هر یک از ما بهر کاری آمده‌ایم

در کنگره‌۶۰، وادی‌ها هم‌چون چراغ راهی هستند که مسیر تفکر و تغییر را برای ما روشن می‌کنند. وادی دوم با این جمله آغاز می‌شود؛ (هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.) این وادی به ما یادآوری می‌کند که وجود ما هدفمند و ارزشمند است؛ حتی در روزهایی که دچار ناامیدی می‌شویم یا فکر می‌کنیم بی‌فایده‌ هستیم، حقیقت چیز دیگری است.

در این مصاحبه می‌خواهیم از تجربیات همسفر زهره درباره معنای این وادی، نقش آن در زندگی فردی و درمان، تغییر نگرش خود را نسبت به خودشان بپرسیم و شما را به ادامه آن دعوت می‌کنم.

سلام خدا قوت، لطفاً به رسم کنگره خودتان را معرفی نمائید.

سلام دوستان زهره هستم یک همسفر، مسافر من با بیش از ۱۲ سال تخریب وارد کنگره شدند، آخرین آنتی‌ایکس مصرفی شیره و متادون، ۱۱ ماه سفر کردیم به روش DST، داروی درمان شربت OT، به راهنمایی مسافر حسین از لژیون ۱۹ شعبه فردوسی مشهد، راهنمای من هم همسفر مریم از لژیون ۱۹ شعبه فردوسی هستند، ورزش مسافرم شنا، ورزش من پیاده‌روی، درحال حاضر هم به لطف خدا و دستان پرمهر آقای مهندس ۹ ماه است که آزاد و رها هستیم.

آقای مهندس انسان را مانند؛ دُرّی می‌دانند که در گل افتاده است. این تشبیه برای شما چه پیامی دارد؟ 

این پیام نشان‌دهنده این است، فردی که دچار دردسر یا مشکلی می‌شود اما توانایی حل و برطرف‌کردن آن را ندارد و همیشه دچار اضطراب، پریشان‌حالی و آشفتگی است.

اگر در موقعیتی کسی می‌گوید: من نمی‌توانم، شما چه پاسخی به او می‌دهید؟

واقعیت این است که همه ما در زندگی خود طرد شدن یا جواب نه شنیدن را تجربه می‌کنیم؛ اما بسیاری از مردم فکر می‌کنند که نه شنیدن مساوی با شکست است. آن‌ها فکر می‌کنند هر آن‌چه که می‌خواستند را بایستی کنار بگذارند.

از دیدگاه شما چه نوع تفکری در ابتدای مسیر درمان اعتیاد، باید از بین برود؟

کنگره‌۶۰ به واسطه آموزش‌هایی که به ما می‌دهد، مسیر خروج از جهنم اعتیاد را برای ما مشخص کرد و ما می‌توانیم با راه‌کارهای راهنمایان کنگره‍۶۰ از این گذرگاه سخت به سلامت عبور کنیم.

وقتی با یک چالش سخت روبه‌رو می‌شوید، اولین فکری که به ذهن‌تان می‌رسد را برایمان شرح دهید؟

اولین چیزی که بعد از به‌وجود آمدن مشکل در زندگی و یا کار خود باید به آن پاسخ دهیم، این است که این مشکل چه‌قدر بزرگ است؟ آن‌قدر که من به آن اهمیت می‌دهم ارزش دارد؟ جمله‌ای پرمعنا از آلبرت انیشتن که می‌گوید؛ ما نمی‌توانیم مشکلات‌مان را با همان طرز فکری که آن‌ها را به وجود آورده‌ایم حل کنیم.

لطفاً بگویید؛ کدام وادی را بیشتر در زندگی‌ احساس می‌کنید و لمس کردید، چرا؟

وادی دوم، چراکه هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌گذارد، هیچ‌کدام از ما بی‌هیچ نیستیم.

مثالی را در این وادی عنوان می‌کند که خداوند حتی یک کرم را بیهوده خلق نکرده است، چه بسا ما انسان‌ها بیهوده خلق نشده‌ایم، هر کدام از ما بهر کاری به این جهان هستی قدم گذاشته‌ایم. هر یک از ما نسخه‌ای منحصر به‌فرد از قدرت و توانایی‌ها هستیم که خداوند به ما داده است.

طراح سؤال و مصاحبه‌کننده: همسفر نرگس، رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون سوم) مسئول مصاحبه
مصاحبه‌شونده: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون نوزدهم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون نوزدهم)
ویرایش: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر رویا (لژیون هشتم) دبیر سایت
عکاس: همسفر ملیحه رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون پنجم)
ارسال مطلب: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر رویا (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی فردوسی