در مفاتیح‌الجنان، در مکارم‌الأخلاق از خداوند درخواست بسیاری از نعمت‌ها می‌شود؛ ولی تأکید می‌کند: «قبل از اینکه ظرفیت آن را به من بدهی، آن نعمت را مگذار». به نظر من این بهترین دعاست که می‌تواند به انسان آرامش بدهد. پذیرفتن مسئولیت، خدمت‌کردن و قرار گرفتن در جایگاه‌های بالا بسیار ارزشمند است و اعتمادبه‌نفس را افزایش می‌دهد. ضمن اینکه اگر کسی بخواهد درست خدمت کند، بسیار سخت خواهد بود؛ اما عشق به خدمت این سختی را لذتبخش می‌کند و خیر دنیا، آخرت و آرامش را به‌دنبال می‌آورد و عزت و احترام را در جامعه تضمین می‌کند.
اما اگر کسی گرفتار نفس اماره و هوا و هوس باشد، نیروهای منفی و شیطانی از طمع او استفاده می‌کنند و نور چشمانش را می‌گیرند؛ به‌طوری که راه و قبله را گم می‌کند و سر از ناکجاآباد درمی‌آورد و به خود و دیگران آسیب می‌رساند. به‌عبارتی، اگر بخواهیم عامیانه بگوییم، کسی که ظرفیت داشتن چیزی یا جایگاهی را نداشته باشد، خود را گم می‌کند و در مسیر ضدارزش‌ها قرار می‌گیرد و مانند افتادن در باتلاق، هر روز بیشتر در منجلاب فساد فرو می‌رود.
انسان برای اینکه بتواند ظرفیت خود را در هر شرایطی بالا ببرد، باید روی دانایی خود کار کند و آن را تبدیل به دانایی مؤثر کند تا ضمن یادگیری علم و دانش، به آن عمل کند و فریب نیروهای منفی و تخریبی را نخورد. با نیروی ایمان و توکل به خداوند می‌تواند توان خود را در حرکت در مسیر ارزش‌ها افزایش دهد و هرگز قبله خود را که همان هدف است، گم نکند. انسان‌های بزرگ و فرهیخته کمتر دچار منیت یا انحراف می‌شوند و از یاد حق غافل نمی‌گردند.
نویسنده: همسفر شیرین رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم)
ویراستاری و ارسال: همسفر نیلوفر رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرستار
- تعداد بازدید از این مطلب :
144