در سیدی جهان ذهن استاد امین مطرح میکنند: «ذهن انسان، مانند سیاهچالهای است که هر چیزی را به خود جذب میکند؛ زیرا سیاهچالهها نور را در درون خود ذخیره میکنند و افراد نمیتوانند آنها را ببینند. ما نیز نمیتوانیم، ذهن خود را ببینیم؛ چراکه ذهن ما هم مانند سیاهچالهای همه چیز را به خود جذب میکند.
استاد امین بیان میکنند: «بر اساس گرههای درونی و خواستههای نامعقول شخص، افکار مختلف سراغ او میآیند».
فکر و خواستههای ما باید تغییر کنند. برخی از افراد تصور میکنند که خیالپردازی و افکار هزینهای ندارد، در صورتی که هزینه این امور بسیار سنگین است.
چنانچه شخصی بخواهد جهان ذهن او به تعادل برسد؛ باید از برخی خواستههای خود بگذرد. زمانی که جهان ذهن آرام شود، دنیا رنگ بهشت به خود میگیرد. سرگردانی در افراد به دلیل این است که آنها خواستههای خود را اولویتبندی نکردهاند، پس باید ابتدا خواستههای خود را اولویتبندی کنیم.
مشکل همه سفر اولی و دومیها و سایر افراد دنیا، جهان ذهن است؛ به دلیل اینکه افراد به خواستههای خود شاخ و برگ میدهند. شخص دائماً در ذهن خود در حال جنگ با دیگران است و انرژی بسیاری از دست میدهد، او در این مرحله ممکن است به راهنما بگوید: نتوانستم سیدی بنویسم که راهنما متوجه میشود، رهجو نتوانسته است، ذهن خود را متمرکز کند.
باید برای ذهن خود، چارچوب معین کنیم و همچنین خواستههای خود را تغییر دهیم تا ذهن آرام شود. ارتباط شخصی که ذهن شلوغی دارد و نمیداند به کدام خواسته اولویت بدهد، با محیط قطع میشود و در این مرحله ممکن است در مکانی باشد؛ اما ذهن او در محیط دیگری پرسه بزند. پس باید سعی کنیم، در لحظه زندگی کنیم، ذهن را کنترل کرده و چارچوبی برای آن تعیین کنیم تا بتوانیم به آرامش برسیم.
همسفری که برای رهایی مسافر خود به کنگره میآید، باید آموزش بگیرد، زمانی که من از خواب خود میگذرم و سیدی مینویسم، در واقع حال خود را خوب میکنم.
چنانچه من به خواسته خود فکر کنم و بهای آن را بپردازم، در حقیقت بستر مناسب را فراهم کرده تا خود و مسافرم به رهایی برسیم. برای رسیدن به آرامش و حال خوش، باید بهای آن را بپردازیم، در نتیجه باید گذشت داشته باشیم و از بسیاری از خواستههای معقول و نامعقول بگذریم.
همه انسانها در طول حیات خود، در حال کاشت بذر هستند؛ به طور مثال: روی صندلیهای کنگره نشستهاید و در حال کاشتن بذر رهایی هستید، رهایی طی یک یا دو روز انجام نمیپذیرد؛ پس باید بستر و زمان کافی برای آن در نظر بگیریم.
استاد امین در سیدی قضاوت بیان میکنند: «مکان امن داشته باشید، این جمله به این معنا است که مسافر را قضاوت نکنید، قدم نخست در قضاوت کردن، تجسس و گمان بد بردن است». همچنین در پیام سفر اول میخوانیم: «همسفر در جای خود بنشین». از این جمله درمییابیم که همسفران باید در مکان درستی قرار بگیرند و فرمانبردار راهنمای خود باشند تا به آرامش و آسایش برسند.
نویسنده: همسفر مائده راهنمای لژیون سوم
تایپ: همسفر مریم(ع) رهجوی راهنما همسفر مائده (لژیون سوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر سعیده (لژیون هفتم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی خواجو
- تعداد بازدید از این مطلب :
96