مشکلات، الفبای یادگرفتن است و همچنین پایه اصلی زندگی میباشد. انسان تا درگیر مشکلات نشود به دنبال راه چاره و درمان نمیگردد، به قول خواجه عبدالله: مادرِ تمام شادیها رنج است، زیرا رنج که باشد انسان به فکر راه چاره میافتد و از استاد و راهنمای خود حرفشنوی پیدا میکند. انسان رنجدیده گوش شنوا دارد و میپذیرد و این پذیرش و گوش کردن باعث تغییرات میشود کسی که مشکلات را فراموش کند دوباره به رنج برمیگردد به قول آقای مهندس دژاکام:کسی که گذشتهاش را فراموش نکند مانند عیاض میباشد که بعد از سلطان محمود به بالاترین درجه رسید اما ویژگیاش این بود که هرروز به اتاقی میرفت و به خود نگاه میکرد، که درگذشته چه کسی بود و حال به چه درجهای رسیده است.
(1).jpeg)
انسان هرقدر رنج بیشتری کشیده باشد پتانسیل آبادانی بیشتری را پیدا میکند و دانش بیشتری کسب میکند. انسانی که کارگر و خوشبخت باشد بهتر از یک جراح متکبر است که هیچکس را قبول ندارد و زندگی خود و دیگران را نابود میکند. این منیت است منیت را زمانی یاد میگیری که نخواهی بچهات از همه بهتر باشد زمانی که این موضوع را متوجه شدی به جهانبینی و درک درست رسیدهاید و برای درک این موضوع با انسانها معاشرت کردن بسیار مهم میباشد.
به قلم: مسافر علی مومنی لژیون 8
تهیه و تنظیم: مسافر علی مومنی لژیون 8
- تعداد بازدید از این مطلب :
269