دلنوشته مسافر جلال لژیون پنجم در باب دستورجلسه (جهان بینی)

سلام دوستان جلال هستم یک مسافر
مدت تخریب: ۱۸سال، آخرین آنتی‌ایکس: متادون، مدت سفر: ۷ماه و ۱۲ روز، نام راهنما: محمود آقای تلگردی، لژیون: پنجم ،نمایندگی رضا مشهد، ورزش در کنگره: شنا، تی دی اس مصرفی: یک سی سی.

در زمان سفرم در کنگره و در سکوت لحظه‌ها، کلماتی آرام در گوش جانم زمزمه می‌شوند؛ جهان‌بینی ۱ و ۲، نه صرفاً دو کتاب، که چراغی هستند در ظلمت ندانستن.
جهان بینی استاد امین، با نگاهی ژرف و قلبی آگاه، پنجره‌ای را به درون و بیرون گشود؛ پنجره‌ای که مرا با خود و جهان آشتی داد.
آموختم که جهان، آن‌گونه که می‌اندیشم، شکل می‌گیرد و ذهن، آفریننده‌ رنج و آرامش من است ولی متأسفانه در زمان مصرف و اعتیاد شناختی از جهان و هستی نداشتم، تفکر من افیونی بود و حرکت به سمت ضد ارزشها در صور آشکار و پنهان بود.
درک کردم که برای تغییر جهان، باید ابتدا جهان‌بینی‌ام را دگرگون کنم، همان نگاهی که گاه خسته، گاه ناآگاه و گاه در تاریکی‌های گذشته جا مانده بود.
استاد، تو گفتی: جهان‌ را نمی‌توان تغییر داد، مگر آنکه خود را تغییر دهیم و من، واژه‌واژه‌ به دنبال نور، در مسیر تفکر و تعادل گام برداشتم.
جهان‌بینی برای من، قطب‌نمایی شد در دریای طوفانی زندگی و این آگاهی، آرامشی عمیق به روحم بخشید، سپاس برای روشنایی‌ای که در دل تاریکی‌ها افکندی و باعث پیوند محبت و عشق به خالق و مخلوق هستی ام شدی.
تشکر و سپاس از راهنمای عزیزم،  محمود آقا تلگردی، لژیون ۵ رضا مشهد.
تایپ: مسافر جلال لژیون پنجم
ارسال خبر: مسافر علی لژیون نهم
تایید خبر: مسافر داوود لژیون سوم
مرزبان خبری: مسافر مصطفی