رشد حاصل یادگیری و به‌کارگیری پیوسته

همسفر رضوان در مشارکت خود بیان کرد:

وقتی برای نخستین‌بار با این دستور جلسه مواجه شدم، ذهنم ناخودآگاه به سمت دیگران رفت؛ کسانی که در شعبه فعال‌تر هستند، داوطلبانه خدمت می‌کنند، مشارکت مالی چشمگیری دارند، یا در مسیر آموزش جلوتر از من هستند؛ اما خیلی زود متوجه شدم که این دستور جلسه، دعوتی‌ است برای درون‌نگری، نه مقایسه، مسئله این نیست که دیگران چه کرده‌اند، بلکه این است که من چه کرده‌ام؟

در بعد مالی، اگر بخواهم صادق باشم، کمک‌هایی داشته‌ام؛ اما هنوز آن‌گونه که شایسته‌ این مجموعه‌ است، ایفای نقش نکرده‌ام. گاه شرایط سخت زندگی را بهانه قرار داده‌ام، غافل از آن‌که کنگره دقیقاً برای ما، انسان‌هایی با شرایط سخت، بنا شده است؛ برای آنان که خواهان تغییر هستند. این روزها تمرین می‌کنم؛ حتی اگر اندک باشد، اما با عشق و تعهد، سهم خود را ادا کنم. چراکه می‌دانم هزینه‌های این مکان مقدس از آسمان نازل نمی‌شود، بلکه از دل‌هایی برمی‌خیزد که بیدارند و مسئول.

در بعد علمی، احساس مسئولیت من پررنگ‌تر است. هر بار که دانشی دریافت می‌کنم و آرامشی درونم شکل می‌گیرد، به‌یاد می‌آورم که کنگره به من «داده» و اکنون نوبت من است که «بازگردانم». سعی کرده‌ام آموزش‌ها را جدی بگیرم، بنویسم، مشارکت کنم، پرسش‌گر باشم و اگر شهامت یاری کند، راه را برای تازه‌واردان هموارتر نمایم، مسیرم هنوز طولانی‌ است اما در حرکت هستم. چراکه آموخته‌ام رشد، حاصل یادگیری و به‌کارگیری پیوسته است.

به باور من، استحکام کنگره تنها با پول یا علم ممکن نمی‌شود، بلکه با عشق، تعهد، استمرار و مشارکت آگاهانه‌ ما شکل می‌گیرد. کنگره بستری فراهم کرده است؛ اما جان گرفتن این بستر، به حضور و مسئولیت‌پذیری ما وابسته است. کم‌‌کم دارم می‌آموزم که تماشاگر نباشم؛ بازیگر باشم؛ حتی اگر نقشی کوچک داشته باشم.

امید آن دارم که بتوانم روز به روز نقش بیشتری در این ساختار ارزشمند ایفا کنم، چه از منظر مالی و چه علمی، چراکه ایمان دارم آن‌چه به کنگره می‌بخشم، به زیبایی و چندبرابر به زندگی‌ام بازمی‌گردد.

تایپ و ویراستاری: همسفر رضوان رهجو راهنما همسفر نرگس (لژیون اول)

ارسال: همسفر مریم رهجو راهنما همسفر نرگس ( لژیون اول)

همسفران نمایندگی صبا