قبله‌ی ما در کنگره خدمت به دیگران است

پنجمین جلسه از دوره‌ی بیست‌ودوم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره۶۰ نمایندگی زنجان با استادی مسافر مهدی، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر محمود؛ با دستور جلسه‌ی ظرفیت و مسئولیت ( قبله گم کردن ) در روز یک‌شنبه ۳۱ فروردین ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان مهدی هستم یک مسافر؛ امروز دستور جلسه‌ای مهم و سنگین داریم با عنوان: ظرفیت، مسئولیت و قبله‌گم‌کردن، ما در اینجا با سه واژه کلیدی مواجه هستیم: ظرف، مسئول و قبله.

در تعریف عامیانه، ظرف به جایی گفته می‌شود که چیزی را در آن قرار می‌دهند، یعنی باید تناسبی میان اندازه‌ی ظرف و محتوایی که در آن قرار می‌گیرد، وجود داشته باشد؛ مثلا نمی‌توان یک پارچ آب را در یک لیوان ریخت، مگر اینکه ظرفیت لیوان افزایش پیدا کند.

در مورد مسئول، آن‌گونه که از اساتید آموخته‌ایم، مسئول کسی است که وظیفه‌ای را می‌پذیرد و در برابر آن پاسخگوست؛ هر اتفاقی که در محدوده‌ی وظیفه‌‌ی او می‌افتد، باید پاسخ‌گو باشد؛ اما واژه قبله در ادبیات و فرهنگ ما معنای بسیار عمیقی دارد، هر چیز یا کسی که جهت و هدف ما باشد، می‌تواند قبله‌ی ما تلقی گردد؛ مثلاً در جوانی، اگر فردی به کسی علاقه‌مند می‌شد، چنین بیان می‌کرد که او قبله‌ی من شده است، بنابراین وقتی می‌گوییم قبله‌مان را گم کرده‌ایم، یعنی جهت و هدف‌مان را از دست داده‌ایم.

ما اینجا جمع شده‌ایم تا حال خوب خود را به دیگران منتقل کنیم؛ تا اگر کسی به آرامش و تعادل رسیده، دست دیگری را بگیرد و کمک کند او نیز به این حال خوب دست یابد؛ امیدوارم این چرخه‌ی‌ خدمت، تا بی‌نهایت ادامه داشته باشد.

اما اگر به گذشته‌ی خود برگردیم، شاید شما هم مانند من تجربه کرده‌اید که در لحظات دشوار، با خضوع کامل از خداوند کمک خواسته‌ایم؛ وعده داده‌ایم که آدم خوبی شویم، اما وقتی آن مشکل برطرف شده، دوباره همان مسیر قبلی را ادامه داده‌ایم، گویی فراموش کرده‌ایم که چه عهدی بسته بودیم.

خداوند رب ماست، یعنی مربی و تربیت‌کننده‌‌ و ما در طول زندگی، رب‌های متعددی داشته‌ایم: پدر و مادر، معلمان و در کنگره، راهنمایان بزرگواری که بی‌هیچ چشم‌داشتی از روی عشق به ما آموزش داده‌اند.

در کنگره تنها معیار تفاوت افراد، میزان خدمت آن‌هاست، همان‌طور که در دین اسلام، کسانی که تقوای بیشتری دارند، نزد خداوند عزیزترند، در کنگره نیز افرادی که بیشتر خدمت می‌کنند، جایگاه والاتری دارند.

اما گاهی ممکن است فردی پس از پایان سفر اول و دوم، دچار غرور شود و قبله‌اش را گم کند و نسبت به رب خویش ناسپاس شود، چنان‌که قرآن می‌فرماید: "إِنَّ الإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ" (انسان نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است). ممکن است شخصی حتی استاد خود را فراموش کرده باشد و دچار حرمت‌شکنی شود.

از خداوند می‌خواهیم که توفیق خدمت‌گزاری عطا کند تا همه عزیزان در کنگره ۶۰، با رعایت قوانین و مصرف درست دارو در سفر اول  با حفظ حرمت‌ها در سفر دوم، بتوانند این مسیر را با عزت ادامه دهند.

برگزاری آزمون ماهیانه

خدمتگزاران سایت نمایندگی زنجان:
تایپ: مسافر محسن از لژیون نهم
ویراستار: مسافر کامران از لژیون سوم
ارسال: مرزبان خبری مسافر شهرام