نوشتار مسافر مهدی رهجوی راهنما مسافر فرهاد در خصوص:"وادی دوم و تأثیر آن روی من"

سلام دوستان مهدی هستم یک مسافر، با بیش از ۲۰ سال تخریب وارد کنگره شدم، آخرین آنتی‌ایکس مصرفی ۲ گرم تریاک کشیدنی، مدت ۲۱۰ روز است که سفر می‌کنم، به روش دی‌اس‌تی، داروی درمان شربت اوتی، راهنمای درمان آقای فرهاد از لژیون چهارم شعبهٔ رضوی، رشتهٔ ورزشی والیبال، تی‌دی‌اس مصرفی حاضر ۰/۸ سی‌سی.
۸ ماه قبل:
دنیایی از خشم، بخل، کینه، نفرت، حقارت، گوشه‌نشینی و متواری از جمع‌های خانوادگی با ظاهری زرد و زار و هزاران درد و مشکل دیگر که مرا احاطه کرده بود، سر خود را با دو دستم گرفته بودم و با دلی شکسته و ناامید به دنبال راه چاره‌ای برای خلاصی از قیدوبند اعتیاد بودم. به‌واسطهٔ یکی از دوستان با کنگره آشنا شدم، خداوند فرشته‌اش را برای رساندن پیام کنگره فرستاده بود. به‌محض اینکه نشانی کنگره را به من داد، سراسیمه به آنجا رفتم. مکانی آشنا با درب سفید که روی آن کلمهٔ کنگره ۶۰ حک شده بود. آن‌چنان منور بود که ناخودآگاه هر شخص گرفتار در اعتیاد را مجذوب خود می‌کرد، محیطی که خدمتگزارانش بی‌مزد و منت با شال‌های رنگین و چشم‌نواز احساس آرامش و امنیت به هر کسی می‌دهند، انگار وارد بهشت شده بودم. در بدو ورود راهنمای خود را کاملاً احساسی انتخاب کردم، او با یک نگاه ظاهری به رهجو از حال او مطلع می‌شد و زمانی که می‌خندید، جز فرمان‌برداری کاری از مسافر ساخته نبود. او دلیل حال خوب من است و هر حالت و حرکت ایشان درس و پیامی برای من دارد. کنگره با نظمی وصف‌ناپذیر و قوانینی متفکرانه پی‌ریزی شده و امروز تبدیل به دانشگاهی شده است که شهرت جهانی دارد. گام اول آموزش‌ها، وادی اول است. با تفکر ساختارها آغاز می‌شود، نظام و چیدمان چهارده وادی آن‌قدر هوشمندانه تنظیم شده که گویی آموزشی از پایه شروع می‌شود و تا مدارج عالی ادامه‌دار است. درمان را با اصلاح جهان‌بینی تکمیل می‌کند؛ چرا که درمان فوق ترک و تعادل فوق درمان. در زمان مصرف، خودم و دلیل خلقتم را در هستی بیهوده می‌دانستم؛ اما به من می‌آموزد که هیچ مخلوقی بیهوده پا به حیات نگذاشته و خلقت موجودات بی‌دلیل نیست. به من می‌آموزد که برای خارج‌شدن از احساس هیچ بودن، توأم با تفکر باید تلاش و کوشش کرد، آموزش گرفت و در جهت کارهای ارزشی گام برداشت. اگر به توانایی‌های خود همراه با تفکر توان حرکت بدهیم، حتماً نتیجهٔ مطلوبی می‌گیریم. قبلاً با حضور در مسیر ضدارزش‌ها همیشه مشکل‌ساز بودم. ما در جهان هستی معتقدیم که قدرت مطلق همیشه پشتیبان ما بوده و خواهد بود. شهر وجودی ما چنان عظیم و ادامه‌دار است که ما از درک آن عاجزیم. باید به‌آرامی سازندگی در جسم، روان و جهان‌بینی را کاربردی کنیم و بدانیم هیچ‌کدام از ما هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.
با تشکر از خدمتگزاران واحد سایت

نویسنده: مسافر مهدی از لژیون چهارم
ویرایش: مسافر ایمان از لژیون پانزدهم
تصویر: مسافر ایمان
ارسال: مسافر مرتضی
نمایندگی رضوی مشهد