رشد شخصیتی

چهاردهمین جلسه از دوره نوزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی تخت جمشید شیراز با استادی همسفر فرزانه، نگهبانی همسفر شکوفه و دبیری همسفر صغری با دستور جلسه «ظرفیت، مسئولیت و قبله گم کردن» روز دوشنبه ۱ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶: ۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان فرزانه هستم یک همسفر.
قدردان و سپاس‌گزار خدای مهربان هستم که من را در این مسیر قرارداد تا آموزش ببینم و در این مکان مقدس در کنار شما عزیزان حضورداشته باشم. دستور جلسه امروز ظرفیت، شخصیت و قبله گم کردن است. هرکدام از این مفاهیم می‌توانند پنجره‌ای نو به‌سوی شناخت خود، جهان پیرامون و خدای مهربانمان باز کنند. وقتی صحبت از ظرفیت می‌شود، منظور گنجایش است. ظرفیتی که خداوند به همه موجودات؛ حتی جمادات و حیوانات داده است؛ مثلاً یک پشه ظرفیتی دارد و یک شیر ظرفیتی دیگر هرکدام متناسب با خلقتشان.

در انسان‌ها نیز ظرفیت وجود دارد؛ اما متفاوت است. چرا بعضی انسان‌ها ظرفیت و جایگاه بالاتری دارند؟ پاسخ این است که این تفاوت به آگاهی و رشد شخصیتی افراد بستگی دارد. هیچ جایگاهی یک‌شبه به دست نمی‌آید. منِ انسان اگر آموزش ببینم و آگاه شوم، می‌توانم در جایگاه‌های مختلف خدمت کنم. ظرفیت‌ها متفاوت‌اند، یکی به‌اندازه یک لیوان، یکی به‌اندازه حوضچه، یکی دریاچه و دیگری به وسعت دریا ظرفیت دارد. نمی‌توان در یک لیوان، یک پارچ آب ریخت اگر بخواهیم بریزیم، سرریز می‌شود.

انسان هم اگر ظرفیت لازم برای مسئولیت یا جایگاه خاصی را نداشته باشد، دچار تخریب می‌شود هم خودش و هم دیگران را تخریب می‌کند. گاهی برخی افراد با رشوه یا پارتی، جایگاهی به دست می‌آورند؛ اما چون ظرفیت لازم را ندارند، نمی‌توانند از پس آن برآیند. جهان هستی هوشمندانه عمل می‌کند و هرکس دقیقاً در جایگاهی است که باید باشد و این عدالت الهی است. با ظرفیت، مسئولیت هم می‌آید و مسئولیت یعنی پاسخ‌گو بودن. همهٔ ما به‌اندازهٔ ظرفیتمان در این دنیا مسئولیم.

آقای مهندس دریکی از سی‌دی‌ها حکایتی زیبا گفتند: روزی حضرت موسی در بیابان مردی را دید که خار می‌کند و دستانش زخمی شده بود. مرد از حضرت خواست که برایش دعا کند تا خداوند وسیله‌ای به او دهد تا راحت‌تر کار کند. حضرت دعا کرد و خداوند تیشه‌ای به او عطا کرد. مدتی بعد، حضرت موسی دوباره ازآنجا گذشت و دید جمعیتی گردآمده‌اند. فهمید آن مرد با تیشه همه خارها را کنده و وارد محدوده خارکن دیگر شده، با او درگیر شده و او را کشته است.

و شعری دراین‌باره هست:
"تو را تیشه دادم که هیزم کنی / ندادم که بنیاد مردم کنی"

یعنی آن مرد؛ حتی ظرفیت داشتن یک تیشه را نداشت، چه برسد به مقام و منزلت بالاتر.
در پایان اگر بخواهم جمع‌بندی کنم، هر فرد ظرفیتی دارد و اگر به کسی که ظرفیت کافی ندارد مسئولیتی بزرگ داده شود، نمی‌تواند آن را مدیریت کند و باعث تخریب خود و دیگران می‌شود و این همان‌جایی است که می‌گویند قبله‌اش را گم‌کرده است؛ چون درگذشته اگر کسی کار ضد ارزشی می‌کرد، می‌گفتند قبله‌اش را گم‌کرده است. خدایا! ظرفیت و قابلیت لازم برای پذیرا شدن مراتب بالاتر علم و آگاهی را به ما عطا فرما. از اینکه با سکوتتان همراه من بودید، از صمیم قلب سپاس‌گزارم.

مرزبانان کشیک: همسفر معصومه و مسافر جواد
عکاس: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر میترا (لژیون اول)
تایپ: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر آمنه (لژیون پنجم)
ویرایش: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون هشتم) دبیر سایت
ثبت و ارسال: دبیر سایت همسفر محدثه
همسفران نمایندگی تخت جمشید شیراز