در وادی چهارم بیان شده است که در مسائل حياتی به خداوند سپردن؛ يعنی سلب مسئوليت از خويشتن.
در اين وادي ما سعی میکنیم، برای مسائل حياتی خودمان جايگاه و مسئوليت قدرت مطلق يا خداوند را تا حد امكان مشخص كنيم. در وادی تفکر که شامل وادیهای اول، دوم و سوم بود، برایمان مشخص شد که بیشترین بار مسئولیت حیات بر عهده خودمان است.
بعضی از ما ممکن است از زیر بار مسئولیت خود شانه خالی کرده و کلیه بار مسئولیت زندگی را بهصورت حقبهجانب به خداوند واگذار کنیم و بگوییم: تو بزرگ هستی، ما همهچیز خود را به تو میسپاریم تا مشکلات ما را حل کنی. گویی خداوند یا قدرتمطلق یا نیروهای مافوق فرمانبرداران ما هستند که از صبح تا شب به آنها برنامه میدهیم.
بعضی از انسانها هم اصلاً به خداوند اعتقاد ندارند و به شانس معتقد هستند. باز هم میگوییم که روی شانس نمیتوان، حساب کرد؛ بلکه تنها باید روی وجود، اندیشه، تلاش و آموزش خودمان حساب کرده و معتقد باشیم، اگر تکلیف یا وظیفه خود را کامل انجام دهیم، آن زمان باید از قدرتمطلق یا نیروهای مافوق انتظار مساعدت داشته باشیم.
باید بدانیم که مسئولیت کارها بر عهده خودمان است. قدرتمطلق پس از خلق انسان او را بر سر یک دوراهی گذاشت و به او اختیار کامل داد تا هر راهی را میخواهد، انتخاب کند. یکی راه پندار، گفتار و کردار راستین و دیگری راه فسق، فجور، کژی و زشتی است. پس مسئولیت تمام اعمال انسان به عهده خودش است.
دعا، راز و نیاز هم زمانی میتواند، مؤثر باشد که در مسیر ارزشها و یا صراط مستقیم حرکت کنیم. اگر ما نیروی مافوق یا الهی را بشناسیم از زیر بار مسئولیتهای خود شانه خالی نمیکنیم؛ پس برای شناخت او ابتدا باید خودمان را بشناسیم و هسته انسان را بشکافیم. انسان شامل دو بخش است:
1- هسته جسم یا صور آشکار انسان که به آن شهر وجودی، درون و یا کالبد فیزیکی میگویند و کاملاً قابل رؤیت است.
2- هسته خارجی یا صور پنهان انسان که شامل نفس، حسهای خارج از جسم، عقل، روح، ذهن، آرشیو و... میشود.
نفس تعیین موجودیتی است که درهرصورت، ظاهر و باطن انسان را نشان میدهد. نفس قسمت اصلی خود موجود بوده و درنهایت، نه جسم و نه روح است. نفس هر انسانی بر مبنای خواستهها و دانایی او، در رتبه و درجه خاصی قرار میگیرد که به شرح زیر است:
۱- نفس اماره یا امرکننده
۲- نفس لوامه یا سرزنشکننده
۳- نفس مطمئنه یا قابلاطمینان
هر نفسی دارای خواستههایی بوده که در انسان شامل خواستههای معقول و غیرمعقول است. قانون پذیرش مسئولیت حیات و واگذار کردن اختیار به انسان در تمامی مراحل زندگی ما نقش مهمی را بر عهده دارد، حال چه در مرحله نفس اماره، لوامه یا مطمئنه باشیم بههرحال فرقی نمیکند؛ بایستی کلیه مسئولیتهای حیات خود را بپذیریم و بر عهده هیچکس حتی قدرتمطلق نگذاریم.
نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر اسرین (لژیون بیستوسوم)
رابط خبری: همسفر مهسا رهجوی راهنما همسفر اسرین (لژیون بیستوسوم)
ویرایش و ارسال: همسفر نصیبه رهجوی راهنما همسفر میترا (لژیون هفدهم)
همسفران نمایندگی آکادمی
- تعداد بازدید از این مطلب :
176