بزرگترین گناه ناامیدی است

جلسه اول از دوره  یازدهم سری کارگاه های آموزشی عمومی کنگره ۶۰، ویژه  مسافران  و همسفران نمایندگی یوسف ، با استادی راهنما مسافر مهدی ، نگهبان مسافر خسرو و دبیری مسافر سیاوش با دستور جلسه " وادی دوم و تاثیر آن روی من " در روز شنبه 6 اردیبهشت‌ماه ۱۴۰4 ، ساعت 16:30 آغاز به کار نمود.
 

خلاصه سخنان استاد:

در ابتدا خداوند را شاکر هستم که توفیق به من داده شد در این جایگاه خدمت کنم، از دبیر و نگهبان ارجمند هم سپاس‌گزارم، امروز جلسه شامل دو بخش است، بخش اول وادی دوم و بخش دیگر تولد مسافر مرتضی عزیز، در ابتدا اشاره ای میکنم به وادی دوم جناب مهندس در سرتیتر این وادی ایشان می‌فرمایند هیچ موجودی جهت بیهودگی پا به حیات نگذاشته است، هیچ کدام ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم، تمام هدف نیروی منفی همین هست، تلاش میکند انسان را به هیچ برساند.

چرا؟ چون انسان وقتی که به هبچ رسید و ناامید شد دیگر کاری از او بر نمی‌آید به همین خاطر بزرگترین گناه نا امیدی است، زمانی که مصرف خودم را شروع کردن سرباز زندان بودم با اینکه شاهد حال خراب زندانیان به واسطه اعتیاد و یا عدم دسترسی به مواد مخدر بودم، صدایی در ذهنم می‌گفت: تو از توانایی و قدرت لازم برای مصرف مواد مخدر برخوردار هستی، تو متفاوتی تو به این شرایط گرفتار نمیشوی، اما پس از مدتی که کاملا گرفتار اعتیاد و مواد مخدر شدم و خداوند نعمت‌هایی که به زندگی ام بخشیده بود از من باز پس گرفت باز هم جمله‌ای در ذهنم می‌گفت: تو هنوز تو با دیگران فرق داری، اما این بار میگفت تو بدشانس تری ؛ بدبخت تری و  تو هرگز خوب نخواهی شد.

وقتی نیروی منفی میخواهد گوهر جان انسانی را برباید ابتدا از طریق احساس تفاوت او را از دیگران جدا میکند و سپس او را شکار می‌کند، در اوایل با منیت و سپس با ناامیدی، این وادی دقیقا بعد از وادی تفکر است، وقتی انسان شروع به حرکت به سمت روشنایی‌ها می‌کند و وقتی کمی از سفر اول او می‌گذر تازه در آنجا متوجه میزان تخریب می‌شود، در آن نقطه من باید مراقب باشم تا گرفتار حیله نیروی منفی و گناه بزرگ نا امیدی نشوم.

این وادی به من می‌آموزد هیچ موجودی جهت بیهودگی پا به حیات نگذاشته است چه برسد به انسان که اشرف مخلوقات است، هر انسانی وظیفه و رسالت مخصوص خود را دارد ما باید رسالت خود را پیدا کنیم، نکته دیگری که در این وادی برای شخص من برجسته است، تفکر و اهمیت اندیشه انسان در زندگی است، ممکن است شخصی با وجود مشکلات بزرگ در زندگی احساس خوشبختی کند اما شخص دیگر در حالی که از نعمات بزرگی برخور دار است حس و حال خوبی ندشاته باشد.

در آخر می‌خواهم تولد مرتضی عزیز را به ایشان، خانواده محترمشان و راهنمای همسفرشان  تبریک بگویم ایشان، با تجربه‌هایی تلخ و حال بسیار پریشان  وارد کنگره شدند و با فرمانبرداری و خدمت در سفر دوم به مقصود خود رسیدند و امروز در کنار هم تولد یک سال رهایی ایشان را جشن می‌گیریم.

تهیه صوت: مسافر محمد حسین خدمت گزار سایت

عکاس:امیر خدمت گزار سایت

تهیه گزارش، تایپ ، اسال : مسافر ایمان خدمت گزار سایت