جبران فرصت‌های از دست رفته

جلسه سوم از دوره دهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی چرمهین ویژه مسافران با استادی مسافر عباسعلی، نگهبانی مسافر ابراهیم و دبیری محسن با دستور جلسه " وادی دوم و تأثیر آن بر روی من" سه‌شنبه 9 اردیبهشت 1404 ساعت 17 آغاز بکار کرد.

خلاصه سخنان استاد :

وادی دوم: هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. زمانی که مصرف‌کننده‌ی مواد مخدر برای شروع درمان و آغاز سفر اول، به وادی اول می‌رسد و به آن عمل می‌کند، با فکر کردن به خود، کارهایی که انجام داده و تخریب‌هایی که به وجود آورده، فرصت‌های از دست رفته، ضربات سهمگینی که به خود و اطرافیان وارد کرده و آسیب‌هایی که در جسم خود پدید آورده، متوجه می‌شود که چه راه سخت و طولانی‌ای برای رسیدن به درمان اعتیاد و جبران تخریب‌ها در پیش دارد. در مقابل این حجم از مشکلات، ممکن است ضعف و ناامیدی بر او چیره شود. به دنبال ناامیدی، احساس پوچی به او دست می‌دهد و از خود، هستی و حتی خداوند گله و شکایت می‌کند. حرکت در مسیر ضد ارزش‌ها و روی آوردن به مسائل منفی، خروج از صراط مستقیم را به دنبال دارد و این حس‌های منفی را ایجاد می‌کند؛ این احساسات خاص زمانی به سراغ انسان می‌آیند که از مسیر صحیح زندگی خارج شده باشد. در این زمان، از خداوند می‌پرسد که چرا مرا خلق کردی؟ چرا باید من این‌قدر بدبخت باشم؟ چرا این همه خرابکاری کردم و چطور می‌توانم این همه خرابی را درست کنم؟ زمانی که مصرف‌کننده‌ی مواد مخدر تصور می‌کند که همه‌چیز تمام شده و دیگر نمی‌تواند به زندگی برگردد، طبق وادی دوم، در وهله‌ی اول، این توجیهی است برای فرو رفتن بیشتر در تاریکی‌ها و نشان از دست دادن اعتماد به نفس است. وادی دوم، در این مقطع و برای از بین بردن این تفکرات مخرب و ویرانگر و احساس پوچی، بیهودگی و ناامیدی، مطرح می‌شود. ناامیدی، یکی از مخرب‌ترین حس‌هایی است که ممکن است به سراغ انسان بیاید. انسان موجود قدرتمندی است و خداوند نیروها و قدرت‌های عظیمی را به او عطا کرده است. نیروی منفی خوب می‌داند که انسان با وجود این نیروها و قدرت‌ها، شکست‌ناپذیر است. شیطان خوب می‌داند که انسان را از بیرون نمی‌تواند شکست دهد؛ به همین دلیل، تمام توان خود را به کار می‌گیرد تا این نیروها را از درون خنثی کند. ناامیدی، یکی از همین ابزارهاست. نیروی منفی با استفاده از حس ناامیدی، موتورهای تولیدکننده‌ی نیروهای انسان را از درون خاموش می‌کند.

تایپ : مسافر ابراهیم لژیون دوم

ارسال : مسافر ابراهیم