وادی دوم ایمان را در دل زنده‌ می‌کند

«وادی دوم به ما می‌گوید: هیچ مخلوقی در این جهان و در این هستی به جهت بیهودگی خلق نشده است؛ همه‌و‌همه از ریزودرشت و از اول تا آخر دارای نقش و عملکرد خاص خودشان هستند که هیچ‌چیزی نمی‌تواند جای آن نقش و عملکرد را پر کند. هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم، همه ما دارای خصوصیات و توانایی‌های خاص خودمان هستیم که نظیر آن وجود ندارد و هر یک از ما، نسخه‌ای منحصربه‌فرد از قدرت‌ها و توانایی‌هایی هستیم که خداوند به ما داده است.»

همسفر لیلی و مسافرشان، با آخرین آنتی ایکس شیره، تریاک، هروئین و سورچه وارد کنگره شدند. به مدت ۱۳ ماه با متد DST و داروی OT باراهنمایی مسافر حسین و همسفر فاطمه سفر کردند که هم‌اکنون به لطف خدا و با دستان پرمهر آقای مهندس ۲ سال و ۹ ماه است که آزاد و رها هستند؛ ایشان در رشته ورزشی دارت و بدمینتون و مسافرشان در رشته ورزشی فوتبال فعالیت می‌کنند. همسفر لیلی در جایگاه‌ مرزبانی، دبیری، دبیری لژیون سردار، عضویت در لژیون سردار، سایت خدمت کرده‌اند و هم‌اکنون در قسمت نشریات در حال خدمت هستند.

اینک در مورد دستور جلسه «وادی دوم (هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی­‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم؛ حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم) و تأثیر آن روی من.» با ایشان گفتگویی ترتیب داده‌ایم که توجه شمارا به آن جلب می‌کنم.

بزرگ‌ترین سلاح نیرو‌های بازدارنده نا‌امیدی است که مانند یک انفرادی نامرئی است، با توجه به آموزش‌های کنگره ۶۰ در مورد نا‌امیدی صحبت کنید.

در کنگره ۶۰ یاد گرفتیم که ناامیدی ابزار اصلی نیروهای منفی است؛ وقتی انسان ناامید می‌شود، ارتباطش باقدرت مطلق، نیروهای الهی و حتی ارتباطش با خودش هم قطع می‌شود؛ درست مثل‌اینکه در سلولی تاریک و بی‌نور زندانی‌شده باشد و راهی به بیرون نداشته باشد. ناامیدی باعث می‌شود، انسان نه‌تنها خود را شکست‌خورده و ازدست‌رفته ببیند؛ بلکه از ساختن آینده هم دست بکشد. وادی دوم به من یادآوری می‌کند که هیچ مخلوقی بیهوده نیست؛ پس منِ مخلوق هم کاری برای انجام دارم؛ حتی اگر هنوز مسیرم را پیدا نکرده باشم.

به نظر شما منظور از این جمله که‌ می‌گوید «اصولاً انسان‌ها تاریکی را تجربه می‌کنند برای رسیدن به روشنایی.» چیست؟

تاریکی یعنی نادانی، غفلت، اشتباه و تجربه‌های سخت؛ اما این تاریکی‌ها پل عبور ما به سمت نور هستند و کسی که سختی را نچشیده، قدر آرامش را نمی‌داند. کنگره معتقد است که انسان برای رسیدن به روشنایی، باید از تاریکی عبور کند؛ اما در آن نماند و این عبور است که شناخت، ایمان و عشق واقعی را در ما زنده می‌کند و باعث می‌شود وقتی به هدف رسیدیم، قدر خودمان، نیروهای درونمان و آنچه به آن دست‌یافتیم را بدانیم و لذت رشد، تکامل و آرامش را درک کنیم. من در کنگره با تمام وجود به این باور رسیدم که تاریکی‌ها، سختی‌ها و موانع، رحمت و خیر الهی هستند؛ فقط باید یاد بگیرم و دیدگاهم یا جهان‌بینی‌ام را طوری تغییر دهم تا از گذرگاه‌های سخت با امیدواری، تفکر و حرکت عبور کنم و نقشی زیبا بر جای بگذارم و درنهایت تبدیل به انسانی کارآزموده شوم.

چه چیزی باعث شناخت صراط مستقیم می‌شود و یا خصوصیت صراط مستقیم چیست؟

شناخت صراط مستقیم از دل تجربه، تفکر، آموزش و عمل سالم به‌دست می‌آید و بدون این‌ها نمی‌شود راه را از بیراهه‌های به‌ظاهر مستقیم، تشخیص داد؛ زیرا عقل هر انسان است که راه مستقیم را مشخص می‌کند و عقل برای تکامل باید تجربه کند، آموزش بگیرد و تفکر کند. در صراط مستقیم ضد‌ ارزش‌ها جایی ندارند؛ پای نهادن در آن‌هم سهل و هم سخت است و حرکت در آن نیاز به آگاهی، ایمان و عشق دارد. صراط مستقیم یک روش و منشی است که در پرتو فکر، اندیشه سالم، گفتار سالم و رفتار سالم ساخته می‌شود و در مسیر آن رشد و رهایی از بندها اتفاق می‌افتد و پایان آن خیر، خوبی و حال خوش است و این یکی از نشانه‌هایی است که می‌توانیم با آن بسنجیم که آیا در صراط مستقیم هستیم یا نیستیم.

به نظر شما وادی دوم چه کمکی می‌تواند به انسان‌هایی که افکار منفی و ویرانگر به سراغشان می‌آید، کند؟

وادی دوم، مثل نوری است که در دل تاریکی می‌درخشد و به انسان می‌گوید: «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی خلق نشده است.» این پیام مثل آبی بر آتش ذهن ویرانگر است؛ وقتی می‌فهمی بودنت معنا دارد، دیگر خودت را سرزنش نمی‌کنی، دیگر نمی‌گویی من لایق نیستم. وادی دوم ایمان را در دل انسان زنده می‌کند؛ ایمان به خود و نیروهای درون، ایمانی که می‌گوید: «تو می‌توانی دوباره برخیزی؛ چون خلق شدی برای ساختن نه برای سوختن.»

آیا در میان مخلوقات الهی می‌توان موجودی یافت که بیهوده باشد و هیچ هدفی از آفرینش او نباشد؟

هرگز، جهان آفرینش بر اساس نظم و هدف خلق‌شده است؛ حتی مورچه‌ای که از نگاه ما شاید کوچک و بی‌اهمیت باشد، نقش در چرخه زندگی دارد؛ پس چطور ممکن است انسانی باآن‌همه ظرفیت و استعداد، بیهوده باشد؟ اگر ما هنوز هدفمان را پیدا نکرده‌ایم به این معنا نیست که هدفی نداریم؛ بلکه یعنی هنوز در مسیر شناخت خودمان هستیم.

لطفاً در مورد کلمات زیر حس خودتان را در یک جمله کوتاه برای ما به اشتراک بگذارید.
جنگ نرم: تقابل ذهن و قلب
روشنایی وسیع: رسیدن به شفقت، محبت و عشق
امیدواری: نیرویی برای حرکت

سخن پایانی:
من با کنگره ۶۰ یاد گرفتم که شکست‌هایم پایان راه نیستند؛ بلکه بخشی از مسیر شناخت و رهایی‌ هستند. به قول وادی دوم: «ما و هیچ موجودی بیهوده نیستیم؛ فقط باید باور کنیم که رسالت و نقش مهمی در هستی داریم؛ باید برخیزیم و حرکت کنیم که رکود بر هیچ موجودی جایز نیست.» سپاسگزارم که به من فرصت خدمت و آموزش دادید و خداوند را شکر می‌کنم که توفیق داد من هم لایق دریافت انوار و آموزش‌های کنگره باشم. از آقای مهندس تا ابد سپاسگزارم و از راهنمای خودم همسفر فاطمه قدردانی می‌کنم.

تهیه و تنظیم: همسفر مهدیه رهجوی راهنما همسفر مهرو (لژیون سوم)
عکاس: همسفر بهار رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون چهارم)
ارسال: همسفر مهتاج نگهبان سایت

همسفران نمایندگی اردستان