مشارکت مکتوب مسافر علی رهجوی راهنما مسافر هادی درباره:"وادی دوم و تأثیر آن روی من"

سلام دوستان علی هستم یک مسافر.
تا قبل از این که وارد گنگره بشوم احساس پوچی و ناامیدی می‌کردم ولی این وادی به من آموخت؛ هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ یک از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.
زمانی که انسان پا به هستی گذاشت قدرت مطلق آن را بر سر دو راهی قرار داد؛ یکی راه تاریکی‌ها و دیگری راه روشنایی‌ها. انسان تاریکی‌ها را تجربه می‌کند برای پی بردن به عظمت و روشنایی‌ها. خداوند به انسان اختیار داده که کدام مسیر را انتخاب کند. خداوند ما را مورد لطف و عنایت خود قرار می‌دهد در صورتی که از ضدارزش‌ها دوری کنیم و در مسیر مستقیم حرکت کنیم. وادی دوم به من آموخت که ناامید نباش چون هیچ موجودی جهت بیهودگی خلق نشده است. احساس ناامیدی باعث می‌شود که انسان دچار افسردگی شود و در نتیجه انگیزه‌ای هم برای حرکت نداشته باشد، پس باید ارزش وجودی خودمان را بدانیم و برای آبادسازی جسم، روان و جهان‌بینی خود تلاش کنیم و آن را به بالاترین سطح ارتقا دهیم و مطمئن باشیم که پایان شب سیه سپید است.

نگارش: مسافر علی از لژیون ششم
ویرایش: مسافر ایمان از لژیون پانزدهم
تصویر: مسافر مصطفی از لژیون دهم
ارسال: مسافر مرتضی
نمایندگی رضوی مشهد