چشمان بیدار کنگره60

جلسه‌‌‌ی دوم از دوره‌ی ششم کارگاه‌های آموزشی عمومی نمایندگی پردیس با استادی مرزبان محترم مسافر داوود ، نگهبانی مسافر اصغر و دبیری مسافر مصطفی با دستور جلسه‌ی «هفته دیده‌بانان» چهارشنبه24  اردیبهشت ‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
خداوند بزرگ را شاکرم که یک‌بار دیگر این فرصت ارزشمند نصیبم شد تا در این مکان مقدس حضور داشته باشم، خدمت کنم و آموزش بگیرم. هفته‌ی جاری، هفته‌ای بسیار مقدس و ارزشمند است؛ چرا که دستور جلسه‌اش درباره‌ی دیده‌بانان است. همان‌طور که جناب مهندس فرمودند، دیده‌بانان ستون‌های کنگره ۶۰ هستند و این ساختار عظیم، بر شانه‌های آنان استوار است. ساختاری که در وادی سیزدهم به آن اشاره شده:
نادانان در پی ویرانی آن‌اند و دانایان در پی ساختن آن بنا.
این ساختار با نام C14  و هیئت ۱۴ نفره‌ی دیده‌بانان شناخته می‌شود. دیده‌بانان، افرادی از دل خود کنگره هستند، نه کسانی بیرون از آن. تنها استثنا، پروفسور ویلیام وایت است که به عنوان دیده‌بان بین‌المللی در کنار ما حضور دارند. آقای تراب خانی می‌فرمودند: «اگر ایشان بیشتر از ما زحمت نمی‌کشند، قطعاً کمتر هم نیستند.» ایشان به‌صورت هفتگی یا با جناب مهندس از طریق تلفن یا به صورت مکتوب در ارتباط هستند.
در آغاز، کنگره ۶۰ دیده‌بان نداشت؛ تنها خود جناب مهندس و خانواده‌شان بودند. اما با گسترش و رشد کنگره، زمانی که نیازی احساس شد، ایشان با دقت و بررسی، افرادی را که مراحل مختلف خدمتی همچون مرزبانی، راهنمایی، ایجنتی و... را به‌خوبی پشت سر گذاشته بودند، انتخاب و به شورای دیده‌بانان معرفی کردند.
هر دیده‌بان، مسئولیت‌های مشخص و گسترده‌ای دارد. برای مثال:
آقای مجدیان مسئولیت ساخت‌وساز و نظارت بر مرزبان‌ها را برعهده دارند.
آقای رضا تراب خانی دیده بان بخش راهنمایان هستند.آقای زرکش مسئول بخش سردار هستند.
تمامی این عزیزان با عشق و از خودگذشتگی فراوان، در طول هفته مسافت‌هایی حدود ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ کیلومتر را، با وسیله‌ی شخصی یا حتی پرواز، برای رسیدگی به امور شعب و کمک به ما مسافران طی می‌کنند؛ تا ما بتوانیم راحت‌تر و مؤثرتر مسیر درمان را طی کنیم.

یکی از چهره‌های برجسته در این مسیر، سرکار خانم آنی، همسر گرامی جناب مهندس دژاکام هستند که به عنوان دیده‌بان همسفران، نقش مهمی در شکل‌گیری و توسعه‌ی آموزش همسفران داشته‌اند. امروز اگر من مسافر، می‌توانم با همسرم در آرامش به کنگره بیایم، نتیجه‌ی تلاش‌های ایشان و دیگر دیده‌بانان است.
در هفته‌ی دیده‌بان، وظیفه‌ی ماست که قدردان زحمات این عزیزان باشیم. امسال افتخار میزبانی سرکار خانم آنی را در شعبه‌مان داشتیم و همه دیدیم که چقدر شخصیت‌هایی متواضع، مهربان و بدون منیت هستند. واقعاً فرشته‌هایی روی زمین‌اند که فقط عشق می‌دهند.
آقای تراب‌خانی هم می‌گفتند: «در کنگره اول کار، بعد خانواده و بعد خدمت؛ ولی برای ما دیده‌بانان، برعکس است: اول خدمت، بعد خانواده.» چرا که وقتی این مسئولیت را پذیرفتند، تمام تلاش‌شان را می‌کنند که بهترین عملکرد را داشته باشند، تا ما به آرامش و رهایی برسیم.
این نظم و امنیت مثال‌زدنی، نتیجه‌ی تفکر والا و دقیق جناب مهندس است. همون‌طور که در پیام ایشان آمده:
"آن‌چه باور است، محبت است؛ و آن‌چه نیست، ظروف تهی است."
این پیام، عصاره‌ای از جهان‌بینی کنگره است.
آماری که اخیراً گرفتم نشان می‌داد 70پارک در سراسر کشور وجود دارد که دیده بانان حضور دارند و در مجموع حدود ۱۶۰ شعبه و نمایندگی داریم که بیش از ۱۷۰ تا ۱۸۰ هزار نفر در آن‌ها آموزش می‌بینند. با این حجم بالا، نه تنشی هست، نه حرفی از قومیت، ملیت یا طبقه. تنها هدف، درمان و ساختن انسان است.

سایت نمایندگی پردیس