چرا باید پایه مالی کنگره مستحکم باشد؟ در همه سازمان‌ها یکی از ارکان اصلی بحث مالی است. حالا این را می‌توانیم از واحد کوچک خانواده شروع و به سازمان‌های بزرگ تعمیم بدهیم. شاید از نظر ما خیلی چیزها رایگان باشد؛ اما مفت نیست. برای هر چیزی ما باید هزینه بدهیم. هزینه هم به‌صورت مادی و هم معنوی است. برای مثال: محیط‌زیست شاید رایگان به نظر برسد، ولی ما باید هزینه نگهداری آن بدهیم. این را باید بدانیم که بحث مالی یکی از اصلی‌ترین ستون‌های کنگره است که باعث شده به راه خودش ادامه بدهد. اتفاقاً وجه تمایز کنگره در همین است که به هیچ وزارتخانه و ارگانی وابسته نیست. اگر وابسته بود قطعاً دچار فساد می‌شد و به نظر من یکی از تدابیر بسیار خوبی است که آقای مهندس بکار برده‌اند این است که کنگره بر پایه کمک خود اعضا باشد.

من قبل از کنگره به هر دری می‌زدم تا از تاریکی و ضد ارزش‌هایی که داشتم نجات پیدا کنم و هیچ موقع به نتیجه نمی‌رسیدم، چون آگاهی نداشتم. ولی امروز که توانستم سفر خودم را به پایان برسانم، باید نسبت به کنگره ادای دین کنم. اگر بگوییم بعد از درمان می‌رویم سراغ کارمان و بعد که وضع مالی‌مان خوب شد جبران می‌کنیم، اصلاً درست نیست؛ و قطعاً بازگشت به نقطه اول است. باید هرکس به مقدار توانمندی خودش کمک کند و از هیچ‌کسی توقع کمک بیشتر از توانش نیست. حضور در لژیون سردار، حضور در گلریزان اولین وظیفه من مسافر است تا به استحکام پایه‌های مالی کنگره کمک کنم. این بستری که برای ما فراهم شده است هزینه دارد. این چراغ و آب و گازی که می‌بینیم هزینه دارد که آن را اعضای گذشته پرداخت کرده‌اند تا امروز ما به‌راحتی اینجا سفر کنیم. آن‌ها کاشتند امروز ما برداشت می‌کنیم. امروز ما بکاریم تا آیندگان استفاده کنند. موضوع دوم چرا استحکام پایه‌های علمی مهم است؛ امروز سرعت رشد علم به‌قدری سریع شده که اگر هرکس در هرجا با این رشد همسو نباشد، قطعاً عقب می‌ماند. خوشبختانه آقای مهندس هم‌زمان با شروع کنگره اهمیت زیادی برای این موضوع قائل شدند. ارائه مقالات معتبر و مکاتباتی که آقای مهندس با دانشگاه‌های بزرگ داخلی و خارجی دارند، باعث توسعه کنگره شده است. درمان خیلی از بیماری‌ها که بخشی از آنها هم جزو بیماری‌های لاعلاج بود، کنگره را به جایگاه رفیعی رسانده است. مثل درمان ام اس، ناباروری و مهم‌تر از همه، سرطان که مقالات آن در مجلات معتبر جهانی منتشر شده است. پس نباید بی‌تفاوت باشیم و هر کس به‌اندازه توان خود در این راه کمک کند. اما وظیفه ما چیست؟ وظیفه ما به‌عنوان مسافر این است که اول‌ازهمه قدر این نعمت را بدانیم. دوم این که خدمت کنیم و سوم فرهنگ‌سازی را دستور کار خود قرار بدهیم. این را باید بدانیم که در حین سفر همان قدر که از میزان دارو کم می‌شود باید به دانش خود افزوده کنیم تا به آگاهی و دانایی برسیم.
در انتها این که ما هم باید قدر این نعمت‌ها را بدانیم. قدر این که از تاریکی و سیاهی نجات پیدا کردیم. بارها این تصور را داشتم که اگر در بیمارستان بستری باشم و یک انگشت من را خواسته باشند قطع کنند، چقدر حاضرم برای جلوگیری از این اتفاق هزینه کنم؟ بیماری اعتیادی که در گذشته داشتم خیلی بدتر و حادتر از قطع یک انگشت است. پس امروز که ما به این سلامتی دسترسی پیدا کردیم و به رهایی رسیدیم باید قدر بدانیم. جان سخن را این ضرب‌المثل می‌گوید: 《شکر نعمت نعمتت افزون کند، کفر نعمت از کفت بیرون کند》. از این که به صحبت‌های من توجه نمودید سپاسگزارم.

مرزبان خبری: مسافر علیرضا
تصویربردار: مسافر مهدی
نگارش: مسافر محمد
ویرایش و ارسال خبر: مسافر نوید