شانس یا اتفاق‌های خوب برای کسی است که تا آخرین لحظه دست از تلاش برندارد

جلسه دوازدهم از دور بیست و سوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی پاکدشت، با استادی مسافر امیرحسین، نگهبانی مسافر مجید و دبیری موقت مسافر حمید با دستور جلسه"وادی دوم و تاثیر آن روی من" چهارشنبه 10 اردیبهشت 1404 ساعت 17 آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

سلام دوستان امیرحسین هستم یک مسافر
خداروشکر می‌کنم که یکبار دیگر در این جایگاه قرار گرفتم تا خدمت کنم، از نگهبان، دبیر محترم و راهنمای گرانقدرم و تمام خدمت‌گزاران کنگره تشکر می‌کنم که اجازه دادند روی این صندلی بنشینم و آموزش بگیرم.
وادی دوم می‌گوید: هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.
اگر من زمانی به این دنیا آمده‌ام حتماً خواست و انتخاب خودم بوده و این خواسته بیهوده نبوده است و در این دنیا حتماً یک رسالتی خواهم داشت، اگر در یک مسیری قدم گذاشته‌ام بازهم انتخاب با خودم است که درست حرکت کنم یا خیر!
وادی اول به ما گفت: در خانواده، جامعه و تمام مراحل زندگی، در مقابل مشکلات اول باید تفکر کنیم زیرا اگر مانند گذشته اول دست به عمل یا انجام کاری بزنیم و بعد تفکر کنیم مطمئناً عواقب آن اول متوجه خودمان و بعد اطرافیانمان خواهد شد.
۴ سال قبل من زمانی که در قعر تاریکی‌ها و مشکلات بودم و در مسیر ضد ارزش‌ها قرار داشتم مسیر کنگره و درب خوشبختی به روی من باز شد، ولی متأسفانه قدر آن صندلی را ندانستم که خدا را شکر دوباره تلاش کردم و خودم را از نیروهای اهریمنی باز پس ستاندم.
ما هیچ‌گاه نباید بگوییم که دیگر تمام شد، من ازدست‌رفته‌ام، دیگر فایده‌ای ندارد، از من گذشته است، دیگران با من فرق می‌کنند و... نه واقعاً این‌طور نیست، در این مسیر الهی فرقی نمی‌کند که ما که هستیم و چه کردیم، فقط کافی است که روی ما به‌طرف روشنایی‌ها باشد و به‌طرف ارزش‌ها حرکت کنیم
در رابطه با وادی دوم که یک روایت از حضرت موسی (ع) به ذهنم می‌آید که آن زمان وقتی با فرعون درگیر بودند نگران خانواده و فرزندانشان می‌شوند آنگاه سنگی را می‌شکافند و کرمی را وسط یک سنگ مشاهده می‌کنند، آن کرم بیهوده به این دنیا نیامده بود و آن لحظه به حکمت و رحمت خداوند آگاه می‌شود
شانس یا اتفاق‌های خوب برای کسی است که تا آخرین لحظه دست از تلاش برندارد، سعی کنیم در زندگی‌مان دست از تلاش برنداریم و هیچ‌گاه ناامید نشویم.
پایان همه‌چیز خوش است، اگر خوش نبود نگران نباشیم و بدانیم که آن پایانش نیست.
ممنونم از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید.

عکاس: مسافر عقیل از لژیون 7

تایپ: مسافر رضا از لژیون 12

 ویراستاری و ارسال: مسافر حامد از لژیون 2