اگر دیده‌بان‌ها نبودند ما چطور به درمان و حال خوب می‌رسیدیم؟

اولین جلسه از دوره نودم از کارگاه‌های آموزش خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران آقا نمایندگی شادآباد به استادی مسافرمصطفی و نگهبانی مسافرمعراج و دبیری مسافر محمدعلی با دستور جلسه  «هفته دیدبان« در روز دوشنبه مورخ 22 اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ شروع به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان مصطفی هستم یک مسافر.

در ابتدا خدا را شاکرم که در این جایگاه حضور دارم و می‌توانم در کنگره خدمت کنم. هفته دیده‌بان این هفته عزیز را به آقای مهندس و خانواده محترمشان و تمامی دیده‌بانان ارجمند تبریک می‌گویم.
همان‌طور که همه ما می‌دانیم دیده‌بان‌ها ستون‌های کنگره ۶۰ می‌باشند و من هر بار به این مسئله فکر می‌کنم این سؤال برایم پیش می‌آید که اگر دیده‌بان‌ها نبودند ما چطور به درمان و حال خوب می‌رسیدیم؟
اگر پیشکسوتان ما این کار را به‌خوبی انجام نمی‌دادند و عدالت و معرفت را رعایت نمی‌نمودند ما نیز الآن نمی‌توانستیم به این حال خوب برسیم.
یکی از آموزه‌هایی که من از دیده‌بانان مخصوصاً آقای خان از قدیمی‌های کنگره‌60 دارم این است که یک‌بار در جلسه فرمودند: طوری درمان سفر اعتیاد را پیش بگیریم که چیزی درگذشته‌ درمان  خود جا نگذاریم. زیرا اگر چیزی در طول سفر جا بماند بعدها برای برداشتن آن باید برگردیم.
نکته دیگر که از دیده‌بان عزیز آقای خدامی آموختم این بود که درزمانی که در فضای کمی خدمتگزاران ot و وبلاگ در کنار هم و با سختی باید خدمت می‌کردند ایشان فرمودند خدمتگزار باید تحت هر شرایطی خدمت خود را انجام دهد. در ابتدا پذیرش این موضوع برای من سخت بود اما پس‌ازآنکه به این موضوع فکر کردم متوجه عمق و مفهوم سخنان ایشان شدم.
نکته دیگر از دیده‌بان عزیز آقای لطفی که آموختم در کنگره این بود که در کار دیگران دخالت نکنم و اعتراض نابجا و بدگویی از کسی نکنم.
جایگاه دیده‌بانان بسیار ارزشمند و قابل‌احترام است و رسیدن به این جایگاه کار آسان و راحتی نیست. من از تک‌تک دیده‌بانها بسیار سپاسگزار و قدردان هستم که همواره حامی کنگره ۶۰ می‌باشند.
از اینکه به صحبت‌های بنده گوش دادید بسیار سپاسگزارم.

ویراستار و ارسال :واحد مرزبان خبری