وادی دوم خروج از زندان ناامیدی

سیزدهمین جلسه از دور پنجاه ‌و یکم کارگاه‌های صبحگاهی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی پارک لاله، با استادی راهنمای محترم مسافرحسین، نگهبانی مسافر علی‌اصغر و دبیری مسافر علیرضا، با دستور جلسه: «وادی دوم و تاثیر آن بر روی من» در روز یکشنبه  7 فروردین۱۴۰۴ ساعت ۶:۰۰ صبح آغاز به کار کرد. 

خلاصه سخنان استاد: 

سلام دوستان حسين هستم يك مسافر؛ خدا رو شكر مي‌كنم بابت فرصت هايى كه در اختيار ما قرار مي‌دهد تا از آنها استفاده كنيم.
به ايجنت و مرزبان ها خداقوت عرض مي‌كنم و از دبير و نگهبان سپاسگزارم.
در باره وادي دوم و تاثير آن روى من ؛ اصل كار در وادي ها تاثيرات آن روي من است. من وادي را مي‌خوانم تا از آن استفاده كنم يعني من وادي را كاربردي كردم و تاثير آن را بيان مي‌كنم .
مهمترين مساله در وادى ها بيان تاثیرات آن در من می‌باشد. وادی دوم کلید خروج انسان از زندان نامرئی نا امیدی است.
اصولا انسان زمانی که شکست می‌خورد باعث می‌شود احساس کند هیچ است و بی لیاقت است ولی وقتی متوجه شوم که من هیچ نیستم؛ این مساله به من قوت قلب می‌دهد و انرژی خروج از زندان است.
من آمده ام تا کاری انجام دهم؛ نه فقط برای خوردن و خوابیدن، در زمان سفر اول من بی نهایت نا امیدی داشتم و تاثیری که روی من گذاشت این بود که اگر خوردی زمین و الان وضعیت مناسبی نداری تو می‌توانی بلند شوی و درستش کنی و تو باید بلند شوی؛ چون تو کار برای انجام دادن داری .
و اگرخطا کردی همه انسان ها خطا می‌کنند و حق نداری نا امید باشی.
واین ها به من انرژی داد. جناب مهندس به من فرمودن حسین مورچه آب میره توی خونش میگه وای دنیا رو آب برد ، اول ناراحت شدم ولی دیدم درست است و همه چیز جاری است و من هم باید به جریان بیفتم و‌دوباره تلاش کنم.
کلید دیگر این وادی این است که چطور در زمان موفقیت ها و زمانی که به جایی رسیده بودم نا امیدی نبود؟ حالا که شکست خوردم همه مقصر هستند و مسئولیت ها برای همه است؟ این مسائلی بود که به من خیلی کمک کرد. 
تایپ: مسافر علیرضا
پیاده سازی و انتشار: مسافر سعید