خورشید طلوع می‌کند تا سبزه‌ای رشد کند

پنجمین جلسه از دوره نهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی رضا مشهد با استادی راهنما همسفر مریم، نگهبانی همسفر زینب و دبیری همسفر زیبا با دستور جلسه «وادی دوم (هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.) و تاثیر آن روی من» روز دوشنبه ۸ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

دستور جلسه امروز وادی دوم؛ هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ یک از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.

 وادی اول در مورد تفکر صحبت می‌کند و بعد از آن با مفهوم خلقت آشنا شدیم. همه چیز در هستی با برنامه‌ریزی شکل گرفته و هر ذره‌ای دقیقاً در جای خود قرار دارد. وقتی به وادی دوم فکر می‌کردم اولین سوالی که در ذهن من مطرح می‌شد، این بود که چرا در این زندگی قرار گرفته‌ و رسالت من چیست؟ اول وادی دوم به ما می‌گوید: انسان همیشه سعی و تلاش می‌کند که راهی بیابد تا درون خود را آباد کند.

یک شخص خانه‌، ماشین و یک همراه خوب را برای چه می‌خواهد؟ همه این سوال‌ها به انسان ‌حس خوبی می‌دهد؛ این‌ها عوامل بیرونی هستند و عوامل درونی باید در ما شکل بگیرد. دلیل آمدن من به کنگره‌۶۰ این بود که آرامش و سعادت درونی خود را حس کنم. تک‌تک افرادی که در کنگره‌۶۰ هستند یک روزی از هستی پرسیده‌اند: زندگی و رسالت من چه می‌شود و چرا در این نقطه قرار گرفته‌ام؟ هستی این مکان را در مقابل من قرار داد تا مثل یک موم عمل کنم و به روشنایی وسیعی برسم. همیشه سعی کردم در راه کنگره‌۶۰ تلاش و کوشش کنم و در حال سکون نباشم و هیچ‌گاه در مورد کارهای بی‌ارزش بحث نکرده‌ام.

در کنگره۶۰ به من آموختند، همه چیز ابتدا از درون خود شروع می‌شود؛ وقتی به درون خود نگاه کردم، متوجه شدم کفه تنهایی‌ها، شکست‌ها، از دست‌دادن‌ها و ناامیدی‌ها به مراتب سنگین‌تر بوده است. یکی از راه‌هایی که در مسیر من قرار گرفت وادی دوم بود که به من آموخت ناامید نباشم و سفر کنم. زمانی‌که نگهبان، نوشتار حرمت کنگره‌۶۰ را می‌خواند، تکلیف من روشن است؛ چون به من گوشزد می‌کند که از ناامیدی به امیدواری، از قهر به مهر و از ظلمت به طرف نور هدایت شوم. باید برای همه این‌ مسائل راه‌کار داشته باشیم؛ یعنی یک نقطه تفکر برای آن ایجاد کنیم. تمام تاریکی‌ها و سختی‌هایی که وجود دارد از نوع تاریکی رحمی است. برای مثال: وقتی یک نوزاد به ‌دنیا می‌آید تاریکی رحم مادر را تحمل می‌کند تا متولد شود؛  پس اگر من نگاه خود را تغییر بدهم و درون من وادی دوم شکل بگیرد، کافی است. ما باید کمبود‌ها را کنار بگذاریم و برای امید راه‌کار پیدا کنیم.

آقای مهندس می‌فرمایند: قدر داشته‌های خود را بدانید. وقتی که فردی به مسافرت می‌رود و اتاقی را اجاره می‌کند، متوجه می‌شود که امکانات قبلاً را ندارد یا زمانی‌که تمام دارایی خود را می‌فروشد و یک خانه می‌خرد که بعد متوجه می‌شود، این خانه چندین صاحب دارد، ضرر می‌کند؛ زیرا احتیاج زندگی فرد همان خانه اجاره‌ای بوده است. سختی‌ها و مشکلات زندگی برای این به‌وجود می‌آید تا انسان تک‌تک آن‌ها را حل کرده و به تکامل برسد. هدف از خلقت هستی زندگی با تمام بالا و پایین بودن آن است و یک زن در جایگاه خود چه به عنوان مادر و چه همسر باید بهترین باشد، مانند یک مهندس یا یک راهنما که در جایگاه خدمتی خود بهترین است‌. هدف از بنیان کنگره۶۰ این‌ نیست که یک عده مصرف‌کننده درمان یا رها شوند؛ بلکه اساس کار ما احیای یک خانواده است و اگر در این راستا قدم برنداریم کار بیهوده‌ای انجام داده‌ایم؛ پس نتیجه می‌گیریم که قدر داشته‌های خود را بدانیم و امید خود را از دست ندهیم.

 خورشید طلوع می‌کند تا سبزه‌ای رشد کند؛ یعنی هم خدا و هم امید وجود دارد‌.

رهایی جونز تعدادی از همسفران نمایندگی رضا به راهنمایی همسفر اعظم

مرزبانان کشیک: همسفر الهام و مسافر سعید
تایپ: همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر اکرم (لژیون هفتم)
ویراستاری: همسفر نجمه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پنجم)
عکاس: همسفر الهام مرزبان خبری
ارسال: همسفر  آرامش رهجوی راهنما همسفر اکرم (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی رضا مشهد