ما انسان‌ها خودِ وجودیمان را گم کرده‌ایم

در وادی دوم اشاره کرده است که هیچ مخلوقی بیهوده پا بر جهان هستی نگذاشته است و خداوند هر کسی را برای کاری خلق کرده است. ما اگر تفکر و اندیشه داشته باشیم، ناامید نشویم و از ضد ارزش‌ها دوری کنیم، کمتر تخریب ایجاد می‌کنیم. ما برای یافتن راه و مسیر خود ابتدا باید درمورد خودمان معرفت پیدا کنیم؛ چرا که ما انسان‌ها خودِ وجودیمان را گم کرده‌ایم و باید در این مسیر تلاش و کوشش بسیار نماییم و بدانیم این راه بسیار مهمی است که با تفکر نتیجه می‌بخشد. ممکن است تفکر ما غلط باشد و ما به اشتباه در این مسیر حرکت کنیم و برای خودمان و اطرافیان مشکلاتی به وجود بیاوریم که این تفکر غلط، نه تنها در زندگی ما تاثیر می‌گذارد بلکه بر روی ساختار جسم و روان ما هم تاثیر می‌گذارد و باعث بیماری‌های بسیار می‌شود؛ اما باید همیشه این را به یاد داشته باشیم که انسان بیهوده و بی‌هدف پا به حیات نگذاشته و با تلاش و اعتماد‌به‌نفس می‌تواند دوباره حرکت کند و تسلیم مشکلات نشود. حتی یک کرم، بیهوده خلق نشده چه برسد به انسانی که بسیار عظیم و پر از اعجاز است.
خلقت خداوند بسیار ارزشمند است هنگامی که انسان پا به حیات هستی گذاشت، قدرت مطلق او را به دوراهی هدایت کرد؛ یکی راه تاریکی‌ها و دیگری راه روشنایی‌ها. ما انسان‌ها تاریکی را تجربه می‌کنیم برای پی بردن به عظمت روشنایی‌ها، در غیر این صورت عمر خود را هدر داده‌ایم. هر کس بتواند از مسیر تاریکی و ظلمت به سمت نور حرکت کند و مسیر درست را پیدا کند، در نهایت انسانی باتجربه و کارآزموده و رها می‌شود. ما تا وقتی طعم قهر و تلخی را نچشیم نمی‌توانیم مهر و شیرینی را درک کنیم و در نهایت این را بدانیم در این مسیر تنها نیستیم و از حمایت یک نیروی والا و پرمهر برخوردار هستیم که همیشه بر کارهای ما نظارت دارد و مراقب ماست.

نویسنده: همسفر کبری رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون ششم)
تایپ: همسفر طاهره رهجوی راهنما همسفر پریسا ( لژیون ششم)
ویراستاری و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی ایران