مشارکت مکتوب مسافر مهدی رهجوی راهنما مسافر حمیدرضا در باب دستور جلسهٔ هفته:

به نام قدرت مطلق الله
سلام دوستان مهدی هستم یک مسافر. در وادی دوم این نهیب به مسافر زده می‌شود که پوچ و بیهوده پا به حیات نگذاشته و بی شک هدفی از آفرینش مدنظر خالق بوده است. خالق ما بسیار توانا است، از بزرگ‌ترین کهکشان‌ها با میلیاردها ستارگانش تا کوچک‌ترین ذرات سازندهٔ بدن انسان که سلول است را بدون هدف و برنامه نیافریده، با کمی تفکر درمی‌یابیم که سلول، کوچک‌ترین عضو سازنده بدن ما دارای ساختارهای مختلفی است که علم با پیشرفتی که داشته، هنوز به طور کامل آن را نشناخته‌اند. همیشه گمان می‌کردم با مردن انسان از بین می‌رود، چرا نباید هر کاری که می‌خواهم انجام دهم؟ اگر بدن من با مصرف مواد آرام می‌شود، حتماً نیاز بدن من است و بدن کمبود دارد، پس من می‌توانم از آن استفاده کنم! مسیر کنگره برایم باز شد و روزنه‌ای از نور برایم نمایان گردید، در اینجا آموختم که اگر کمی فکر کنم، متوجه می‌شوم که بیهوده به دنیا نیامده‌ام و مالک شهر وجودی خود نیستم، نباید با انجام ضدارزش‌ها در مدت سکونت آن را ویران کنم. آمده‌ام که با آموزش و افزایش فهم و شعور به دانایی برسم و تکامل پیدا کنم. تا زمانی که این محقق نشود، نمی‌توان به ابعاد بالاتر رفت و دور باطل می‌زنیم، به قولی تا زمانی که نیاموزیم درجا می‌زنیم.
بابت مطالعهٔ این نوشتار متشکرم.

نگارش: مسافر مهدی از لژیون دهم
ویرایش: مسافر ایمان از لژیون پانزدهم
تصویر: مسافر مصطفی از لژیون دهم
ارسال: مسافر مرتضی
نمایندگی رضوی مشهد