قدر‌دان و شکر‌گزار باشیم

زمانی که یک مصرف‌کننده مواد مخدر برای درمان اعتیاد سفر خود را آغاز می‌کند و به نقطه تفکر می‌رسد، به خود و کارهایی که انجام داده و تخریب‌هایی که به وجود آورده فکر می‌کند، به اینکه چه فرصت‌هایی را از دست داده و چه ضررهایی به خود و اطرافیان وارد کرده، همچنین به مسیر دشواری که برای رسیدن به درمان اعتیاد و به تعادل رسیدن و جبران خسارت‌ها و تخریب‌ها در پیش رو دارد می‌اندیشند. ممکن است در این مسیر احساس ناامیدی به او دست بدهد و از خودش و هستی و حتی خداوند گله و شکایت نماید؛ چرا که قبل از این در مسیر ضد ارزش‌ها حرکت می‌کرده و به مسائل منفی بسیار فکر می‌کرده و از صراط مستقیم خارج شده بود، که همه این‌ها ایجاد حس منفی می‌نمایند مانند احساس ناامیدی و پوچی و.... با رسیدن به این وضعیت از خداوند می‌پرسد؛ چرا من را خلق کرده‌ای و چرا من انقدر بدبخت هستم؟ چطور می‌توانم این همه تخریب را درست کنم؟

در این زمان مصرف‌کننده تصور می‌کند که همه چیز تمام شده و دیگر نمی‌تواند به زندگی‌اش ادامه دهد، رسیدن به این نقطه دقیقاً همان چیزی است که نیروهای منفی خواستار آن هستند. آرزوی هر فرمانده جنگی این است که حریف مقابل قبل از نبرد خودش عقب‌نشینی کند و تسلیم شود و پیروزی بدون زحمت و به‌راحتی به دست آورد؛ و اما وظیفه فرد مصرف‌کننده این است که ناامید نشود و نعمت‌هایی که خداوند در اختیار او قرار داده است را ببیند و قدردانی کند و شکرگزار آن‌ها باشد و با تلاش خود و به کمک خداوند حرکت کند و خود را به اوج برساند.

باید دانست که این وضعیت و این احساس ناامیدی قابل تغییر است و اگر بخواهیم می‌توانیم آن را تغییر دهیم و صد البته باید این خواستهٔ قلبی در وجود انسان باشد.

نویسنده همسفر پری رهجوی همسفر پریسا (لژیون ششم)
تایپیست: همسفر طاهره رهجوی راهنما همسفر پریسا(لژیون ششم) رابط خبری
ویراستاری وارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سهیلا(لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندکی ایران