جهان‌بینی تنها مختص به درمان اعتیاد نیست

بنام قدرت مطلق الله

(جهان بینی)

در کنگره ۶۰ جهان‌بینی به دو مقوله‌ی جهان‌بینی درونی و جهان‌بینی بیرونی تقسیم می‌شود که بیشترین قسمت موردبحث جهان‌بینی درون است که شناخت، ادراک، احساس و برداشت ما نسبت به شهر وجودی خود و به دنیایی است که به‌عنوان فرد مصرف‌کننده در زمان مصرف از آن غافل بودیم. چیزی که در جهان‌بینی به آن تکیه می‌شود صور پنهان است.

پارامتر عقل، حس و نفس از پارامترهای مهم و اساسی می‌باشند، آنچه حائز اهمیت است این است که جهان‌بینی تنها مختص به درمان اعتیاد نیست. وقتی فرد مصرف‌کننده وارد کنگره می‌شود جهان‌بینی و یا همان احساس و ادراک او افیونی است؛ یعنی به این معنی که تمام اطراف، پیرامون و دیدگاهش حول محور مواد مخدر، مصرف و سرخوشی از آن می‌چرخد و غالباً مواد مخدر مصرف کرده و سرخوش است.

اما دیدگاه مصرف‌کننده نسبت به جهان پیرامون خود، جامعه و خانواده، با توجه به زمانی که ناخوش است بسیار متفاوت می‌باشد و برداشت خوبی نسبت به جهان پیرامون خود ندارد؛ اما جدا از مصرف‌کنندگان؛ انسان‌هایی هستند که هنوز مقوله‌ جهان‌بینی برایشان واضح و روشن نشده است. در کنار مصرف‌کنندگان، خانواده‌هایی زندگی می‌کنند که به‌واسطه مصرف مواد مخدر توسط یکی از اعضای خانواده، جهان‌بینی آن‌ها دچار آسیب شده است.

اما در کنگره ۶۰ آقای مهندس دژاکام در کنار درمان جسم و روان به جهان‌بینی نیز پرداخته است که این امر توسط راهنمایان گرامی در لژیون‌ها آموزش داده می‌شود. اگر چنانچه در مسیر آموزش قرارگرفته باشیم می‌توانیم به نحو مطلوب دیدگاه خود را نسبت به شهر وجودی و پیرامون خود تغییر دهیم. ولی برای اینکه از تاریکی‌ها به سمت نور و روشنایی حرکت کنیم باید خواسته‌های معقول و نامعقول را توسط عقل بسنجیم و تشخیص دهیم.

برای اصلاح دیدگاه خود باید از تفکرات منفی و ضد ارزش‌ها که به‌واسطه مصرف مواد مخدر صورت گرفته بود دوری‌کنیم. نظر بر این است که جهان‌بینی مسافر از زمانی تغییر جهت می‌دهد که در وهله اول آموزش بگیرد و بپذیرد که اعتیاد یک بیماری است و نیاز به درمان دارد تا به‌آرامی با پذیرش آموزش‌ها دیدگاه او دست‌خوش تغییرات مثبت شود تا بتواند حس‌ها و انرژی‌های مثبت را دریافت ‌کند و تا جایی که بتواند با درمان جسم و روان، جهان‌بینی خود را به رشد و کمال برساند.

نگارنده: راهنمای تازه واردین مسافر حسن

تایپ: مسافر آرش

تنظیم و ویراستاری: مسافر ابراهیم