چهاردهمین جلسه از دوره سوم کارگاههای آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی سیرجان با استادی راهنما مسافر سعید، نگهبانی مسافر مهدی و دبیری مسافر سیروس با دستور جلسه «وادی دوم و تاثیر آن روی من» سهشنبه 9 اردیبهشت ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان سعید هستم مسافر در ابتدا خداوند بزرگ را شاکرم که دوباره این فرصت را به من داد که در این جایگاه قرار بگیرم دستور جلسه وادی دوم و تأثیر آن روی من زمانی که در ابتدای سفر به وادی اول میرسم وقتی به گذشته فکر میکنم که چه تخریبهایی انجام دادم به طور ناخودآگاه حس ناامیدی تمام وجود من را میگیرد و نمیتوانم حرکت کنم به عبارتی نیروهای منفی موفق شدن که من نتوانم از آنچه خداوند در اختیار من قرار داده است استفاده کنم همه ما در مقطعی از سفر دچار چنین حسی شدهایم؛ اما باید آگاه باشیم که این حس ناامیدی از ابزار شیطان است که میخواهد کاری کند که من نوعی از ساختاری که در آن قرار دارم نتوانم خارج شوم در هنگام وادی دوم بیان میشود که هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم و حیات نمینهد یکی از این مخلوقات من انسان هستم وقتی خداوند هیچکدام از مخلوقات خود را بیهوده نیافریده چگونه میتواند منه انسان را بیهوده آفریده باشد؟ به عبارتی این وادی یک نوع امیدواری به من میدهد که بتوانم با تلاش و کوشش به جنگ درونی خود ادامه بدهم و با غلبه بر نیروهای منفی موفق بشوم مسئولیت اصلی خودم را در هستی پیدا کنم.
من آفریده نشده بودم که یک مصرفکننده باشم. اگر به این دلیل آفریده شده بودم میبایست در دوران مصرف حال خوبی داشته باشم؛ اما این گونه نبود؛ زیرا من راه را گمکرده بودم و مسئولیت اصلی خود را انجام نمیدادم در نتیجه حال خوبی نداشتم برای اینکه بتوانم مسئولیت اصلی خودم را پیدا کنم باید در مسیر ارزشها قرار بگیرم و در این مسیر تلاش کنم و بتوانم به فرمان عقل نزدیک شوم و این کار یک روز و دو روز نیست شاید سالیان سال زمان ببرد برای خروج از تاریکی میبایست از گذرگاههای سخت عبور میکردم در این وادی این مژده به من داده شده در مسیر ارزشها قدم بردارم و نیروهای ماورا به یاری من میآیند همانطور که آقای مهندس فرمودند ما در هستی بیصاحب آفریده نشدیم خداوند یاریرسان ما است من حق ندارم ناامید باشم همانا خداوند نیروهایی در اختیار من قرار داده که اگر من یاد بگیرم که چگونه از این نیروها استفاده کنم میتوانم تمام مشکلات را از سر راه خود بردارم و بهمرورزمان به حال خوش برسم و لازمه آن این باور هست که من بیهوده آفریده نشدهام.

- تعداد بازدید از این مطلب :
28