نا امیدی ریشه تاریکی‌ها

جلسه ششم از دوره پنجاه‌ و‌ ششم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره‌۶۰ نمایندگی سمنان، با استادی راهنمای تازه واردین مسافر مهدی، نگهبانی مسافر حسن و دبیری مسافر علیرضا با دستورجلسه «وادی دوم و تاثیر آن روی من» در روز سه‌شنبه 9 اردیبهشت ماه  ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان مهدی هستم مسافر. خداوند را سپاسگزارم که بعد از یک سال دوباره فرصتی به من داده شد تا در این جایگاه قرار بگیرم و خدمت کنم از مهندس دژاکام عزیز تشکر می‌کنم که ما را به این حال خوش رساندند؛ و همچنین از راهنمای خوبم ممنونم که با آموزش‌های ایشان بود که الآن من در این جایگاه هستم. در مورد دستور جلسه بخواهم صحبت کنم وادی دوم و تأثیر آن روی من، هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خودمان به هیچ فکر کنیم، باید بگویم که اصول این وادی یعنی ناامیدی و ناامید کردن، یکی از بزرگ‌ترین ابزار نیروی بازدارنده، حتی برای افرادی غیر مصرف‌کننده می‌باشد وقتی‌که خودم سفر اولم را شروع کردم متوجه شدم که با انواع تخریب‌ها از نوع صنعتی و داروهای شیمیایی انبوهی از ناامیدی را در درونم به وجود می‌آورد، فکر نمی‌کردم که روزی بتوانم از چاهی که درونش هستم بیرون بیایم، بااین‌حال نگذاشتم ناامیدی بر من غلبه کند، اصول کار من در سفر سعی و تلاش بود.

اوایل چیزی که ذهن من را مشغول کرده بود این بود که من بیهوده هستم و حس‌های منفی مرا احاطه کرده بود، ولی به خودم گفتم که من می‌توانم و مسیر سفر در کنگره را ادامه دادم و توانستم در ابتدا اعتیاد و در ادامه سیگارم را درمان کنم، و با ماندن در کنگره توانستم شال راهنمای تازه واردین را دریافت کنم. اکنون‌که در خدمت شما هستم توانستم شال کمک راهنمایی را هم دریافت کنم، این نوید را به همه دوستان می‌دهم که این اتفاق برای همه می‌افتد اما درصورتی‌که سعی و تلاش داشته باشند و با حضور در کنگره صبر و تحمل و تلاش در مدت حدوداً یازده ماه مواد مخدر و ناامیدی در زندگی ما پوچ و بی‌ارزش می‌شود، گاهی مشکلات به سراغمان میاید اما ما برای حل آن آموزش‌دیده‌ایم و آمادگی مبارزه با مشکلات و راه‌حل آن را یافته‌ایم.

استاد امین: در سی دی تاریکی می‌گوید که ما به تاریکی نباید بها بدهیم حالا به تاریکی بها دادن یعنی چه؟ یعنی از کنگره دور ماندن یعنی با مصرف‌کننده ارتباط داشتن، آن‌ها دست خودشان نیست ولی پر از حس‌های منفی و ناامیدی هستند. بهتر است در سفر اول اولویت رندگی‌مان را در درمان اعتیادمان بگذاریم اساس کار دنیا خودمان هستیم و همه‌چیز به خودمان برمی‌گردد و هیچ‌کس بیشر از خود ما به فکر ما نیست. پیشنهاد می‌کنم باراهنمایتان بیشتر صحبت کنید چون با صحبت کردن باراهنما تمامی حس‌های ناامیدی از بین می‌رود، کسی که باراهنمایش صحبت نکند به‌راحتی از مسیر دور می‌شود و در انتها از ایجنت محترم و گروه مرزبانی و تمامی خدمت گذاران تشکر می‌کنم، و حال از تمامی شما کمال تشکر رادارم و ممنونم که به صحبت‌های من گوش جان سپردید.

عکاس : مسافر علی‌اکبر لژیون هشتم
نگارش متن : مسافر امیر لژیون یکم 
ارسال مطلب : مسافر مجید لژیون یازدهم 

مرزبان خبری : مسافر رامین