وادی دوم وادی امید است

دوازدهمین جلسه از دوره نهم کارگاه‌های آموزشی عمومی مسافران و همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی خیام نیشابوری با استادی راهنما مسافرابولفضل و نگهبانی مسافرحسن و دبیری مسافرحسین با دستور جلسه وادی دوم و تاثیر آن روی من  در تاریخ 11 اردیبهشت ماه 1404 رأس ساعت  17 آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان ابوالفضل هستم مسافر: خداوند را شاکر و سپاسگزارم که بار دیگر فرصتی را در اختیار من قرار داد تا دراین جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم.

وادی اول وادی تفکر است. جناب مهندس یادآور ما میشوند که هر رهجویی که بتواند وادی اول را به درستی درک و در زندگی خود کاربردی کند ۹۰ درصد راه را حل نموده است. در ادامه  این وادی تفکر گفته می شود که اگر قرار است به آن صلح و آرامش موعود برسید باید نقشه ی حمله به مشکلاتت را چنان در آن لوح سفید وجود خود طراحی کنید که دیگر راه برگشت نداشته باشید. و اما وقتی به وادی دوم می رسیم این وادی مطرح می کند که هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی نهد هیچکدام از ما بی هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم وادی دوم وادی امید است. این وادی به زبان ساده می گوید که دوست مسافر اگر در شرایطی پُر از هراس و نگرانی و آشوب قرار گرفته ای و مثلاً برای درمان اعتیاد هیچ راهی نیافتی نا امید نباش و بدان که در اوج نا امیدی تو که احساس کرده ای همه راه ها و درها بسته است مکانی امن و مقدس به نام کنگره 60 پیدا می شود که به راحتی درمان قطعی اعتیاد را در اختیارت قرار می دهد. در وادی دوم گفته می شود که شما وارد یک جنگ نرم شده اید.این جنگ نرم چیست؟ یعنی جنگ اندیشه، جنگ تفکر، یعنی من باید بنشینیم و فکرکنم که اگر قرار است من به آن صلح و آرامش برسم و اگر قرار است من بر مشکلات خودم فائق بیایم باید فکر کنم که چه کارهایی را قرار است ازسرم بیرون بریزم و چه کارهایی را انجام دهم؟ من اگر قرار است که از سد مشکلات زندگی ام بگذرم باید در طول شبانه روز، قدرت انجام روزمرگی ها ی خود را در درونم ایجاد کنم و با اطمینان و تعهد کامل تا آخر سفر قوانین لازم را اجرا کنم. روزمرگی های یک سفر اول اینست که با تمام وجود فقط به درمان اعتیاد خود بپردازد به هیچ چیز دیگری فکر نکند. نظم را در سفر خود بیاورد رهجویی در کنگره  موفق است که نظم را به همراه عشق پشت تمام زحمتهایی که در طول سفر می کشد به همراه بیاورد. رهجوی خوب کسی است که با خواسته واقعی مسیر خود را طی کند و طلب واقعی داشته باشد. طالب حقیقی حال خوش خود باشد و برای رسیدن به آنچه که روزی آرزویش بوده است تلاش کند.حضرت مولانا می گوید:

این طلب در تو گروگان خداست

 زانکه هر طالب به مطلوبی سزاست

شما طالب باش و در پی آن طلبت جستجوگر باش و رنج حاصل از این طلب واقعی را پذیرا باش تا به آنچه که خواسته داری بررسی و نتایج خوبی را بدست بیاوری و در انتهای وادی دوم هم گفته می شود که انسانی باید امیدوار باشد و بداند که جواب تمام تلاش هایش را خواهد گرفت . حضرت حافظ می گوید:

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم خور

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

، از اینکه سکوت کردید وبه صحبت های بنده گوش دادید، کمال تشکر را دارم.

تایپ و ویراستاری: مسافر آرمان  ( لژیون هشتم )

عکاس: مسافر حسین ( لژیون یکم )

بارگذاری: گروه خبری و سایت شعبه خیام نیشابوری