پوچی، سایه‌ی کم‌رنگیِ ارتباط با خویشتن و خالق

"هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم"
همۀ مطالب، در درون و برون ماست که مانند قله‌های بلند آتشفشان هستند؛ اما آرام و بی‌صدا! اگر بـه آنها توان حرکت بدهیم، حتماً می‌دانید چه می‌شود خاصه در جهت ارزش‌ها و یا راه مستقیم باشد. می‌دانید تصاویر؛ تولید و یا ظهور می‌یابند از درک به دورند، امّا چشمه‌ای هستند که به بحری مانندند. ما آرزومندیم که همواره بهترین را انتخاب نمایند.

شکرگزار فرصتی هستیم که در هفته اخیر، با دستور جلسۀ وادی دوم، میزبان دیده‌بان محترم مسافر بابک در نمایندگی ارتش بودیم. حضور ایشان در این شعبه و تبادل اندیشه‌ها، فرصتی ارزشمند برای بهره‌مندی از تجربیات گران‌بهایشان است. از ایشان که وقت خود را در اختیار ما قرار دادند، صمیمانه سپاسگزاریم. شما را به خواندن این گفت‌وگو دعوت می‌کنیم:

مسافر بابک با ۱۴ سال تخریب و آنتی‌ایکس‌های مصرفی تریاک، شیشه، کوکائین و حشیش وارد کنگره شدند. به روش DST و داروی OT به مدت ۱۳ ماه و ۲۴ روز به راهنمایی مسافر محمدصادق سفر کردند. در حال حاضر ۱۴ سال و ۱۱ ماه است که با دستان پرتوان آقای مهندس آزاد و رها هستند.

دستور جلسه این هفته وادی دوم است. باوجوداینکه انسان توانایی‌های بسیار زیادی دارد و قابلیت این را دارد تا به مراتب و جایگاه‌های بالا دست پیدا کند، چه چیزی باعث می‌شود که تصور کند پوچ است و به بیهودگی قدم به دنیا نهاده است؟

طبق برداشتی که من از آموزش‌های کنگره داشته‌ام، انسان سه نوع ارتباط دارد که یک مثلث را تشکیل می‌دهند؛ اول ارتباطی که شخص با درون خودش دارد، دوم با دنیای بیرون و سوم ارتباطی که با خالق خودش دارد. زمانی که هرکدام از این ارتباطات به چالش کشیده شوند، انسان می‌تواند دچار بیهودگی شود. به نظر من این اتفاق بیشتر زمانی رخ می‌دهد که انسان ارتباط با درون و خالق خودش را کم‌رنگ ببیند، حال ممکن است اعمالی که انجام می‌دهد باعث آن شود یا ضد ارزش‌هایی که درگیرشان می‌شود و یا حتی بی‌توجهی به کارهایی که باید انجام بدهد نهایتاً منجر به آن شود که این دو ارتباط ضعیف شود یا از دست برود. من فکر می‌کنم ما زمانی می‌توانیم با بیرون ارتباط کامل و سالمی داشته باشیم که ارتباط با درون و خالق خودمان را حفظ کنیم و این دو رابطه مطلوب باشند.
زمانی که این دو رابطه مطلوب باشند، با بیرون ارتباط خوبی برقرار می‌کنیم و اگر کم‌رنگ باشند، باعث می‌شود احساس پوچی و بیهودگی کنیم و قاعدتاً تصمیم‌های اشتباهی بگیریم. آموزش‌های کنگره به ما یاد می‌دهد انسان هر کاری را که بخواهد انجام دهد، به‌شرط آنکه در مسیرش قرار گیرد و بهای آن را بپردازد، قابلیت انجام آن را خواهد داشت. یکی از عدالت‌هایی که در کائنات وجود دارد و خداوند در وجود انسان قرار داده این است که اگر انتخاب درستی داشته باشد و از توانایی‌های خود در آن مسیر استفاده کند، قطعاً هر کاری را می‌تواند انجام دهد.

از نگاه شما هدف کنگره از قراردادن وادی‌ها به‌عنوان دستور جلسات هفتگی و تکرار آنها چیست؟

ما برای آموزش قسمت جهان‌بینی ۳ نوع ابزار داریم؛ اول وادی‌ها، دوم سی‌دی‌های هفتگی و سوم هم سایر مکتوباتی که در کنگره وجود دارد؛ مانند کتاب ۶۰ درجه و جزوه جهان‌بینی ١و٢. این ابزار برای ما مثلث و آموزش جهان‌بینی را شکل می‌دهند و اگر من بتوانم از آنها استفاده کنم، می‌توانم انتخاب‌های درست را انجام دهم، در جایگاه درست قرار بگیرم و ذره‌ذره چالش‌هایم کمتر شود و از تاریکی‌ها به‌طرف روشنایی‌ها حرکت کنم.
دلیل تکرار آنها هم به نظر من گستردگی و عمق آموزش‌ها و همچنین ظرفیت محدود خود من است. قطعاً ظرفیت من کمتر از عمق آن مطلب و آموزشی است که ارائه می‌شود پس باید مدام تکرار شود تا من بتوانم از آنها استفاده کنم. علاوه‌برآن، هر روز افراد جدیدی به کنگره وارد می‌شوند و با این تکراری که صورت می‌گیرد، همه آموزش‌ها به طور گسترده در اختیار همه افراد قرار می‌گیرد.

در کنگره جمله‌ای وجود دارد که می‌گوید؛ هر شخص و هر چیز در هر نقطه‌ای که قرار دارد عین عدالت است! برداشت شما از این جمله چیست؟

دررابطه‌با این سؤال باید بگویم که خود من در گذشته تصور می‌کردم که عدالت به معنای برابری است درحالی‌که در کنگره یاد گرفتم که اتفاقاً عدالت یعنی نابرابری! باتوجه‌به اختیاری که خداوند به‌عنوان یک ابزار بزرگ و نعمت در وجود ما قرار داده تا از آن استفاده و رشد کنیم، من هم می‌توانم به سمت روشنایی و ارزش‌ها بروم، هم به‌طرف تاریکی و ضدارزش‌ها.
جایگاه هر روز من یا اتفاقاتی که برای من رخ می‌دهد یا حالات و احساسی که تجربه می‌کنم، همه‌وهمه به این بر می‌گردد که من چه انتخابی کرده‌ام و بابت این انتخاب در چه مسیری قدم گذاشته‌ام. به اعتقاد من این عین عدالت است؛ چراکه عقبه ای وجود داشته و مسیری طی شده تا دقیقاً به نقطه‌ای برسیم که در آن قرار داریم.
گاهی من دلیل اینکه چرا در این جایگاه قرار دارم را نمی‌دانم که قاعدتاً دررابطه‌با مواردی است که احساس نامطلوبی دارم و معمولاً در اتفاقات خوب به دنبال چرایی آن نمی‌گردم. در این موارد اگر من دلیلی برای اینکه چرا در این جایگاه قرار دارم پیدا نکردم، دلیل بر این نیست که پاسخی برای آن وجود ندارد و به سطح آگاهی و توانایی ارزیابی در من بر می‌گردد.

دلیل شما برای ماندن و خدمت بی‌وقفه در کنگره ۶۰؟

ابتدا باید بگویم اینکه من در این مدت به‌عنوان کوچک‌ترین عضو اجازهٔ این را پیدا کردم که در جمع خدمتگزاران کنگره باشم، قبل از هر چیزی لطف خداوند است که این اجازه را به من داده تا من هم بتوانم در کنار بقیه آدم‌ها حال خوش را تجربه کنم و چیزی یاد بگیرم تا ذره‌ذره از نقاط منفی و گره‌هایم کم شود و بتوانم به اندازه ظرفیتی که دارم به نقاط مثبت خودم اضافه کنم.
اما اگر بخواهم در یک جمله جواب این سؤال را بدهم باید بگویم دلیل آن این است که حضور در کنگره و بودن در کنار بقیه اعضای آن، به من حال خوب می‌دهد! اینکه من بگویم به‌خاطر خدمت به بقیه افراد مانده‌ام شاید جزء دلایل بعدی باشد؛ اما اولین دلیل آن است که من در این جمع حالم خوب است!

برای شما شیرین‌ترین قسمت خدمت در کنگره چیست؟

در این پاسخ به این سؤال باید بگویم مواقعی در من احساس شادی و شعف ایجاد می‌شود که توانسته باشم به اندازه یک سر سوزن در رفع یک چالش تأثیرگذار بوده باشم، خصوصاً در قسمت دریافت دارو برای سفر اولی‌ها. طی چند سال اخیر چالش‌های بسیار متفاوتی در استان‌های مختلف کشور داشته‌ایم و همیشه نگرانی ما در بخش OT این بوده که به‌گونه‌ای سیاست‌گذاری کرده و جلو برویم که مشکلات دریافت دارو توسط سفر اولی‌ها به کمترین میزان ممکن باشد. زمانی که می‌توانیم این مشکلات را حل کنیم بسیار برای من شیرین است.

مطلع هستیم که جنابعالی آقای مهندس را برای شرکت در جلسات و همایش‌های گوناگون در ارگان‌ها و سازمان‌های مختلف همراهی می‌کنید. نحوه تعامل این نهادها با کنگره و همچنین نگرش این سازمان‌ها به نحوه عملکرد کنگره ۶۰ در درمان اعتیاد چگونه است؟

برای پاسخ به این سؤال باید به چند سال قبل برگردیم. جایگاهی که امروز کنگره در بین سازمان‌ها و ارگان‌های مختلف دارد، در سال‌های گذشته به این شکل نبود. ما امروزه با مجامع داخلی و خارجی و حتی مجامع بین‌المللی علمی هم در ارتباط هستیم. ارائه مقالات متعدد علمی و تحقیقاتی نظیر بیماری‌های خاص و تأثیرات DSAP که آقای مهندس روی شاخه‌های مختلف انجام می‌دهند برای کنگره یک پشتوانه است. آقای مهندس موضوعات مهمی را در کنفرانس‌های بین‌المللی مطرح می‌کنند که یکی پس از دیگری به‌عنوان یک موفقیت برای ایشان و کنگره ۶۰ ثبت می‌شود. همه این موارد باعث می‌شود امروزه دیدگاه دیگری نسبت به کنگره وجود داشته باشد و هر روز این دیدگاه ارتقا پیدا می‌کند و محکم‌تر از قبل می‌شود.
امروزه در همه مجامع یا حداقل در مواردی که من به‌عنوان نماینده و مسئول روابط‌عمومی کنگره ۶۰ در آنها شرکت می‌کنم، تمایل دیگر سازمان‌ها برای همکاری با ما کاملاً قابل‌لمس و مشهود است؛ چراکه متوجه توانایی‌های کنگره شده‌اند و نتیجهٔ فعالیت بیست و چند ساله کنگره در بحث درمان اعتیاد و همچنین پژوهش‌ها و تحقیقات آقای مهندس در سالیان اخیر را دیده‌اند! در ابتدا شاید برای بعضی افراد این نتایج غیرقابل‌باور هم باشد ولی زمانی که جلو می‌آیند و با مستندات بسیار محکمی - چه در بحث درمان‌شدگان قطعی اعتیاد و چه در بحث نتایج تحقیقات آقای مهندس - روبرو می‌شوند، آن موقع است که حس احترام در آنها ایجاد شده و توانایی‌های کنگره برای آنها قابل‌لمس خواهد شد!

مصاحبه، تایپ، ویرایش و ارسال: مسافر محمدرضا
نمایندگی ارتش