رشد انسان وابسته به پذیرش سختی‌ها است

همسفر مریم در رابطه با برداشت از سی‌دی«علم زندگی ۲ » نوشت:

تفکر بالاترین مسئله در زندگی نیست؛ علاوه بر تفکر، زوایای دیگری نیز در زندگی وجود دارند. یکی از دلایل عملکرد پایین در زندگی، باوجود تفکر بالا، سکون است. مشکلات، رنج‌ها، مصیبت‌ها و نتایج بد، پایه‌ی الفبای یادگیری هستند. انسان تا دچار مشکل نشود، به دنبال چاره و درمان نمی‌رود. مادر شادی‌ها، رنج است. رنجی که به انسان وارد می‌شود، او را وادار می‌کند تا به دنبال چاره، استاد و راهنما بگردد، گوش شنوا پیدا کند و پذیرای تغییرات شود. این پذیرش، زمینه‌ی کسب دانش را فراهم می‌کند. 

رنج و تلاش مانند نفت خام، گاز و معادن برای انسان هستند؛ هرچه انسان رنج بیشتری تجربه کرده باشد، می‌تواند آبادانی‌های بیشتری ایجاد کند و دانش بیشتری کسب کند. البته، نحوه‌ی تفسیر رنج و محرومیت تعیین‌کننده‌ی مسیر رشد است. فراموش نکردن رنج‌ها، تاریکی‌ها و محرومیت‌ها، نقش مهمی در این فرآیند دارد. 

 یکی از مفاهیم مهم در علم زندگی، منیت است. وقتی منیت دارید، نمی‌توانید از حضور آدم‌ها لذت ببرید، استفاده کنید و چیزی دریافت کنید. هر احساسی که در دیگران ایجاد کنید، بازتاب آن را در خودتان خواهید یافت؛ ترس، خشم، سستی، آرامش، شادابی و امنیت، همگی در تعاملات انسانی تأثیرگذارند. زندگی و لذت بردن از جمع زمانی اتفاق می‌افتد که منیت و "من بودن" کنار برود. این به معنای بی‌شخصیتی یا برابری انسان خوب و بد نیست، بلکه نشان‌دهنده‌ی این حقیقت است که همه‌ی انسان‌ها در ذات انسانی برابرند. 

در جمع بودن، با وجود سختی‌ها و رنج‌ها، زندگی جدید، تجربه‌ی تازه و حس‌های متفاوتی را درک خواهید کرد. هر چیزی که در جهان بیرون ببینید و درک کنید، در جهان درون خود نیز خواهید یافت. شرایط ایده‌آل هیچ تغییری در حس ایجاد نمی‌کند و پذیرای تغییرات نخواهی شد. تغییرات و نوسانات حسی، باعث رشد، تجربه‌های تازه و زیبایی در زندگی می‌شوند. کنترل بیش از حد احساسات و ثابت ماندن، نیروی منفی است و باعث می‌شود انسان فهم، توانایی و استعداد جدیدی کسب نکند و ضعیف و تک‌بعدی باقی بماند.

جهان در حال تغییر و حرکت است؛ اگر انسان در سکون و نیروهای منفی باقی بماند، در باتلاق وجودی خود غرق خواهد شد. اما اگر با نیروهای الهی و مثبت همسو باشد و حرکت کند، زیباترین تصاویر و حالات زندگی را تجربه خواهد کرد. اگر کالبد انسان از تلاش و حرکت دور باشد، به تاریکی نزدیک شده و دچار افکار منفی خواهد شد. سختی و رنج باعث از بین رفتن تاریکی‌ها و نیروهای منفی می‌شود، زیرا این نیروها با سکون و راحتی همراه‌اند. انسان‌ها در تلاش، سختی‌ها و آموزش دیدن، صیقل پیدا می‌کنند، رشد می‌یابند و ارزش واقعی زندگی را درک می‌کنند. این فرآیند، انسان را به تعادل می‌رساند. 

علم زندگی یعنی: 
- گذشت 
- آموزش و یادگیری 
- تصمیم‌گیری و انتخاب به‌موقع 
- کمک کردن و کمک گرفتن 
- کنترل احساسات و تبدیل سکون به حرکت 
- تشکر کردن و شکرگزاری 
- اطاعت از اوامر الهی 

این دیدگاه نشان می‌دهد که رشد انسان وابسته به پذیرش سختی‌ها، حرکت و تعامل با دیگران است.

نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم )

ویرایش: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم )

ویراستاری و ارسال: همسفر مهین رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم )

همسفران نمایندگی خیام نیشابوری