برای یافتن و رسیدن به خود راه طولانی در پیش رویم داریم

به‌ نام‌ قدرت‌ مطلق الله 
وادی دوم «هیچ مخلوقی‌ جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد هیچ‌کدام‌ از ما به‌هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به‌هیچ فکر کنیم و تاثیر آن روی من»

در این وادی من‌ آموختم که با خودم روبرو ‌بشوم تا مشکلات را به‌صورت خوبی درآورم و دنیای درونی خودم را از یک شهر ویران به شهری آباد برسانم تا‌ در آن همه هستی راه پیشرو را به سوی خداوند یا قدرت مطلق برسانند. اکنون دراین وادی یاد می‌گیریم؛ برای یافتن و رسیدن به خود راه طولانی در پیش رویم داریم؛ باید فکر کنیم و در انجام آن عمل کوشش نمایم و در ادامه، افکار و اندیشه خودمان را به نتایجی برسانیم که در توانایی انجام کارهایمان خللی‌ ایجاد نگردد. از هر نقطه سیاه نوری بتابد؛ باید تفکر کنم و از سیاهی به نور برسم هر نشانه‌هایی که بر سر راهم قرار می‌گیرد‌ نوری است از طرف خداوند که من بی‌هیچ نیستم؛ حتی اگر خود بی‌هیچ فکر کنم. همه مطالب در درون و برون ماهستند که مانند قله‌های بلند آتشفشان هستند؛ اما آرام و بی صدا؛ اگر به آن‌ها توان حرکت بدهیم حتماً می‌دانیم که چه می‌شود.

ما در وادی اول یا همان وادی تفکر اگر توجه کرده باشیم برایمان روشن  است که خیلی از چیزها را از دست داده‌ایم و یا در حال از دست دادن آن‌ها هستیم و این از دست دادن‌ها ممکن است جسمی باشند و روانی، مادی یا معنوی. ممکن است ما با بعضی از واژه‌ها مثل: کینه، حسادت، ترس، حقارت، خودخواهی، تنفر، تنهایی، بیماری آشنا باشیم به هرحال فرقی نمی‌کند در چه سن و سالی یا در چه‌ شرایط مالی باشیم چیزی که مهم است؛ این است که ما در اثر تفکرات غلط و‌ یا حرکت در مسیر ضدارزش‌ها تخریب‌هایی را بر روی ساختار جسم خودمان به‌وجود آورده‌ایم و این مشکلات خود را به صورت بیماری‌های جسمی و روانی نشان می‌دهند و ممکن است تصور کنیم با وجود مشکلات و بیماری جسمی و روانی همه چیز برای ما تمام شده است و ما اصلاً عدد و رقمی نیستیم و بی‌خود به دنیا آمده‌ایم؛ این توجیح برای خودمان برای فرو رفتن بیشتر در‌ ناامیدی و تاریکی‌ها و نشان دهنده از دست دادن اعتماد به‌نفس ما است؛ هم‌چنین دلیل تسلیم شدن در مقابل بیماری و عدم تلاش برای رهایی و سلامتی است.

اگر به تمام هستی نگاه کنیم خواهیم دید؛ امکان ندارد چیزی پیدا کنیم که به جهت بیهودگی پا به هستی و جهان ‌گذاشته باشد؛ اگر هم این‌گونه تصور کنیم تنها تصور و پندار نادرست ما است که نتوانستیم به خود وجودی‌مان پی ببریم. انسان باید تاریکی‌ها را پشت سر بگذارد تا به عظمت روشنایی‌ها پی ببرد؛ به‌هرحال به این نتیجه و اهمیت مهم می‌رسیم که ما در این جهان هستی تنها‌ و بدون دلیل آفریده نشده‌ایم و بدون پشتیبان نیستیم و‌ نیروی فوق‌العاده عظیم و شگفت‌انگیز به نام قدرت مطلق، خالق، خداوند یا نیروی برتر وجود دارد که به ما یاری می‌رساند و ساز و کار این نیرو شرط و شروط لازم خود را دارا می‌باشد و آن هم دوری از ضد‌ارزش‌ها و پرداختن به ارزش‌ها و قدم نهادن در مسیر صراط مستقیم‌ می‌باشد.

منابع: کتاب چهارده وادی عشق
نویسنده: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم)
رابط خبری و ویراستاری: همسفر کبری رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم)
ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر ملیحه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی آزادشهر