وادی دوم یعنی خودباوری

دومین جلسه از دوره پنجاه و یکم کارگاه‌های صبحگاهی عمومی کنگره ۶۰، نمایندگی پارک لاله، به استادی راهنمای محترم مسافر فرشید، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر حسین با دستور جلسه «وادی دوم و تاثیر آن روی من» پنج‌شنبه ۱۱ فروردین ۱۴۰۴ ساعت ۶ صبح آغاز به کارکرد.

سلام دوستان فرشید هستم یک مسافر

در ابتدا به ایجنت محترم و گروه مرزبانی پارک لاله خدا قوت عرض می‌کنم و به گروه مرزبانی منتخب که به‌تازگی می‌خواهند خدمت خود را آغاز کنند تبریک عرض می‌کنم و تشکر می‌کنم که به بنده فرصت خدمت در این جایگاه را به بنده دادند
وادی دوم به من می‌گوید؛ هیچ موجودی در حیات بیهوده آفریده نشده و هستی بر اساس شانس حرکت نمی‌کند. هیچ‌چیزی در هستی وجود ندارد که بیهوده خلق‌شده باشد و هر چیزی در هستی برای به انجام رساندن هدفی خلق‌شده است حال چه برسد به انسان که از ۴۰ میلیارد سلول تشکیل‌شده
نزدیک‌ترین حیوانی که به انسان شباهت دارد شامپانزه هست که ۹۸/۵ درصد شبیه به انسان است، اما تفاوت عظیمی بین انسان و شامپانزه وجود دارد. به‌عنوان‌مثال آیا شامپانزه توانایی تولید موبایل را دارد؟ قطعا خیر، بنابراین می‌خواهم بگویم حتی حیوانات بیهوده نیامده‌اند چه برسد به ما انسان‌ها
اولین نکته در وادی دوم به نظر من خودباوری است، انسان اگر خودش را باور داشته باشد و برای خود ارزش قائل باشد توانایی انجام هر کاری را دارد، زیرا زمانی که انسان برای خودش ارزش قائل نباشد هیچ‌گونه تغییری نمی‌کند و برای این خودباوری اولین قدم حرکت است. 
زیرا ما زمانی که شروع به حرکت کنیم هر کاری را می‌توانیم انجام بدهیم و هرقدر هم که در تاریکی فرورفته باشیم برای حرکت کردن دیر نخواهد بود. یکی دیگر از نکات وادی دوم نوع تفکر انسان نسبت به خودش هست. ما بیشتر اوقات به‌جای اینکه به خودمان فکر کنیم به دیگران فکر می‌کنیم
و همیشه مشغول قضاوت کردن دیگران هستیم به همین دلیل اوضاع زندگی‌مان هم آشفته است. زیرا آن چیزی که باعث می‌شود قالب ما تغییر کند نوع تفکرمان نسبت به خودمان است. خلقت انسان بی‌هدف نیست و قطعاً هستی از خلق  انسان هدفی دارد.

ما بسیاری اوقات در مواقع سخت زندگی خودمان را فراموش می‌کنیم درصورتی‌که این سختی‌ها برای ساختن ما است زیرا اگر همیشه زندگی گل‌وبلبل باشد نتیجه‌ای ندارد چون ما زمانی می‌توانیم عیار خودمان را بسنجیم که سختی‌ها را پشت سر بگذاریم
تفاوت انسان‌ها در حل کردن صورت‌مسئله‌هاست و آدم‌های بزرگ صورت‌مسئله‌های بزرگی را حل می‌کنند. وادی دوم به من می‌گوید تا زمانی که زنده‌ هستی فرصت برای تغییر کردن وجود دارد، فقط کافی است من خودم را باور داشته باشم و برای خود ارزش و اهمیت قائل باشم
زمانی که خودمان را مهم بدانیم اولین جرقه حرکت کردن در من ایجاد می‌شود حال تفاوتی ندار که من در کجای تاریکی‌ها قرار داشته باشم. تغییر کردن فقط این نیست که من ازنظر تفکر تغییر کنم بلکه این است که من از عالم ذهنی و تفکر و اندیشه وارد عالم فیزیک شوم یا درواقع تفکراتم را به اجرا دربیاورم
در آخر می‌خواهم بگویم درست است که ما در تاریکی اعتیاد فرورفته‌ایم اما هرگز موجود بی‌ارزشی نیستیم، فقط خودمان را فراموش کرده‌ایم و اگر بتوانیم خودمان را پیدا کنیم به همه‌چیز خواهیم رسید و حرف آخرم این‌که ما خودمان باید برای خودمان حرکت کنیم، خودمان برای خودمان دعا کنیم نه این‌که از دیگران بخواهیم برای ما دعا کنند تا مسیرمان را پیدا کنیم.

تایپ/ پیاده سازی و انتشار: مسافر محمدجواد
مرزبان کشیک: مسافر علی