وادی دوم وادی امیدواری است

چهارمین جلسه از دوره ششم کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی سیرجان با استادی مسافر حسین، نگهبانی مسافر ناصر و دبیری مسافر اصغر با دستور جلسه «وادی دوم و تأثیر آن روی من» یکشنبه 07 اردیبهشت ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
خداوند را شاکر و سپاسگزارم که یک روز دیگر در کنگره حضور دارم و از جمع پر مهر و محبت کنگره انرژی و آموزش می‌گیرم، دست‌بوس آقای مهندس و خانواده محترمشان هستم که این بستر را فراهم کرده‌اند که من حسین بیایم و به این حال خوب برسم.

دستور جلسه امروز وادی دوم و تأثیر آن روی من است. هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم .
آقای مهندس می‌فرمایند: وادی‌ها کلید ما هستند و اگر وادی‌ها را درست یاد بگیریم سریع به بلوغ می‌رسیم و گفتند راهنمایانی هستند که از روی وادی‌ها رونویسی کرده‌اند و از رهجوها هم خواسته‌اند که آنها هم بنویسند.

سیستم کنگره به این شکل است که؛ هم داریم آموزش می‌گیریم و هم داریم آموزش می‌دهیم.
نکته مهمی که در این دستور جلسه برایم خیلی جالب بود این که ۲۰۰ نوع بیماری روحی و روانی داریم که بهشان می‌گویند بیماری‌های سایکوسوماتیک یا بیماری‌های روان‌تنی که پایه اصلی این بیماری‌ها تفکرات پریشان، تفکرات منفی، و تفکرات غلط هست که باعث بروز این بیماری‌ها می‌شوند و ما این وادی را باید جوری یاد بگیریم که بتوانیم این تفکرات را عوض کنیم. حالا این تفکرات: ناامیدی، کینه، ترس، حقارت، بی‌مسئولیتی، خودخواهی، تنهایی اینها هستند که باید بتوانید اینها را تعویضشان کنیم و با افکار مثبت، شجاعت، عشق، محبت، سرفرازی و افکاری مثل غیبت نباشد، قضاوت نباشد، تجسس نباشد، دروغ نباشد و بتوانیم اینها را تزکیه و پالایش کنیم و از ناامیدی‌ها در بیاییم .

در وادی پنجم هم جایی که آقای مهندس هفت پله برای تزکیه و پالایش و رسیدن به آرامش نوشته‌اند اولین پله: برگشت از ضد ارزش‌ها، دوری از ضد ارزش‌ها است. یعنی فکر مثبت، باید تفکرات ما مثبت بشود و می‌گوید قدم برداشتن در صراط مستقیم و در جای دیگری می‌گوید: اصولاً انسان تاریکی‌ها را تجربه می‌کند برای پی‌بردن به عظمت روشنایی‌ها، و وقتی در تاریکی‌ها فرورفت بایستی از گذرگاه‌های بسیار سخت عبور کند تا آن وقت انسانی کارآزموده و رها بشود.
نیروی منفی کارش درست‌کردن مشکلات است و ما انسان‌ها به کره زمین می‌آییم تا طریقه حل‌کردن این مشکلات را یاد بگیریم .
این وادی، وادی امیدواری است و به ما امید می‌دهد و می‌گوید هیچ مخلوقی بیهوده خلق نشده و مهم‌ترین کاری که من رهجو باید انجام بدم این است که بیایم و درست سفر کنم .
نکته آخر که در همین وادی گفته شده این است که سه ضلع جسم و روان و جهان‌بینی باید هم‌زمان و همراه رشد کنند و جهان‌بینی ما در صورتی رشد می‌کند که ما در جلسات حضور داشته باشیم و مثل باک اتومبیل باید هر جلسه بیایی و باک انرژی‌ات ات را پر کنی بروی تا جلسه بعدی.
یوسف گم‌گشته باز آید به کنعان غم مخور **** وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور