مسئولیت یعنی پذیرش کارها وماموریت ها

یازدهمین جلسه از دور سی و هشتم کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰؛ نمایندگی فردوسی؛ با استادی  راهنمای محترم مسافر امیر، نگهبانی مسافر هادی و دبیری مسافر محمد در روز یکشنبه  31فروردین ماه 1404 با دستور جلسه «ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن)» در ساعت 17 شروع به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد: به نام خداوند بالا و پست.  که مجذوب اویند هوشیار و مست

رهی را که زاهد به سالی رود

به یک گام شوریده حالی رود

سلام دوستان امیر هستم مسافر دستور جلسه امروز ظرفیت و مسئولیت، ضلع سوم هم قبله گم کردن است .ابتدا باید بدانیم ظرفیت چیست: ظرفیت توانایی حمل یا تحمل بار مسئولیت‌های مختلف انسان می‌باشد.
ظرف شدن و تحمل پیدا کردن نیازمند چند پارامتر است ابتدا باید بدانیم ظرفیت مستقیماً مربوط است به دانایی مؤثر ما، هرچقدر این ظرفیت افزون‌تر و مؤثرتر، ظرفیت ما به‌ناچار بیشتر خواهد شد و هرچقدر از دانایی‌مان کمتر بهره ببریم ظرفیتمان به‌ناچار دست‌نخورده و حتی کمتر باقی خواهد ماند.

برای اینکه انسان بار مسئولیت‌های گوناگون حیاتش را بتواند به‌راحتی تحمل کند لازمه این ظرف که حامل آن بار مسئولیت هست، سه تا ویژگی داشته باشد
اصولاً ظرف را برای حمل کردن چیزی می‌سازند. ظرف انسان هم همین‌طور هست. قرار است ما محموله‌ای را با خودمان حمل کنیم که مسئولیت‌هایی را گردن بگیریم و به انجام نیکو برسانیم لازمه ظرف بودن و توانایی تحمل، این است که این ظرف سه تا ویژگی داشته باشد: اول‌ازهمه باید ظرف تمیز باشد ظرف کثیف را به‌هیچ‌عنوان هر نوع محموله ارزشمندی حتی شراب چندین ساله هم داخلش بریزی باز قادر به خوردنش نخواهی بود، در مورد نفس انسان جز با تزکیه و پالایش خواسته‌های درون و تبدیل خواسته‌های نامعقول به خواسته‌های معقول به دست نمی‌آید.
دومین ویژگی که باید ظرف داشته باشد این است که باید بزرگ باشد و هرروز بزرگ و بزرگ‌تر بشود برای مثال: شما برای گرفتن شله نذری با یک ظرف می‌روی و در صف می‌ایستی فرق است بین اینکه وقتی نوبتت رسید یک نعلبکی  استفاده کنی یا اینکه یک پاتیل برده باشی، این بزرگ شدن نفس جز با گذار از وادی نهم به دست نخواهد آمد اما سومین ویژگی: بعضی‌ها با ظرف تمیز و بزرگ می‌روند داخل صف می‌ایستند اما وقتی نوبتشان می‌شود ظرف را برعکس می گیرند و هر چه هم بگویید برعکسش کن از آن‌طرف پرتر می‌شود از موضع خودشان کوتاه نمی‌آیند، این ظرف وارونه نباشد

سومین ویژگی این ظرف این است که باید ظرف سالم و راسته باشد تا بتواند قالب بار مسئولیتش را به گردن بگیرد.

در رابطه ظرف نفس انسان هم جز با تزکیه و پالایش حس‌ها و از ناپاکی درآوردن حس‌ها مقدور نیست.
مسئولیت هم یعنی پذیرش کارها وماموریت ها و وظایف مختلف
ما می‌توانیم یک مسئولیت را قبول کنیم ولی انجامش ندهیم می‌توانیم قبول کنیم اما درست انجامش ندهیم و می‌توانیم مسئولیتی را قبول کنیم و به نحو احسن انجامش بدهیم.
ما در شئون مختلف حیاتمان مسئول هستیم در خانواده، در محیط کاری که مشغول به کار می‌شویم، در محیط اجتماع و درنهایت الان که در کنگره و درحال سفر هستیم.
ما با پذیرش هر مسئولیت که قبول می‌کنیم مقداری از آزادی مان سلب خواهد شد، در آزادی‌های صور پنهان مثل ازدواج، از بسیاری از آزادی‌های فردی محروم می‌شویم و تا دچار این محرومیت نشویم، محرم نخواهیم شد. پس از دست دادن آزادی‌های ظاهری منجر به دستیابی به توانایی‌ها و ظرفیت‌های درونی می‌شود.
بزرگ شدن استعداد می‌خواهد اما بزرگ ماندن ظرفیت می‌خواهد برای رسیدن به رهایی نیازمند انجام کارهای خاصی مثل سی دی نوشتن و ... هستیم، درنتیجه انجام‌ این کارهاست که رها می‌شویم، اما رها ماندن ظرفیت می‌خواهد اگر دانایی را گسترش و به کار نبریم بزرگ ماندن در ما محقق نخواهد شد و هر زمان از رشد کردن متوقف شویم دچار قبله گم کردن می‌شویم.

قبله منظور هدف از انجام کار است مسئولیتی که ما در هستی داریم هدفی از انجام آن داریم . ما هر مسئولیتی در هستی یا کنگره‌داریم نیازمند ایجاد هم‌زمان ظرفیت و گسترش آن است.

ما می‌توانیم در سه صورت قبله را گم کنیم که عبارتند از : یکی کفران نعمت یعنی این‌که نعمتی که به ما داده‌شده را نادیده بگیریم

دوم: دور ماندن در اثر ندیدن نعمت‌ها و افزون شدن تاریکی مسیر و این در اثر جهل و عدم افزایش دانایی صورت می‌گیرد

سوم:  در مسیر باشیم اما خلاف جهت آن حرکت کنیم یعنی حس اشتباه، به‌جای نزدیک شدن به رهایی از آن دور می‌شویم. مهم‌ترین وظیفه ما در کنگره مسافر بودن است و وظیفه یک مسافر در هرلحظه به جلو حرکت کردن می‌باشد امیدوارم همگی موفق باشید.
از این‌که به صحبت‌های من گوش دادید از همگی سپاسگزارم.

تایپ: مسافر مرتضی لژیون هجدهم

ویرایش: مسافر علی لژیون هجدهم

تصویر و ارسال خبر: مسافر فرهاد لژیون پنجم