هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی نهد .

دوازدهمین جلسه از دوره نهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران  کنگره ۶۰، نمایندگی خیام نیشابوری در روزهای یکشنبه با استادی راهنمای سیگار  مسافرسعید و نگهبانی مسافر حسین و دبیری مسافر علی با دستور جلسه  وادی دوم و تاثیر آن روی من در تاریخ 7 اردیبهشت ماه1404رأس ساعت 17آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان سعید هستم مسافر سیگار:از علی آقا راهنمای عزیز تشکر میکنم که اجازه دادند درجایگاه استادی بنشینم تا از شما عزیزان آموزش بگیرم،اول این نکته رو خدمتتان عرض کنم  اگر برادری ،فرزندی،آشنایی دارید که احتیاج به کمک دارد ونا امید است وراهش را گم کرده ،وبالای ۱۷ سال سن دارد میتوانید یا به بنده معرفی کنید یا روزهای پنجشنبه به شعبه عطار مراجعه کند تا آموزش بگیرد. در مورد دستور جلسه،هیچ مخلوقی جهت بیهوده گی قدم به حیات نمی نهد هیچ کدام از اما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.خب در وادی دوم در مورد ناامیدی صحبت می کند.در مورد اینکه خودمان رو هیچ بدانیم .اما در مقابل ناامیدی امیدواری وایمان قرار میگرد.کلمه ی ایمان یعنی اینکه انسان  به آینده خوش بین باشد یعنی قراره خداوند از نور خودش به انسان بدهد.این موضوع یک شرایط لازمی دارد که باید حتما انسان انجام بدهد اول باید تاریکی هارا حس کنیم به اصطلاح باید درد هارو تجربه کنیم وزمانی که به درمان رسیدیم تازه معنای نور خداوند رو متوجه می شویم معنای باور داشتن به زندگی رو تجربه میکنیم .خب تو کنگره اومدیم اون باری سنگینی که روی دوش خودمان بودرا برداشتیم .به طور مثال اگر کسی مصرف کننده ی NT  ویا سیگار بوده است آیا با متدهای بیرون می تواند به درمان برسد .خب من خودم بارها این تجربه رو داشتم ترک سیگار کردم اما به نتیجه نمی رسیدم وهر بار که دوباره مصرف می کردم حالم بدتر میشد. تمام این هستی بر مبنای خاصی طراحی شده است و کار خود را دقیق انجام می دهد و بسیار منظم است. مادر کنگره این نظم و نظام را داریم که راهنمایان ومرزبانان خدمتگزار هستند.سه روز در هفته از وقت خودشان می گذارند وبدون مزد ومنت خدمت می کنند.واین را در بیرون از کنگره کسی باور ندارد.وبه این عزیزان صفت دیوانه و مجنون می دهند که چرا چنین کاری رو انجام می دهند.اما نمی دانند که این فرد چه سختی و رنجی تحمل کرده است.که این درمانی که برایش اتفاق افتاد ونوری که خداوند در وجودش نهاده است  باعث شده تا در اینجا به هم نوع خودش خدمت کند.  هر چقدر این گره ها در اینجا باز می شود وبه زندگی امیدوار تر می شوید،می فهمید به هیچ نیستید.وهمه ی ما که آمده ایم کنگره این مکان برای ما یک برنامه ای داشته است.واین انتخاب رو خودمان داریم که چه جایگاهی داشته باشیم. واین نکته رو عرض کنم از تجربه ی خودم اون فردی که خیلی مشکلات زیادی داشته است ولی خیلی نا امید بوده این خدمت کردن   مثل گنج هایی است برای اون فرد .یعنی زمانی که اون فرد میاد وبه درمان میرسد به دنبال جایگاه های بالاتری است و به جایگاه های کوچک تر اکتفا نمی کند.چون همان مشکلات وسختی ها باعث رشد و پیشرفت فرد می شود.واین یک واقعیت است که هر سالی که در کنگره باشید می توانم به جرات بگویم به اندازه ی ده سال در بیرون مطلب مفید یاد می گیریم که در زندگی چراغ راه مان می شود.از اینکه سکوت کردید وبه صحبت های بنده گوش دادید از شما سپاسگذارم.

عکاس : مسافر آرمان  ( لژیون هشتم )

تایپ و ویراستاری : مسافر حسین ( لژیون یکم )

 بارگذاری: گروه خبری و سایت شعبه خیام نیشابوری