جلسه چهارم از دوره هفدهم کارگاههای آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی ساوه با استادی راهنما همسفر حمیده، نگهبانی همسفر معصومه و دبیری همسفر سمیه با دستور جلسه «وادی دوم( هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمینهد؛ هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی خود به هیچ فکر کنیم.) و تاثیر آن روی من» روز دوشنبه ۸ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.
.jpg)
خلاصه سخنان استاد:
ابتدا از نگهبان جلسه، گروه مرزبانی و ایجنت تشکر میکنم که به من اجازه دادن یک بار دیگر در این جایگاه باشم خدمت کنم و آموزش ببینم. دستور جلسه در مورد وادی دوم(هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمینهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.) وادیها شاه کلید زندگی و پلههایی برای رشد و ترقی انسان هستند. اگر انسانی سقوط کرد میتواند توسط این وادیها؛ پلهها را یکی یکی بالا برود و به صعود برسد.
وادی دوم به امید ارتباط دارد و به انسان امیدواری میدهد. وادی دوم میگوید: هیچ موجودی؛ منظور از هیچ موجود یعنی همه مخلوقات الهی است که همه مخلوقات الهی بیثمر نیستند و خداوند از خلقت این موجودات هدفی دارد. من چند وقت پیش مستندی در مورد خلقت پشه مشاهده میکردم که پشه ۱۰۰ تا چشم دارد و دارای یک راداری هست که نوع خون و آن مکان تغذیه را مشخص میکند. در قرآن هم آیه ۲۶ سوره بقره در مورد پشه اشاره شده و میگوید: (خداوند ابایی ندارد که در مورد خلقت پشه بگوید و یا فراتر از آن) این آیه میگوید که چقدر این هستی و خلقت عظیم هست. آیا این موجود بیفایدهای میباشد در صورتی که اینطور نیست. خداوند هر چیزی را که خلق کرده و در هستی آفریده قطعاً و مطمئناً مثمر ثمر هست و به قول آقای مهندس: (اگر بخواهیم جهان هستی را در نظر بگیریم ما مثل اعضای آن هستیم که یکی دکتر و یکی مهندس هست و هر کسی در یک جایگاه ویژهای نقش ویژهای برای خودش در جهان هستی دارد.)
وادی اول در مورد تفکر صحبت میکند و ما در این وادی میخواهیم نقشهای بکشیم که بی عیب و نقص باشد و راه به عقب نداشته باشد به راحتی مسائل را حل کنیم. در وادی دوم میگوید: ما خیلی خوشحالیم که به جنگ نرم خودمان ادامه میدهیم. جنگ نرم ما، جنگی هست که ما با نیروی اهریمنی و شیطانی مبارزه میکنیم. بزرگترین دشمن انسان نیروهای منفی و حس منفی که یکی از آنها ناامیدی هست و باعث سقوط انسان میشود. حس ناامیدی یکی از فتنههای شیطان که باعث میشود که انسان سکون داشته باشد به قول آقای مهندس: سکون بر هیچ موجودی و در هیچ جایگاهی جایز نیست. چون هدف از خلقت این است که انسان بتواند ترقی کند و خداوند را عبادت کند. آیهای در قرآن میفرماید:( و ما خلقت الاجن و الانس الا لیعبدون یعنی اینکه خداوند انسان را آفرید تا او را عبادت کند و از این طریق به کمال و سعادت برسد.) عبادت یعنی عبد بودن و همان بندگی است. عبادت تنها راز و نیاز نیست. وقتی انسان در سختی و مشکلات قرار میگیرد بتواند به خداوند توکل و حرکت داشته باشد. چون مشکلات زندگی برای همه انسانها هست. مشکلات به صورتهای مختلف مادی، معنوی و یا روانی است. مشکلات میتواند از بیتوکل بودن انسان نشأت گرفته باشد و یا در مسائل با بی تفکری عمل میکند.
این وادی اشاره میکند که بعضی اوقات انسان تصور میکند که زندگی بیهوده هست و من بیهوده خلق شدم، وقتی که انسان به این مرحله میرسد یک توجیهی هست برای اینکه انسان تلاش نکند و دقیقاً نیروهای منفی همین را از ما میخواهند ما تلاشمان را متوقف کنیم و از رحمت خداوند ناامید شده و اعتماد به نفس را از دست بدهیم. در شعری میگوید: در ناامیدی بسی امید است، پایان شب سیه سفید است. بنابراین وقتی ما در کنگره با علم جهانبینی آموزش میگیریم و میدانیم این زندگی ادامهدار هست و هستی کلاً در حال تغییر است و ثابت نیست باید تلاش و کوشش کنیم و اگر مشکلی هست آینده درست میشود و اگر بیماری هست حتماً در ادامه درمانی هم هست. اگر ما دیدگاه و نگاهمان را عوض کنیم میتوانیم با مشکلات کنار بیایم و با سعی و کوشش مضاعف و تفکر درست میتوانیم به مشکلاتمان غلبه کنیم و از پا در نیاییم. تاریکیها و مشکلات برای این است که انسان به عظمت روشناییها پی ببرد و بتواند خودش رو ارتقا بدهد. انشالله که بتوانیم در شهر وجودی خودمان و به آن فرمان عقل شو، شود برسیم.

مرزبان کشیک: همسفر شهلا و همسفر ناصر
عکس: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون چهارم)
تایپ: همسفر مهرناز رهجوی راهنما همسفر حمیده (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: همسفر معصومه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ساوه
- تعداد بازدید از این مطلب :
202